Eικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια

Η Μελίνα είναι ένα κορίτσι που έχει το θάρρος της γνώμης της, που αντέχει να διαφέρει και να μην ακολουθεί τα γούστα και τις διαθέσεις των συμμαθητών της. Θέλει να γίνει ντετέκτιβ όταν μεγαλώσει. Ούτε μοντέλο, ούτε τραγουδίστρια, ούτε δασκάλα. Διαλέγει ένα καθόλου δημοφιλές και μάλλον αγορίστικο επάγγελμα και αναζητά τις πρώτες τις αποστολές. Και να η ευκαιρία. Μια ανακοίνωση για ένα σκυλί που χάθηκε. Τα εύρετρα ανέρχονται στα 300 ευρώ. Η Μελίνα ανασκουμπώνεται, ψάχνει παντού, πουθενά ο σκύλος. Μόνο το αντικρινό έρημο σπίτι έχει μείνει. Αλλά αντί για σκύλο η Μελίνα θα ανακαλύψει έναν ηλικιωμένο κύριο που κοιμάται σε εφημερίδες. Οι γονείς της έχουν αντιληφθεί τον παράξενο και ίσως επικίνδυνο τύπο και αρχίζουν ενέργειες για την απομάκρυνσή του. Η Μελίνα όμως πρέπει να διαπιστώσει εάν είναι αυτός ο απαγωγέας ή ακόμη και ο (τι φρίκη) δολοφόνος του σκύλου. Κρυφοκοιτάζει από το παράθυρό της, τα βλέμματά τους διασταυρώνονται, φοβάται πολύ, κάνει πίσω, αλλά δεν ησυχάζει. Κάνει τελικά την πρώτη επαφή με τον σκοτεινό αυτό άνθρωπο που μπορεί ακόμη και να τρώει σκύλους –πού ξέρεις— και διαπιστώνει ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Μια όμορφη ιστορία για τους άστεγους και άπορους, για τους απόκληρους των μεγαλουπόλεων, για τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ή του διπλανού χαρτοκιβώτιου, που προσπερνάμε με βιαστικό βήμα θεωρώντας τους, ασυνείδητα, απειλή για την ασφάλειά μας. Η Μελίνα είναι πειστική γιατί δεν είναι απαλλαγμένη από προκαταλήψεις. Ούτε είναι ταγμένη να κάνει το καλό. Το αστυνομικό της δαιμόνιο θέλει να ικανοποιήσει. Δε διστάζει μάλιστα να εκφράσει ανοιχτά τις υποψίες της στον καταληψία του έρημου σπιτιού. Ακόμη και τη σιχαμάρα της που εκείνος τρώει από σκουπίδια. Αλλά η αυθόρμητη έκφραση γίνεται ο καλύτερος δρόμος για να αποκατασταθεί η επικοινωνία μεταξύ τους και να αμφισβητηθούν οι ταμπέλες του «παράξενου» και επικίνδυνου τύπου. Η λύση βέβαια δεν επέρχεται, ο άστεγος θα εκδιωχθεί. Και ευτυχώς γιατί δεν είναι στο χέρι των παιδιών να λύσουν τα κοινωνικά προβλήματα. Μια άλλη ματιά προτείνει η συγγραφέας στα παιδιά, μια γενναιόδωρη ματιά που αγκαλιάζει αντί να αποκλείει και να στιγματίζει τους πλάνητες  και τους «σαλούς» της ζωής. Οι ζωγραφιές πολύχρωμες, χαρούμενες, ελαφρώς ποπ, παιχνιδιάρικες και καλοκαιρινές υπογραμμίζουν το χιούμορ του κειμένου και δίνουν ανάλαφρο τόνο στο βιβλίο.

Η Ιωάννα Μπαμπέτα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γλυφάδα. Σπούδασε Κοινωνική Πολιτική και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε με την έρευνα για τη ζωή των ηλικιωμένων στην περιφέρεια. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ και σεμινάρια αφήγησης παραμυθιού. Έχει δυο γιους που λατρεύει, ενώ δηλώνει λάτρης του καλοκαιριού και της θάλασσας. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο.

Η Ναταλία Καπατσούλια γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και σκίτσο, εικονογράφηση και γελοιογραφία στο Εργαστήρι του Σπύρου Ορνεράκη. Συνεργάστηκε με τα παιδικά περιοδικά “Το Ρόδι” και “Τα Σαΐνια” και με πολλούς εκδοτικούς οίκους για την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων όπως το “Ένα συννεφάκι διαδηλώνει”, “Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο”, “Α,β,γ…ω, αλφαβητάριο τρελό”, “Ο Αναστάσης και η ουρά της στάσης”, “Η Πουπού και η Καρλόττα”, “Από πού πάνε στην οδό Δεληγιάννη;”, “Ο τράγος και τα επτά λυκάκια”.