O Aντρέας είναι ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα. Φτιάχνει διαρκώς στιχάκια και συχνά μιλά τραγουδιστά. Γι’ αυτό το παρατσούκλι του είναι Μιφασόλ. Τα άλλα παιδιά του χωριού, με τη χαρακτηριστική τους σκληρότητα, απομονώνουν τον Αντρέα, τον περιγελούν και τον προκαλούν. Ο μοναδικός φίλος του είναι ο Χρήστος. Η φιλία τους είναι δυνατή, βαθιά και ουσιαστική. Ο Χρήστος αντιστέκεται στις πιέσεις των άλλων παιδιών να κάνει παρέα μαζί τους αφήνοντας τον παράξενο και γελοίο Μιφασόλ. Εκείνος όχι μόνο δεν προδίδει τον φίλο του, αλλά μπλέκει και σε καυγάδες για χάρη του. Ο Αντρέας είναι ήρεμος, στωικός, σα να έρχεται από άλλο κόσμο. Ώσπου μια μέρα ένας εξυπνάκιας, χολωμένος μετά από έναν καυγά με τους δυο φίλους, προσβάλλει τον Αντρέα αποκαλώντας τον έναν μπάσταρδο που δεν ξέρει ποιοι είναι οι αληθινοί γονείς του. Ως νέος Οιδίπους, ο Αντρέας αρχίζει το σκληρό ταξίδι της αυτογνωσίας. Οι γονείς του, απλοί άνθρωποι, που δεν είχαν πει ως τότε την αλήθεια στο παιδί τους, αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι είχαν βρει τον Αντρέα μωρό στο δάσος. Ο Αντρέας μιλάει στον Χρήστο, η υπόθεση με τον καιρό ξεχνιέται, αλλά ο Αντρέας έχει πάρει την απόφασή του. Ένα πρωί ξυπνάει αξημέρωτα, παίρνει το σακίδιό του και χάνεται στο δάσος ψάχνοντας να βρει τις ρίζες του. Στην πραγματικότητα ψάχνει να βρει όχι μόνο τους αληθινούς γονείς του, αλλά και την ταυτότητά του.
Οι περιπέτειες του Αντρέα είναι εμπνευσμένες από αρχετυπικούς μύθους και παραδόσεις. Οι νεράιδες του δάσους, το έκθετο παιδί που φυλάει ένα ζώο ώσπου να παραδοθεί σε άτεκνη μητέρα, το μεγάλωμα του αγοριού κοντά σε ένα σοφό άντρα στο δάσος, η αναμέτρηση με τους κινδύνους της φύσης, η συμβολική ενηλικίωση μέσα από τις εξωτερικές αλλά κυρίως τις εσωτερικές δυσκολίες, όλα αυτά είναι γνωστά μοτίβα από μύθους και παραδόσεις. Η συγγραφέας τα αξιοποιεί θαυμάσια για να φτιάξει ένα σύγχρονο παραμύθι που αφορά το πέρασμα στη εφηβεία και την ανάληψη της ευθύνης για τη ζωή μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Εξαιρετική είναι η στιγμή που ο Αντρέας διαπιστώνει, στο δύσκολο ταξίδι του, ότι μαθαίνει να αποδέχεται τις μελαγχολικές σκέψεις και τα συναισθήματα θλίψης. «Τα αφήνει να πηγαινοέρχονται στο μυαλό του, να τον πονάνε, μέχρι που ξεθυμαίνουν.» Το πιο όμορφο και ειλικρινές «μάθημα» διαχείρισης συναισθημάτων. Σε μια εποχή που οι ταχύτητες του διαδικτύου και του τηλεκοντρόλ δεν αφήνουν πολύ χρόνο για εμβάθυνση στα συναισθήματα, στην εποχή της ψυχαναγκαστικής ευτυχίας που προτείνουν οι αστραφτεροί αστέρες της μικρής και μεγάλης οθόνης, είναι πολύτιμες ιστορίες όπως η Μαύρη Λίμνη που μας φέρνουν κοντά στην ουσία των συναισθημάτων μας. Η θλίψη, η μελαγχολία, η αναζήτηση ταυτότητας και νοήματος σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει είναι περισσότερο έντονα από ποτέ. Με τη σωστή επεξεργασία τους μπορεί να οδηγήσουν σε ουσιαστικές σχέσεις ζωής. Αλλιώς κινδυνεύουν να γίνουν ασυνείδητος θυμός και βία.
Η Μελίνα Καρακώστα γεννήθηκε στο Παρίσι το 1959. Έζησε στην Ελλάδα και στο Παρίσι, σπούδασε κινέζικη και ιταλική φιλολογία στη Σορβόνη, ενώ παράλληλα μελέτησε μουσική. Συμμετείχε σε συναυλίες, ηχογράφησε δίσκους τζαζ και έθνικ μουσικής και ασχολήθηκε με τη διδασκαλία μουσικής σε παιδιά εφαρμόζοντας πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με τη μουσική αφήγηση παραμυθιών. Μετέφρασε περισσότερα από διακόσια βιβλία κλασικής λογοτεχνίας. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2007.