Μία γοητευτική ιστορία μαγείας
Αν και το σκοτεινό μυθιστόρημα της Tessa Gratton διέφυγε της προσοχής μου όταν κυκλοφόρησε στη «Μαύρη Σειρά» των εκδόσεων Πατάκη, φέτος το καλοκαίρι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να διαβάσω την ιστορία της 15χρονης Σίλλα, που μετά τον βίαιο θάνατο των γονιών της σε αμφιλεγόμενες συνθήκες, ανακαλύπτει κάτι αναπάντεχο από το παρελθόν του πατέρα της, μέσω ενός βιβλίου γεμάτου με χειρόγραφες σημειώσεις που φτάνει στα χέρια της από κάποιον άγνωστο αποστολέα: ότι πατέρας της είχε γνώσεις μαγείας και μέσα στις σημειώσεις του κατέγραφε τα ξόρκια του, με βασικό συστατικό τη δύναμη του αίματος. Σύντομα η νεαρή θα δοκιμάσει και τις δικές της μαγικές δυνάμεις με τη βοήθεια του βιβλίου αλλά και του καινούργιου αγοριού στη μικρή πόλη το οποίο θα ερωτευτεί (και κρύβει επίσης τα δικά του μυστικά…) Η Σίλλα θα ενεργοποιήσει με αυτόν τον τρόπο μία αλυσιδωτή σειρά γεγονότων που θα ανατρέψουν τα πάντα και θα φέρουν στο φως επώδυνες και επικίνδυνες αλήθειες για την οικογένειά της. Και πάντα το τίμημα θα είναι το αίμα…
Μία σκοτεινή και αρκετά σκληρή ιστορία ενηλικίωσης σε συνδυασμό με ένα καλογραμμένο στόρι μαγείας και φαντασίας, δημιουργούν έναν γοητευτικό συνδυασμό που δένει τον αναγνώστη γερά στο «ξόρκι» του βιβλίου, μέχρι την τελευταία του σελίδα. Οι παράλληλες αφηγήσεις των γεγονότων και τα πισωγυρίσματα στον χρόνο αποκαλύπτουν σταδιακά τα κομμάτια του παζλ, και καθώς μπαίνουν στη θέση τους και αποκαλύπτουν την πλήρη εικόνα, ο αναγνώστης εκπλήσσεται ταυτόχρονα με την ηρωίδα και αγωνιά για την τύχη της, αφού ούτε τις γνώσεις έχει ούτε την εμπειρία να χειριστεί την τέχνη της μαγείας αλλά και να αντιμετωπίσει κινδύνους που ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνάμεις της.
Η συγγραφέας έχει κάνει καλή δουλειά και στην απόδοση της εφηβικής ψυχολογίας και των συνθηκών μέσα στις οποίες ενηλικιώνονται σήμερα οι έφηβοι, επιλέγοντας όμως να ασχοληθεί με την πραγματική ζωή τους και κρατώντας σε απόσταση από το πλαίσιο της αφήγησης σύγχρονα φαινόμενα όπως π.χ., η κυριαρχία των social media. Με αυτή την έννοια η αφήγηση είναι ανακουφιστικά «παλιομοδίτικη»: οι ήρωες ζουν κυριολεκτικά και όχι ηλεκτρονικά.
Τέλος είναι σημαντικό το γεγονός, που για εμένα έκανε την ανάγνωση του βιβλίου να αξίζει κατά πολύ, ότι δεν μιλάμε για ένα είδος μαγείας φανταστικών κόσμων και όντων, αλλά για τη «λαϊκή» όπως ονομάζεται συνήθως, μαγική παράδοση που περνά από γενιά σε γενιά, με την οποία οι άνθρωποι προσπαθούσαν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους. Μαγεία «πρωτόγονη», σκληρή ενίοτε, που βασίζεται στη δύναμη της ζωής, το αίμα. Βεβαίως, είναι σαφές και στο βιβλίο ότι αυτή μαγεία έχει τις ρίζες της σε μία άλλη υψηλότερη εκδοχή της τέχνης, μιας γνώσης κρυφής που επιβίωσε λάθρα ανά τους αιώνες. Και επειδή μια καλή ιστορία μαγείας πρέπει να έχει και την κακιά της μάγισσα, και σε αυτό το κομμάτι η συγγραφέας μάς ικανοποιεί απολύτως…
