Εικονογράφηση: Έφη Λαδά

Η μικρή Λουκία μεγαλώνει στο Μπουένος Άιρες μαζί με τους γονείς της. Έχουν μεταναστεύσει εδώ από τη Θεσσαλονίκη, για οικονομικούς λόγους. Μια και «δουλειές εδώ υπάρχουνε πολλές», είχε πει η θεία που έμενε στην Αργεντινή. Ο πατέρας, ασυρματιστής και λογιστής στα πλοία, πασχίζει να αποφύγει το μπάρκο, να μείνει με τις δυο «αγαπημένες του γυναίκες». Δύσκολα τα φέρνουν βόλτα στη νέα τους ζωή. Έχουν στήσει ένα μικρό μαγαζί σ’ ένα όμορφο παλιό κτίριο της πόλης. Το νοικοκυριό τους το έχουν στριμώξει στον πάνω όροφο. Αλλά δεν τους λείπει η ελπίδα, η εργατικότητα, η υπομονή και η καλή καρδιά. Από το μπαλκόνι η Λουκία βλέπει τα χελιδόνια, αυτά τα ταξιδιάρικα και μεταναστευτικά πουλιά. Τη συγκινούν πολύ. Είναι σαν και την οικογένειά της. Έχουν δυο πατρίδες.

Μία υποτίμηση του εθνικού νομίσματος δίνει τη χαριστική βολή στα οικονομικά της οικογένειας. Ο πατέρας πρέπει να μπαρκάρει και να εξασφαλίσει εισόδημα σε σταθερό νόμισμα, σε δολάρια. Η Λουκία μαραζώνει από τη λύπη της. Αλλά σιγά σιγά συνέρχεται, μεγαλώνει, αγωνίζεται, κάνει τα συναισθήματά της ζωγραφιές, διακρίνεται στη ζωγραφική, κάνει φίλους, ερωτεύεται. Ο δεσμός με τον πατέρα διατηρείται ισχυρός μέσα από την αλληλογραφία τους. Ώσπου ο πατέρας θα επιστρέψει έχοντας πετύχει τον στόχο του. Έχει εξασφαλίσει ένα κεφάλαιο που του επιτρέπει να ανοίξει πια τη δική του επιχείρηση.

Πώς θα αλλάξει όμως η ζωή της Λουκίας; Τώρα πια έχει ριζώσει καλά στη νέα πατρίδα, μα ούτε και ξεχνά την παλιά.

Μια τρυφερή ιστορία που μας θυμίζει πόσο κοντά είναι οι εποχές που ζήσαμε οικονομικοί μετανάστες σε άλλες χώρες. Οι εποχές που έβγαινε δύσκολα το βιος αλλά δεν έλειπε το κουράγιο και η πίστη σε αξίες και αρχές που βοηθούσαν στη συγκρότηση του εαυτού, της οικογένειας και της ταυτότητας. Χωρίς να λείπει η εξωστρέφεια, διατηρείται η ταυτότητα. Άνοιγμα στο νέο, αξιοποίηση νέων ευκαιριών αλλά και έμπνευση από το παρελθόν, τις μνήμες και τις κοινές αξίες.

Ξεχειλίζουν τα καλά συναισθήματα από την ιστορία κι όμως αυτό γίνεται με τρόπο πειστικό. Πώς γίνεται να λείπει η γκρίνια και ο εκνευρισμός σε δύσκολες καταστάσεις; Μπορεί και να μην λείπουν, αλλά είναι επιλογή σου το τι προτάσσεις ως κυρίαρχη ιστορία μιας οικογένειας.

Οι ζωγραφιές της Έφης Λαδά αποδίδουν πολύ πετυχημένα την ατμόσφαιρα της ιστορίας. Αναδίδουν ζεστασιά, θαλπωρή, ξενιτιά αλλά και γνήσια συναισθήματα.

Η Αθηνά Μπίνιου, χημικός, έχει ζήσει στη Βραζιλία. Τώρα ζει στην Αθήνα και γράφει παραμύθια. Το 2004 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο, «Οι ήρωες του Άρδα», για να ακολουθήσουν «Ο Κρυστάλλινος Αετός», «Η Ταρώ και ο Ζαχαροζυμωμένος», «Το κατόρθωμα του Δάκρυ», «Τα χειρόγραφα του Πύργου», «Το δειλό λιοντάρι» και «Στο πανηγύρι των πουλιών». «Η Λουκία και οι δυο πατρίδες της» πήρε βραβείο διηγήματος από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστημών και Πολιτισμού Κερατσινίου.

Η Έφη Λαδά έχει εικονογραφήσει πάνω από 60 βιβλία και πολλά εξώφυλλα. Έχει γράψει και η ίδια βιβλία όπως «Τα γενέθλια της Ινφάντας» που έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά και τα κορεάτικα. Έχει αποσπάσει δυο φορές το Βραβείο Εικονογράφησης από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2006 και 2009), ενώ έχει αναγραφεί και στον τιμητικό πίνακα της ΙBBY για την εικονογράφηση του βιβλίου «Η βροχή των αστεριών». Είναι υποψήφια για το Hans Christian Andersen Award 2012.