Ποτέ ξανά
Δύο κορίτσια που επέζησαν από ένα ατύχημα στην παιδική τους ηλικία, είναι αποφασισμένες να μην κινδυνέψουν ποτέ ξανά, γι’ αυτό και φτιάχνουν τη «Λίστα των Ποτέ», με όλους τους πιθανούς κινδύνους και πώς να τους αποφύγουν. Και όμως, θα βρεθούν παγιδευμένες σε ένα υπόγειο για τρία χρόνια…
Ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ που συνδυάζει το αστυνομικό μυστήριο με την ψυχογραφία, είναι το ντεμπούτο της Αμερικανίδας συγγραφέως Κόδι Ζαν, η οποία επέλεξε ένα πολύ δύσκολο θέμα: η βασική της ηρωίδα έχει πέσει στο παρελθόν, όταν ήταν φοιτήτρια, θύμα απαγωγής και αιχμαλωσίας ενός σαδιστή που τη χρησιμοποιούσε, μαζί και άλλες κοπέλες, κυριολεκτικά ως σκλάβα, ασκώντας επάνω της κάθε μορφή ψυχολογικών και σωματικών βασανιστηρίων. Τώρα ζει απομονωμένη από κάθε ανθρώπινη επαφή στο διαμέρισμά της. Νιώθει ασφαλής σε αυτήν τη μη-ζωή, ώσπου μαθαίνει ότι υπάρχει σοβαρή περίπτωση ο βασανιστής της να αποφυλακιστεί: αναγκάζεται έτσι να αναλάβει δράση για να εμποδίσει με κάθε τρόπο αυτό το ενδεχόμενο.
Και τώρα πρέπει να πάει πίσω, κυριολεκτικά και ψυχολογικά, στον τόπο και στον χρόνο ερευνώντας τι ακριβώς συνέβη τότε, διότι το ψυχολογικό τραύμα έχει σκιάσει μεγάλο μέρος της μνήμης της, αναζητώντας στοιχεία που θα διασφαλίζουν ότι δεν θα ξαναζωντανέψουν οι εφιάλτες της. Αλλά και για να δώσει ένα τέλος στο εσωτερικό της βασανιστήριο: να ανακαλύψει μετά από τόσα χρόνια τι απέγινε η φίλη της που μεγάλωσαν μαζί και έπεσαν το ίδιο βράδυ θύματα απαγωγής, αλλά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κατά την αιχμαλωσία τους. Η ηρωίδα μπαίνει σε έναν υπόγειο κόσμο κατοικημένο από μυστικές αδελφότητες, που επιδίδονται σε βασανιστήρια και σεξουαλικές διαστροφές. Αυτό που θα ανακαλύψει, θα αποδειχτεί πιο τρομακτικό από οτιδήποτε είχε φανταστεί…
Παρά το σκληρό θέμα του, που οπωσδήποτε χρειάζεται ανθεκτικούς ψυχολογικά αναγνώστες διότι περιγράφονται καταστάσεις που προκαλούν τρόμο, το βιβλίο έχει τόσο σασπένς και ανατροπές, άλλες πιο προβλέψιμες και άλλες εντελώς απρόβλεπτες, που διαβάζεται κυριολεκτικά σε μια καθισιά, στη δική μου περίπτωση σε μερικές ώρες: διότι είναι αδύνατον να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι την τελευταία σελίδα.
Όμως εκεί που η Κόδι Ζαν έχει κάνει απίστευτα καλή δουλειά συγγραφικά είναι στην απόδοση των χαρακτήρων, τόσο της πρωταγωνίστριας όσων και των άλλων κακοποιημένων γυναικών. Η ζωή τους πριν και μετά, η προσπάθειά τους να ξαναγίνουν άνθρωποι από αντικείμενα, διαλυμένες ψυχολογικά μαριονέτες στις οποίες τις είχε μετατρέψει ο βασανιστής τους, ο φόβος τους και ο αγώνας τους να τον ξεπεράσουν, το παρελθόν τους καθώς ξετυλίγεται κομμάτι κομμάτι σαν να το ανακαλύπτουν και εκείνες μαζί τον αναγνώστη, όλα τα παραπάνω χτίζονται μέσα στο κείμενο αριστοτεχνικά και ολοζώντανα. Και φυσικά η συγγραφέας είναι σαφέστατα με τη μεριά των γυναικών αυτών, αλλά και όλων των γυναικών που βιώνουν κακοποίηση, αφήνοντας ξεκάθαρες αιχμές για το σύστημα που κατηγορεί σχεδόν τα θύματα τέτοιων καταστάσεων περισσότερο από τον θύτη. Όπως λέει χαρακτηριστικά στο βιβλίο και μία κοπέλα που έχει πουληθεί ως σκλάβα, η αστυνομία μπορεί και να τις κατηγορήσει για πορνεία.
Στο σύνολό του ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο που παρά το τόσο σκοτεινό θέμα του, αποτελεί εντέλει έναν ύμνο στη δύναμη της ζωής και στο παράλογο σχεδόν θάρρος που είναι απαραίτητο ορισμένες φορές για να μην αφήσεις τον φόβο, που σου επιβάλλει κάθε εξουσιαστής, να σε τσακίσει.
