Διεθνές μπεστ σέλερ τοποθετημένο στη Γερμανία στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, 1939-1943, «Η κλέφτρα των βιβλίων» αναφέρεται στην ιστορία της νεαρής Γερμανίδας Λίζελ. Η Λίζελ βιώνει από πολύ μικρή τις δυσκολίες της ζωής, καθώς από τη στιγμή που οι Ναζί πήραν τον πατέρα της που τυγχάνει να είναι κομμουνιστής, η μητέρα της δεν είναι σε θέση να αναθρέψει την ίδια και τον αδερφό της. Έτσι τον Ιανουάριο του 1939 ταξιδεύουν για το Μόλχινγκ, μια μικρή φτωχή πόλη έξω από το Μόναχο, όπου μια ανάδοχη οικογένεια θα αναλάβει να τους φροντίσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, όμως, στο τρένο, ο αδερφός της πεθαίνει λόγω πείνας, κρύου και έλλειψης ιατρικής φροντίδας. Στην κηδεία του αδερφού της η Λίζελ κλέβει το «Εγχειρίδιο του Νεκροθάφτη», καθώς πέφτει στο χιόνι από το παλτό του νεαρού νεκροθάφτη. Μόνο που υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα, δεν ξέρει να διαβάζει…
Όταν φτάνει στο Μόλχινγκ μπαίνει με επιφυλακτικότητα στο σπίτι της ανάδοχης οικογένειας, όπου με δισταγμό γνωρίζει τον θετό πατέρα της, Χανς Χούμπερμαν και τη θετή μητέρα της, Ρόζα Χούμπερμαν, βιοπαλαιστές, με πενιχρά εισοδήματα. Ξεκινάει το σχολείο αλλά νιώθει πολύ άσχημα καθώς δεν έχει μάθει ακόμη να διαβάζει και να γράφει. Επίσης, συναντά τον Ρούντι που γίνεται ο καλύτερός της φίλος. Ένα βράδυ ο θετός της πατέρας βρίσκει το κλεμμένο εγχειρίδιο και αρχίζει να της μαθαίνει να διαβάζει. Η χαρά της είναι απερίγραπτη, ένας ολόκληρος κόσμος ανοίγεται μπροστά της. Τότε ξεκινάει και η κλοπή βιβλίων. Άλλοτε σώζει κάποιο από την καύση βιβλίων που διοργανώνεται συχνά από τον Χίτλερ, άλλοτε κλέβει κάποιο από το σπίτι του δημάρχου, όπου πηγαίνει για δουλειά. Η κλοπή βιβλίων για τη Λίζελ είναι ένας τρόπος να πάρει κάτι πίσω, κάτι από τον Χίτλερ, κάτι από την απελπισία, κάτι από τον θάνατο. Προσπαθεί να επιβιώσει στη ναζιστική Γερμανία, όπου εκτός από τους ανθρώπους καίγεται και η Λογοτεχνία. Καύση βιβλίων οργανώνεται για να γιορτάσουν τα γενέθλια του Αδόλφου Χίτλερ στις 20 Απριλίου του 1940. Συνειδητοποιεί ότι ο Χίτλερ ευθύνεται για την εξαφάνιση της μητέρας και του πατέρα της και για τον θάνατο του αδερφού της. Γύρω της πέφτουν βόμβες, παραμορφωμένοι βετεράνοι κρεμιούνται, πενθούντες γονείς μετακινούνται σαν τα φαντάσματα. Η Γκεστάπο παίρνει τα παιδιά μακριά και οι Εβραίοι σκελετωμένοι παρελαύνουν στην πόλη.
Αυτό που κάνει το βιβλίο ξεχωριστό είναι ότι ο Θάνατος, που εκείνη την εποχή δεν σταματούσε να θερίζει ζωή και ελπίδα στη Γηραιά Ήπειρο, είναι ο αφηγητής της ιστορίας της Λίζελ. Αυτό αποτελεί ένα σπουδαίο αφηγηματικό τέχνασμα. Η ιστορία της ενηλικίωσης της Λίζελ έχει ως φόντο ιστορικά γεγονότα για τη ναζιστική Γερμανία, όπως η Νύχτα των Κρυστάλλων, το κάψιμο των βιβλίων και η θριαμβευτική νίκη ενός Αφροαμερικανού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Η γραφή του συγγραφέα είναι λυρική, ποιητική και βαθιά. Ο θάνατος μας παρουσιάζεται ως ένα μοναχικό ον που έχει πολύ χρόνο να σκεφτεί για την ανθρώπινη φύση. Είναι κατά τα άλλα ένας ευαίσθητος αφηγητής, απολαυστικός και διασκεδαστικός. Διακόπτει τη ροή των ιστοριών του αναφέροντας ποικίλα γεγονότα, ορισμούς λέξεων ή λίστες σημαντικών σημείων, υπογραμμίζοντας σε τι ο αναγνώστης θα πρέπει να δώσει προσοχή χρησιμοποιώντας έναν ανεπίσημο, καθημερινό τρόπο γραφής. Διατηρεί μια συγκεκριμένη αντικειμενικότητα. Κανένας χαρακτήρας δεν είναι επίπεδος και τα συναισθήματα αποκαλύπτονται. Ακόμη και του θανάτου τα συναισθήματα αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια της αφήγησης – δε μένει ανεπηρέαστος από την ιστορία της Λίζελ…
«Η κλέφτρα των βιβλίων» δεν αποτελεί μακάβριο μυθιστόρημα, κάθε άλλο, θα υποστηρίζαμε ότι υπάρχει ζωντανό χιούμορ στις σελίδες του και η αφθονία των περιγραφών καθώς και η αφθονία των χαρακτήρων το καθιστούν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και απολαυστικό ανάγνωσμα.
