Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διέθεταν αξιόλογες υπηρεσίες πληροφοριών. Αξίζει να σημειωθεί ότι με το τέλος του οι υπηρεσίες αυτές ήταν ανύπαρκτες. Ο σχεδιασμός για τη σύσταση της CIA ήταν εντελώς επιπόλαιος. Τη δεκαετία του 1950, τις τάξεις της θα επανδρώσουν χιλιάδες Αμερικανών. Προκειμένου να επιβιώσει ως θεσμός στην Ουάσιγκτον, η υπηρεσία έπρεπε πάνω απ’ όλα να έχει την εμπιστοσύνη του προέδρου. Ωστόσο σύντομα αντιλήφθηκε ότι ήταν επικίνδυνο να του λέει όσα εκείνος δεν ήθελε να ακούσει. Οι αναλυτές της CIA έμαθαν να συμμορφώνονται με τις καθιερωμένες αντιλήψεις. Παρερμήνευσαν τις προθέσεις και τις δυνατότητες των εχθρών των ΗΠΑ, δεν υπολόγισαν την ισχύ του κομμουνισμού και έπεσαν έξω όσον αφορά την απειλή της τρομοκρατίας.

Ο απώτατος απόηχος της CIA κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν να υποκλέπτει τα σοβιετικά μυστικά, με τη στρατολόγηση διπλών πρακτόρων, τη στιγμή που η υπηρεσία δεν είχε ποτέ στη διάθεσή της έναν κατάσκοπο με πραγματική γνώση των όσων συνέβαιναν στο Κρεμλίνο. Ο αριθμός των Σοβιετικών κατασκόπων που μπορούσαν να αποκαλύψουν σημαντικές πληροφορίες –όλοι τους εθελοντές, όχι στρατολογημένοι συνεργάτες– μετρούνταν μόλις στα δάχτυλα των δύο χεριών. Υπό τον Ρόναλντ Ρίγκαν η CIA επιδόθηκε σε κακοσχεδιασμένες αποστολές στον Τρίτο Κόσμο, πουλώντας όπλα στην Επαναστατική Φρουρά του Ιράν προκειμένου να χρηματοδοτήσει έναν πόλεμο στην Κεντρική Αμερική, παρανομώντας και κατασπαταλώντας όση εμπιστοσύνη είχε μείνει στο πρόσωπό της.

Το 2004 ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους μετέτρεψε τη CIA σε μια παραστρατιωτική δύναμη στο εξωτερικό και σε έναν αποδιοργανωμένο γραφειοκρατικό μηχανισμό στα κεντρικά. Ο Μπους υπέγραψε την πολιτική θανατική καταδίκη της CIA, το 2004, όταν δήλωνε πως η υπηρεσία  «απλώς μάντευε» την εξέλιξη του πολέμου στο Ιράκ. Μέχρι τότε κανένας πρόεδρος δεν είχε αμφισβητήσει δημοσίως τη CIA.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές του συγγραφέα στα ελληνικά πράγματα. Αναδεικνύεται ο ρόλος του Ελληνοαμερικανού μεγαλοεπιχειρηματία Τομ Πάπας (Θωμάς Παπαδόπουλος) ως πολιτικού μεσάζοντα και φίλου της CIA τη δεκαετία του 1970, καθώς και οι επαφές του Ελληνοαμερικανού διευθυντή του τομέα μυστικών επιχειρήσεων, Τόμας Ηρακλή Καραμεσίνη. Γίνεται επίσης γνωστός ο αιφνιδιασμός των συνταγματαρχών τον Απρίλιο του 1967 (η CIA, όπως αποδεικνύεται, δεν ήταν ενημερωμένη), αλλά και η σχέση του στρατηγού Δημητρίου Ιωαννίδη με τη CIA με την οποία συνεργαζόταν είκοσι δύο χρόνια.

Το πολυσέλιδο, ογκώδες κυριολεκτικά βιβλίο του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου Τιμ Γουάινερ καταγράφει λεπτομερώς την ιστορία της  CIA. Ξεκινώντας από την ίδρυσή της –μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο– και παρακολουθώντας τη δράση της στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, φθάνει μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και την εισβολή στο Ιράκ.

Μέσα από έρευνα πενήντα χιλιάδων εγγράφων από αρχεία της CIA, του Λευκού Οίκου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μέσα από χιλιάδες προφορικές μαρτυρίες και συνεντεύξεις Αμερικανών πρακτόρων βετεράνων της CIA ο συγγραφέας συνθέτει την πρώτη ιστορία της CIA. Πρόκειται για μια εξαιρετικά κατατοπιστική καταγραφή, αλλά και μια προκλητική και διορατική αφήγηση.