Eικονογράφηση: Έφη Λαδά

Τι συμβαίνει όταν μια μέρα η γιαγιά ξυπνήσει και δεν αναγνωρίζει ούτε παιδί, ούτε εγγόνι, ούτε τον ίδιο της τον εαυτό; Η Ευγενία Κολυδά κάνει μια τομή στο σοκ που προκαλεί η απώλεια της μνήμης και της ταυτότητας του αγαπημένου προσώπου εξαιτίας του Αλτσχάιμερ. Moιάζει να απειλούμαστε εμείς οι ίδιοι. Λίγο να χαλαρώσει το σύστημα του εγκεφάλου μας και γινόμαστε κάποιοι άλλοι, άγνωστοι στους γύρω μας και στον εαυτό μας, επιστρέφοντας αργά αλλά σταθερά σε μια παιδική κατάσταση όπου δεν υπάρχουν μνήμες. Χωρίς λογική και αυτοέλεγχο επιστρέφουμε στην απόλυτη εξάρτηση από τους γύρω μας. Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια ριζική αλλαγή σε κάποιο μέλος της οικογένειας χωρίς να καταρρεύσουμε;

Τον τρόπο αυτό μας τον δείχνει η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Λουκία. Οι καλοκαιρινές διακοπές αρχίζουν και ετοιμάζεται να πάει κατασκήνωση με την καλύτερή της φίλη. Όλα όμως ανατρέπονται όταν η γιαγιά μπαίνει στο νοσοκομείο και διαπιστώνεται Αλτσχάιμερ. Η μικρή είναι πολύ συνδεδεμένη με τη γιαγιά της και στην αρχή αρνείται να δεχτεί τις συνέπειες της αρρώστιας. Ελπίζει ότι η γιαγιά θα ανακάμψει. Αφού υπάρχουν διαλείμματα όπου η γιαγιά γίνεται πάλι όπως παλιά… Αφού υπάρχει μια μαγική μαρμελάδα που ίσως μπορεί να κάνει το θαύμα της… Οι απογοητεύσεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Η γιαγιά ξεσπά σε θυμούς, γίνεται άλλοτε κακιά άλλοτε σα μωρό. Η Λουκία όμως μένει σταθερά κοντά της. Όσο κι αν λυγίζει και φοβάται διατηρεί σταθερά την επικοινωνία της με τη γιαγιά. Κι ας είναι μια επικοινωνία που η γιαγιά ξεχνά την επόμενη στιγμή. Αυτή η σταθερή θέληση της Λουκίας προσφέρει τελικά μια μοναδική ευκαιρία για να αρχίσει η γιαγιά να ξετυλίγει ένα κουβάρι από συναρπαστικές ιστορίες και παραμύθια. Σαν μέσα από ένα παλιό και ανάστατο μπαούλο ανασύρει η γιαγιά ιστορίες. Ένα μπαούλο με θραύσματα από μνήμες μια και η γιαγιά ήθελε να γίνει συγγραφέας, όπως αποκαλύπτεται μέσα από το παλιό ημερολόγιό της που βρίσκει η Λουκία.

Πολύ πειστικά παρουσιάζονται οι αντιδράσεις όλων των μελών της οικογένειας. Ο μπαμπάς λυγίζει κάτω από το βάρος της διαπίστωσης ότι οι ρόλοι πρέπει να αντιστραφούν. Εκείνος πρέπει να γίνει τώρα ο γονιός και η μητέρα του το παιδί. Η μητέρα της Λουκίας δείχνει δύναμη και φροντίζει τη γιαγιά. Τα νεύρα όμως τεντώνονται και δε λείπουν οι προστριβές μεταξύ πατέρα και μητέρας. Ο αδερφός της Λουκίας είναι πιο ρεαλιστής και ψύχραιμος απέναντι στην κατάσταση. Η γιαγιά επιστρέφει στο σπίτι και η οικογένεια πρέπει να βρει μια νέα ισορροπία. Τα παραμύθια της προσφέρουν τελικά ένα πλαίσιο μέσα από το οποίο η Λουκία θα μπορέσει να αποκωδικοποιήσει την πραγματικότητα της αρρώστιας και του θανάτου και να τα αντέξει και τα δυο. Ένας αστείος βάτραχος μοιάζει να μας χαμογελά ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα, έχει καλή δομή, ενδιαφέρουσα πλοκή και ρυθμό. Οι όμορφες ζωγραφιές της Έφης Λαδά μάς μεταφέρουν από τους διαδρόμους του νοσοκομείου στους χρωματιστούς κόσμους των παραμυθιών.

Η Ευγενία Κολυδά γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και έχει μεταπτυχιακό στις Ευρωπαϊκές Σπουδές. Ασχολείται με το γράψιμο και έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο.

Η Έφη Λαδά γεννήθηκε στην Κλειτορία Αχαΐας.  Σπούδασε σχέδιο και χρώμα στο εργαστήριο του ζωγράφου Λευτέρη Βογιατζή. Έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία και έχει λάβει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις εικονογράφησης παιδικού βιβλίου.