Ένας από τους πιο μεταφρασμένους Τούρκους συγγραφείς είναι ο πολυγραφότατος Αχμέτ Ουμίτ (Γκαζιαντέπ, 1960), ο οποίος με όχημα την αστυνομική λογοτεχνία προσπαθεί να χαρτογραφήσει τη σύγχρονη τουρκική κοινωνία αφήνοντας συχνά να διαφανεί ο προβληματισμός του για την κατάσταση της πατρίδας του. Στο παρόν μυθιστόρημα οι θρησκείες, οι αιρέσεις αλλά και η κρατική τρομοκρατία φαίνεται να βρίσκονται στο παρασκήνιο μιας σειράς παράξενων, τελετουργικών φόνων.

Σε μια γειτονιά της Κωνσταντινούπολης ένας άντρας βρίσκεται δολοφονημένος με μαχαίρι. Η λαβή του μαχαιριού έχει σχήμα σταυρού, ενώ δίπλα στον νεκρό βρίσκεται ένα Ευαγγέλιο με λέξεις υπογραμμισμένες με αίμα και τη φράση «Μορ Γκάμπριελ» γραμμένη στο περιθώριο της σελίδας. Ο αστυνόμος Νεβζάτ και οι βοηθοί του Αλή και Ζεϊνέπ, που αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση, προβληματίζονται με την τελετουργική εικόνα που παρουσιάζει ο τόπος του εγκλήματος. Αυτός, όμως, είναι μόνο ο πρώτος φόνος, καθώς λίγο αργότερα νέες δολοφονίες ατόμων από τον κύκλο του πρώτου θύματος και με παρόμοιο τρόπο περιπλέκουν περισσότερο την κατάσταση. Και ενώ οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι τα εγκλήματα σχετίζονται με τον χριστιανισμό, η εξέλιξη της έρευνας φέρνει στην επιφάνεια μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, τον κόσμο της μαφίας, αλλά και ένα παλιότερο έγκλημα στα βάθη της Ανατολίας. Η κατάσταση γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν ο αστυνόμος Νεβζάτ ανακαλύπτει ότι στην υπόθεση μπορεί να εμπλέκονται και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.

Ο συγγραφέας ξέρει καλά να δομεί ένα στέρεο αστυνομικό μυθιστόρημα και ο μεσήλικας και βασανισμένος από τη ζωή αστυνόμος Νεβζάτ είναι ο ιδανικός πρωταγωνιστής: ένας άνθρωπος που προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις από τη συναισθηματική διάσταση των γεγονότων –και της ζωής γενικότερα, θα λέγαμε–, παρατηρητικός και με αναλυτική σκέψη προσπαθεί να ανακαλύψει τον δολοφόνο θέτοντας ακόμα και τον εαυτό του σε κίνδυνο. Η ιστορία, όμως, δεν περιορίζεται στο αστυνομικό αίνιγμα, αλλά αποτελεί και μια σκιαγράφηση της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας, στην οποία συνυπάρχουν Τούρκοι, Ρωμιοί, Ασσύριοι και Κούρδοι. Και ο συγγραφέας φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα την πολυεθνική και πολυθρησκευτική διάσταση της πατρίδας του και τη θεωρεί από τα θετικά στοιχεία της, με όλα τα προβλήματα και τις προστριβές που αυτή η συνύπαρξη προσφέρει.

Η Φυλή είναι ένα έξυπνα δομημένο μυθιστόρημα, με ανατροπές και απρόβλεπτες προεκτάσεις. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του αστυνόμου Νεβζάτ δίνει ρυθμό στην εξέλιξη της ιστορίας, η οποία δεν χάνει την έντασή της ακόμα και στα κομμάτια όπου αναλύονται φιλοσοφικοί και θρησκευτικοί προβληματισμοί.