Σάλβο, Σάλβο και πάλι Σάλβο

Όσο περνά ο καιρός και οι αναγνώσεις των βιβλίων του Καμιλλέρι αυξάνονται, τείνω πλέον να πω πως ο Σάλβο Μονταλμπάνο είναι ο αγαπημένος μου αστυνομικός ήρωας και η αφήγηση του Καμιλλέρι από τις πιο απολαυστικές. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι είναι κρίμα που ο εν λόγω συγγραφέας ξεκίνησε να εκδίδει σε μεγάλη ηλικία. Από την άλλη όμως, αν εξέδιδε νωρίτερα, ίσως το ύφος και η τεχνική του να μην είχαν μεστώσει.

«Η φωλιά της οχιάς» είναι μια ακόμα περίεργη υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο. Ένας λογιστής με το όνομα Μπαρλέττα, άνω των εξήντα, βρίσκεται νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι κι ένα φλιτζάνι καφέ δίπλα του. Εκ πρώτης το πιστόλι φαίνεται να είναι το δολοφονικό όπλο. Ο Σάλβο ερευνώντας τα στοιχεία γύρω από τον άντρα, θα διαπιστώσει ότι ο Μπαρλέττα έκανε βρώμικες δουλειές και είχε ακόρεστη όρεξη προς το γυναικείο φύλο. Συνευρισκόταν με νεαρές γυναίκες, δίνοντάς τους χρήματα, ενώ τις τραβούσε φωτογραφίες χωρίς να το γνωρίζουν. Γυναίκες, άλλες με τη θέλησή τους, άλλες επειδή είχαν οικονομικό πρόβλημα, παρήλαυναν από το κρεβάτι του Μπαρλέττα.

Προχωρώντας προς τα ενδότερα της υπόθεσης ο Μονταλμπάνο θα ανακρίνει και τα δυο παιδιά του Μπαρλέττα: την όμορφη Τζοβάννα που ξέρει πολύ καλά πώς να εκμεταλλεύεται τη γοητεία της και ζει με οικονομική άνεση και τον καταφρονεμένο Αρτούρο που η οικονομική του κατάσταση πήγαινε από το κακό προς το χειρότερο. Ο Μονταλμπάνο αντιλαμβάνεται ότι και τα δυο παιδιά του Μπαρλέττα έχουν πολλά να κρύψουν, ενώ, μολονότι θεωρούσαν τον πατέρα τους κακό άνθρωπο, και τα ίδια δεν απέχουν πολύ από τα χαρακτηριστικά του. Όταν ο Μονταλμπάνο διαπιστώνει ότι το φονικό όπλο δεν ήταν κάποιο πιστόλι, αλλά το δηλητήριο που υπήρχε μέσα στον καφέ, είναι σχεδόν σίγουρος ότι ο δολοφόνος είναι γυναίκα, μόνο που οι πλούσιες συναναστροφές του Μπαρλέττα καθιστούν μεγάλο τον κύκλο των υπόπτων.

Ο Καμιλλέρι για πολλοστή φορά μας παρουσιάζει ένα έργο υψηλής αναγνωστικής απόλαυσης, με εξαιρετικά δομημένη πλοκή και μαεστρική αφηγηματική τεχνική. Το κείμενο είναι γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση και οι διάλογοι είναι πραγματικά θεσπέσιοι, όχι μόνο γιατί προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας και σκιαγραφούν τους χαρακτήρες, αλλά και γιατί απεικονίζουν ένα σκηνικό, πίσω από την υπόθεση, που δεν απέχει και πολύ από τα δικά μας δεδομένα. Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί και κινηματογραφικές τεχνικές για να περιγράψει μια σκηνή, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια τρυφερά ενσταντανέ δημιουργούν κάλλιστα μια ολοκληρωμένη –κινηματογραφικά– εικόνα.

Διαβάζοντας τον Καμιλλέρι πολλάκις έχω την αίσθηση ότι ίσως να μην με απασχολεί τόσο η διαλεύκανση της υπόθεσης, αλλά απλώς θέλω να παρακολουθώ τη ζωή και την καθημερινότητα του αγαπημένου μου Σάλβο, μέσα από την απαράμιλλη πένα του Καμιλλέρι. Επίσης, για ακόμη μία φορά εξαιρετική είναι η μετάφραση της Φωτεινής Ζερβού, που γνωρίζει χρόνια τώρα το ύφος και τη γραφή του Καμιλλέρι και τα αποδίδει εξαιρετικά.

«Η φωλιά της οχιάς» είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία του Καμιλλέρι με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Σάλβο Μονταλμπάνο. Αν δεν έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της συγκεκριμένης σειράς, προτείνω ανεπιφύλακτα να ξεκινήσετε αμέσως!