New entrance in town
Το ότι τα αστυνομικά μυθιστορήματα βρίσκονται σε πλήρη άνθηση τα τελευταία χρόνια δεν είναι κάτι καινούργιο. Το σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα με πρεσβευτές όπως ο Nesbo, η Lackberg, η Cleeves, o Verdon, το δίδυμο των Nicci French, κερδίζει διαρκώς αναγνώστες, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι ήρθε ξανά στο προσκήνιο και το νουάρ, σύγχρονο ή και του περασμένου αιώνα.
Η Nele Neuhaus αποτελεί, λοιπόν, νέα είσοδο στη μεταφρασμένη αστυνομική λογοτεχνία στην ελληνική εκδοτική παραγωγή. Με εκατομμύρια πωλήσεις στο εξωτερικό, τα βιβλία έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 15 γλώσσες, η Nele Neuhaus και οι δύο πρωταγωνιστές των ιστοριών της, Πία Κίρχοφ και Όλιβερ φον Μπόντενσταϊν, αποτελούν μια προσθήκη που την περιμέναμε. Και μέσω των εκδόσεων Κλειδάριθμος, φτάνει στα χέρια του αναγνωστικού κοινού, με το πρώτο μεταφρασμένο στα ελληνικά μυθιστόρημα.
1997. Δύο νεαρά κορίτσια στο μικρό χωριό Άλτενχαϊν εξαφανίζονται. Ολόκληρο το χωριό αναζητά με τη βοήθεια της αστυνομίας τις δυο κοπέλες, όμως κανένα ίχνος τους δεν βρίσκεται. Ο νεαρός Τομπίας καταδικάζεται σε 11 χρόνια φυλάκιση, ύστερα από ενδείξεις και μόνο που τον υποδείκνυαν ως ένοχο. Και το χωριό σταδιακά ξαναβρίσκει τη γαλήνη του.
2008. Ο Τομπίας αποφυλακίζεται και επιστρέφει στο Άλτενχαϊν για να δει την οικογένειά του. Ο πατέρας του βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, έχοντας χάσει το εστιατόριο που διατηρούσε η οικογένειά του γενιές και γενιές, ενώ τη μητέρα του θα τη ρίξει κάποιος από μια γέφυρα. Δεν αργούν και οι απειλές και οι ξυλοδαρμοί προς τον ίδιο τον Τομπίας. Θέλει να φωνάξει σε όλους ότι είναι αθώος, όμως τότε, 11 χρόνια πριν, ήταν μεθυσμένος και δεν έχει καμία ανάμνηση για τις ώρες που τα κορίτσια εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο περίεργη, όταν ένα πτώμα ανασύρεται από ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο κοντά στο χωριό. Το άψυχο κορμί ανήκει σ’ ένα από τα δύο κορίτσια. Το χωριό αρχίζει να ξαναζεί τα γεγονότα του 1997. Αντιδικίες, συνωμοσίες και προθέσεις δημιουργούν έναν κυκεώνα, όπου οι δυο αστυνομικοί Πία Κίρχοφ και Όλιβερ φον Μπόντενσταϊν καλούνται να βρουν την άκρη. Κι ενώ ακόμη η Χιονάτη παραμένει άφαντη. Και σίγουρα για κάποιους πρέπει να πεθάνει…
Το βιβλίο της Nele Neuhaus είναι γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, με δυνατό αφηγηματικό ύφος και μια πλοκή που ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Η γλώσσα είναι μεστή, ενώ οι διάλογοι εντυπωσιακοί, καταδεικνύοντας το ανθρώπινο στοιχείο σε όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις του. Το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, καθώς τελειώνοντας το ένα κεφάλαιο θέλεις να συνεχίσεις στο επόμενο κι έτσι καταλήγεις να έχεις διαβάσει πολλές σελίδες χωρίς να το έχεις καταλάβει – προσωπική εμπειρία.
Εξίσου θετικό στοιχείο με την πλοκή είναι και η στοιχειοθέτηση των χαρακτήρων. Ρεαλιστικοί, ζωντανοί και πειστικοί, δίνουν την αίσθηση ότι είναι πρόσωπα οικεία, ενώ υπό την καθοδήγηση της συγγραφέως παίζουν εκπληκτικά τον ρόλο τους.
Σίγουρα, όπως θα αντιληφθήκατε, το βιβλίο «Η Χιονάτη πρέπει να πεθάνει» μου άρεσε πάρα πολύ. Άλλωστε και μόνο ο τίτλος αποτελεί θέλγητρο στους πάγκους των βιβλιοπωλείων.
