«Ό,τι αξίζει σε αυτή τη ζωή είναι πάντοτε ένα σκάνδαλο»
Ένα καλό μυθιστόρημα είναι πάντα θησαυρός για τους αναγνώστες, ειδικά σε μια εποχή όπου όλα περίπου βαφτίζονται «μυθιστόρημα» και «λογοτεχνία» με μια ευκολία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: ένα καλό μυθιστόρημα δεν χρειάζεται μόνο το ταλέντο του δημιουργού του, αλλά επίσης μια γοητευτική ιστορία, καλοχτισμένη πλοκή χωρίς κενά, γραφή που σε κερδίζει με τη γλώσσα και το ύφος της, ανατροπές και σασπένς αλλά και ανθρώπινο συναίσθημα. «Η χειρουργός της Πάλμα» της Ισπανίδας σεναριογράφου Λέα Βέλεθ, υπερκαλύπτει όλα τα παραπάνω κριτήρια, και προχωρά ένα βήμα ακόμα: κατορθώνει να αναδημιουργήσει στη σύγχρονη εποχή ένα κλασικό μυθιστόρημα, που πατάει σε αριστουργήματα όπως «Ο Κόμης Μοντεκρίστο» και «Ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείο» του Αλέξανδρου Δουμά και βέβαια η «Ρεβέκκα» της Δάφνης ντι Μωριέ.
Στη Μαγιόρκα του 1835, ένας καταδικασμένος για λιποταξία Ισπανός στρατιωτικός βρίσκεται σε καραντίνα σε ένα κελί μοναστηριού και αφηγείται την ιστορία της πρωταγωνίστριας, της χειρουργού της Πάλμα, με την οποία είναι ερωτευμένος, αλλά και τη δική του ιστορία που τον οδήγησε στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Η ηρωίδα, πρωτοπόρος για την εποχή της αφού έχει σπουδάσει ιατρική, καταφθάνει στο νησί ως σύζυγος ενός ιατροδικαστή που διορίστηκε πρόσφατα, με σκοπό να βρει ένα σπίτι για να μείνουν με τον άντρα της τον οποίο περιμένει. Αγοράζει μία πτέρυγα ενός παλιού πύργου από μία μαρκησία -ένα πέτρινο, παλιό σπίτι δίπλα στη θάλασσα-, για να μάθει αργότερα ότι το στοιχειώνει το φάντασμα ενός κοριτσιού που δολοφονήθηκε άγρια στο «πράσινο δωμάτιο» (το οποίο δεν μπορεί να εντοπίσει στον πύργο): είναι μια έξυπνη, μορφωμένη και άφοβη γυναίκα αφού από πολύ μικρή βρέθηκε αντιμέτωπη με το θάνατο. Ποια είναι η αληθινή της ταυτότητα και πώς οι τύχες της συνδέονται με εκείνες του Ισπανού στρατιωτικού που είναι ο βασικός αφηγητής, αποκαλύπτεται σταδιακά και με αριστοτεχνικό τρόπο από τη συγγραφέα η οποία ταυτόχρονα χτίζει ένα ερωτικό τρίγωνο και μια αστυνομική ιστορία: ενώ μια επιδημία ξεσπά στο νησί, συμβαίνει επίσης μια περίεργη κλοπή την οποία η ηρωίδα προσπαθεί να εξιχνιάσει μαζί με έναν χήρο αστυνομικό. Ακολουθεί μια σειρά φόνων και όλα τα νήματα της πλοκής οδηγούν πίσω στη δολοφονία του κοριτσιού στο «πράσινο δωμάτιο»…
Η Λέα Βέλεθ δημιουργεί ένα εξαιρετικά καλογραμμένο δράμα εποχής το οποίο συνδυάζει τη ρομαντική ιστορία αγάπης, με ένα αστυνομικό μυστήριο και μια γοτθική ιστορία φαντασμάτων και στοιχειωμένης έπαυλης. Παράλληλα, πρόκειται και για ένα κοινωνικό σχόλιο για τη θέση των γυναικών εκείνη την εποχή, αφού η γιατρός ηρωίδα αναγκάζεται να υποκριθεί τη βοηθό του συζύγου της, ώστε να κρύψει τις σπουδές της και το έξυπνο μυαλό της από την κοινωνία της εποχής που δεν εμπιστεύεται τις γυναίκες ως επιστήμονες ενώ θεωρεί την επαγγελματική ενασχόληση με ένα αντικείμενο, αναξιοπρεπή για μια γυναίκα που δεν έχει την ανάγκη επιβίωσης. Είναι σίγουρα μια ιστορία γυναικείας δύναμης, αλλά χωρίς φεμινιστικά κηρύγματα: ο χαρακτήρας της δυναμικής και πρωτοπόρου για την εποχή Τάνα είναι ακριβώς στο «καλούπι» των ηρωίδων της κλασικής λογοτεχνίας, αλλά σε μια σύγχρονη απόδοση. Οι περιγραφές του νησιού, της έπαυλης και των κατοίκων είναι ολοζώντανες ενώ το μυστήριο της πλοκής και το σταδιακό χτίσιμο της «απειλής» -από το φάντασμα, τους φόνους, και την ασθένεια που εξαπλώνεται στο νησί-, σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις οπωσδήποτε τη συνέχεια. Μεγάλο υπέρ, και οι εξαιρετικά ευφυείς διάλογοι.
Όπως είπα στην αρχή, ένα καλό μυθιστόρημα είναι θησαυρός για τον αναγνώστη. Διάβασα τη «Χειρουργό της Πάλμα» στη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών: γοητεύτηκα, ταξίδεψα νοερά στο χρόνο και απόλαυσα απολύτως και τις 470 σελίδες του βιβλίου.
