Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα και είναι πτυχιούχος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Λέτσε (Ιταλία). Ασχολείται με τη μετάφραση και τη λογοτεχνική κριτική. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα «Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα», το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο «Όσο υπάρχει αλκοόλ…», «Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού» (Καστανιώτης 2003) και «Η απαγωγή του εκδότη» (Καστανιώτης, 2005).

Ο Νικόλα Μιλάνο είναι νόθος γιος ενός Έλληνα διπλωμάτη και μέλους της καλής κοινωνίας στη Ρώμη, ο οποίος βιοπορίζεται πουλώντας λίγο-λίγο τη βιβλιοθήκη που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του με έργα του ελληνικού διαφωτισμού. Μία σπάνια έκδοση γίνεται αφορμή για να γνωρίσει τον ανάπηρο συλλέκτη βιβλίων Άλντο Φερέτι και την όμορφη (και μυστηριώδη) σύντροφό του Μονίκ. Ο Άλντο ψάχνει τη χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα, ενός Έλληνα βιβλιόφιλου που έζησε στην Ιταλία και πέθανε στην Κέρκυρα το 1837. Τη βιβλιοθήκη του Μόστρα ψάχνει, όμως, και ο πρώην συνεταίρος και νυν ανταγωνιστής (και αντίζηλος) του Άλντο, ο μοχθηρός Σταμάτης Σκούρας, με τον οποίο γνωρίζεται επίσης ο Νικόλα. Παράλληλα εξελίσσεται η δράση μιας μπάντα (συμμορίας) η οποία εκτελεί αποφυλακισθέντες πρώην καταδικασθέντες για βιασμό και δολοφονία νεαρών γυναικών. Η μπάντα αποτελείται από έναν αστυνομικό, έναν εισαγγελέα, ένα μηχανικό αυτοκινήτων και μια νοικοκυρά που οι κόρες τους υπήρξαν θύματα τέτοιων εγκλημάτων. Ο φίλος και γείτονας του Νικόλα, ο πανύψηλος Γκαμπριέλε που έπαιξε κάποιο ρόλο στα μολυβένια χρόνια της τρομοκρατίας των Ερυθρών Ταξιαρχιών, η σύντροφός του, η εικοσάχρονη Ντανιέλα που δολοφονείται στην αρχή του μυθιστορήματος, ένας λιποτάκτης μαφιόζος και ένας αστυνομικός επιθεωρητής κοντά στη σύνταξη και με προβλήματα υγείας, είναι τα υπόλοιπα πρόσωπα του μυθιστορήματος Οι δύο ιστορίες θα ενωθούν στο τέλος, οπότε, μαζί με την κατάληξη της βιβλιοθήκης του Μόστρα, μαθαίνουμε και μια συγκλονιστική πληροφορία για τον Νικόλα και τη σχέση του με τη Ντανιέλα.

Ο Μαμαλούκας διαιρεί τη δράση σε σύντομα κεφάλαια που οδηγούν στην κλιμάκωση των δύο ιστοριών. Με κοφτές προτάσεις, χιούμορ και ελεγχόμενο λυρισμό, γράφει μια ιστορία για τα βιβλία και τους συλλέκτες, την εκδίκηση, το πάθος και το έγκλημα. Η «Χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα» είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που κρατά μέχρι τέλους το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μένουν, όμως, ανεκμετάλλευτα κάποια στοιχεία που θα το έκαναν πιο πλούσιο και ακόμη πιο ενδιαφέρον.