Η Λόγχη του Πεπρωμένου

ή γιατί ο Α. Χίτλερ πίστευε ότι θα γίνει κυρίαρχος του κόσμου

Οι μεγάλοι ψεύτες είναι επίσης και μεγάλοι μάγοι

Α. Χίτλερ

Βιέννη 1909 – ένας ρακένδυτος και πένητας ζωγράφος που προσπαθεί να εισαχθεί στη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά συνεχώς αποτυγχάνει, στέκεται μπροστά στη θήκη όπου φυλάσσεται η Λόγχη του Πεπρωμένου ή Λόγχη του Λογγίνου, στο Θησαυροφυλάκιο των Αψβούργων. Είναι ο Αδόλφος Χίτλερ και αυτή η στιγμή είναι καθοριστικής σημασίας για το μέλλον του νεαρού καλλιτέχνη, αλλά και όλης της ανθρωπότητας: το όραμα το οποίο βιώνει υπό την επιρροή της Λόγχης, θα του δώσει την αποφασιστικότητα και την ενέργεια για να βγει από την αφάνεια και να προχωρήσει στο προσκήνιο της Ιστορίας προκειμένου να πραγματώσει την αιματοβαμμένη αποστολή του.

Τι ήταν όμως η Λόγχη του Πεπρωμένου; Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, πρόκειται για τη λόγχη με την οποία ο Ρωμαίος εκατόνταρχος Γάιος Κάσσιος Λογγίνος τρύπησε το πλευρό του Ιησού πάνω στο σταυρό για να διαπιστώσει το θάνατό του: το αίμα που πότισε τη λόγχη τη μετέτρεψε όχι μόνο σ’ ένα χριστιανικό σύμβολο αλλά και σε ένα πανίσχυρο φυλακτό δύναμης – έκτοτε όποιος την είχε στην κατοχή του μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο. Ο Γερμανός στην καταγωγή Λογγίνος έφερε τη λόγχη στην Ευρώπη – εκεί τα ίχνη της χάνονται, για να εντοπιστεί ξανά το Μεσαίωνα στα χέρια σημαντικών ηγεμόνων όπως ο Καρλομάγνος, ο Όθων ο Μέγας, ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα αλλά και οι Βυζαντινοί Μέγας Κωνσταντίνος και Ιουστινιανός.

Ο Αδόλφος Χίτλερ, μετά από εκείνη την πρώτη επαφή με τη Λόγχη, άρχισε μανιωδώς να μελετά την ιστορία της αλλά και να εντρυφεί όλο και περισσότερο στον αποκρυφισμό. Σύντομα συνδέθηκε με τις ισχυρές αποκρυφιστικές ομάδες που ήκμαζαν τότε στη Γερμανία, με κυρίαρχη και πιο διάσημη την περιβόητη Θούλη. Και ήταν αυτοί οι κύκλοι, σύμφωνα με το συγγραφέα Trevor Ravenscroft, που τον ανέδειξαν στην εξουσία ως όργανό τους, παρέχοντάς του όχι μόνο πολιτική και οικονομική στήριξη, αλλά και τη βοήθεια των σκοτεινών δυνάμεων που μετέτρεψαν μια ασήμαντη και μάλλον περιφρονημένη από τον κοινωνικό περίγυρο προσωπικότητα σε έναν ηγέτη που μαγνήτιζε τα πλήθη. Κι όταν τελικά απέκτησε και τη Λόγχη, ο Χίτλερ ήταν πια σίγουρος ότι θα κυριαρχήσει στον κόσμο – και η αλήθεια είναι ότι παραλίγο να τα καταφέρει….

Το κλασικό στον τομέα του βιβλίο του Ravenscroft αποτελεί ένα είδος αντισυμβατικής βιογραφίας του Χίτλερ που επικεντρώνεται κυρίως στα άσημα χρόνια του από το 1909 ως το 1913, τα οποία οι περισσότεροι βιογράφοι του παρακάμπτουν θεωρώντας ότι δεν παρουσιάζουν κανένα ιστορικό ενδιαφέρον. Όμως, όπως και ο ίδιος ο Χίτλερ γράφει στο έργο του ”Ο Αγών μου”, ήταν τα πιο καθοριστικά για τη μετέπειτα πορεία του και ο συγγραφέας της παρούσας μελέτης εξηγεί το γιατί: όντας μυημένος και ο ίδιος στον αποκρυφισμό, δίνει πειστικές, κατά την εκτίμησή μου, απαντήσεις στα μέχρι σήμερα ανάπαντητα ερωτήματα σχετικά με την αινιγματική αυτή προσωπικότητα, τις επιλογές και τις εμμονές της (συμπεριλαμβανομένων και στοιχείων της προσωπικής του ζωής, όπως η ιδιάζουσα σεξουαλική του συμπεριφορά). Και άσχετα με το αν κάποιος παίρνει στα σοβαρά τον αποκρυφισμό ή τον θεωρεί προϊόν ταραγμένων διανοιών, γεγονός παραμένει ότι το κίνημα του Ναζισμού, τόσο στην οργάνωση όσο και στα σύμβολα και τις πρακτικές του βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην αποκρυφιστική παράδοση (για όποιον ενδιαφέρεται περαιτέρω συνιστώ την εξαιρετική μελέτη ”Ναζί και Αποκρυφισμός” του Πίτερ Λεβέντα, εκδόσεις Κέδρος).

Συμπερασματικά, το έργο του Trevor Ravenscroft αποτελεί ένα ειδικού ενδιαφέροντος ανάγνωσμα που προϋποθέτει απαραιτήτως την έστω και στοιχειώδη εξοικείωση με τον αποκρυφισμό, ώστε να εντρυφήσει κάποιος τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη γλώσσα του κειμένου (σε καλή μετάφραση στα ελληνικά, δεδομένης και της ιδιαιτερότητας του θέματος). Τούτου δοθέντος, ο αναγνώστης θα μπορέσει να εκτιμήσει επαρκώς το πλήθος των στοιχείων που η έρευνα του συγγραφέα έφερε στο φως όχι μόνο για τον ίδιο τον Χίτλερ και για άλλους ανώτατους αξιωματούχους του ναζιστικού κόμματος, όπως οι Χίμλερ και Γκέρινγκ, αλλά και για αφανή πρόσωπα που, αν και έμειναν στη σκιά της Ιστορίας, είχαν αποφασιστική συμβολή στην άνοδο και την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Και είναι τέτοια η φύση αυτών των στοιχείων, ώστε ο Τσόρτσιλ και οι άλλες ηγέτες των Συμμαχικών Δυνάμεων θέλησαν να αποσιωπηθούν, παραμένοντας απόρρητα για δεκαετίες….