Στο πέμπτο μυθιστόρημα του Μετίν Αρντιτί που μεταφράζεται στα ελληνικά, η κεντρική υπόθεση αποτελεί πραγματικό γεγονός της ρωσικής ιστορίας. Με βάση αυτό το ιστορικό συμβάν ο συγγραφέας γράφει μια ιστορία για τους φόβους, τις ενοχές και τα μικρά ανθρώπινα θαύματα που μπορούν να αποτελέσουν την αρχή της σωτηρίας.

1937. Το σοβιετικό καθεστώς επιτίθεται με δύναμη στη ρωσική Εκκλησία. Κλείνει μοναστήρια, εκτελεί εν ψυχρώ ιερείς και μοναχούς, καταστρέφει θρησκευτικούς θησαυρούς. Ελάχιστοι είναι οι μοναχοί που καταφέρνουν να γλιτώσουν και για να σωθούν κρύβονται στα δάση. Ένας από αυτούς είναι ο ερημίτης Νικόδημος, ο οποίος μαζεύει γύρω του διάφορους μοναχούς. Όλοι μαζί αποφασίζουν να σώσουν από τα λεηλατημένα μοναστήρια και από τις εκκλησίες όσα κειμήλια μπορούν και να τα θάψουν σε μυστική τοποθεσία. Αρχές της νέας χιλιετίας. Ο επιτυχημένος Γάλλος φωτογράφος Ματίας χάνει ξαφνικά τον επιπλοποιό πατέρα του. Μέσα στο τελευταίο έπιπλο που κατασκεύασε ο πατέρας του ανακαλύπτει κάποια έγγραφα που τον οδηγούν στο να ανακαλύψει την πραγματική του καταγωγή, καθώς και την ιστορία του Νικόδημου και της Αδελφότητας των Ιπτάμενων Μοναχών. Ο μόνος τρόπος να ανακαλύψει την ιστορία της οικογένειάς του είναι να προσπαθήσει να εντοπίσει τα κρυμμένα κειμήλια, αλλά και να μάθει ποια είναι η μυστηριώδης Ιρίνα που έφερε μαζί της από τη Ρωσία τα έγγραφα της αδελφότητας.

Χωρισμένο σε δύο μέρη και σε μικρά κεφάλαια, το μυθιστόρημα του Αρντιτί είναι μια μικρή εξερεύνηση του πώς η ατομική ιστορία καθορίζεται από τη συλλογική, από αποφάσεις και πράξεις του παρελθόντος. Στο πρώτο μέρος κυριαρχεί η φιγούρα του ερημίτη Νικόδημου, ενός άντρα σκληρού –πρώτα στο εαυτό του και έπειτα στους άλλους– που βασανίζεται από τους προσωπικούς του δαίμονες. Ανθρώπινος, αμαρτωλός και άγιος ταυτόχρονα, ο Νικόδημος γίνεται η κεφαλή γύρω από της οποία θα μαζευτούν χαμένοι και ταλαιπωρημένοι μοναχοί που θα επιχειρήσουν, με κίνδυνο της ζωής τους, να σώσουν τους θρησκευτικούς θησαυρούς της χώρας τους. Στο δεύτερο μέρος πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο Ματίας, ένας άντρας επιτυχημένος, αλλά μάλλον δυστυχισμένος. Ο θάνατος του πατέρα του τον οδηγεί σε μια απρόσμενη περιπέτεια και σε μια χώρα που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι είναι ο τόπος καταγωγής του. Συναντά εμπόδια αλλά και αξιόλογους ανθρώπους, απελπίζεται αλλά δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια.

Με γλώσσα απλή, με εικόνες σύντομες και κινηματογραφικά στημένες, ο συγγραφέας μας δίνει δυο ιστορίες που μπλέκονται η μία μέσα στην άλλη στο πέρασμα του χρόνου και δείχνει πως ο φόβος για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και οι ενοχές για τα όσα κάναμε –ή δεν προλάβαμε να κάνουμε– γίνονται κινητήριος δύναμη για να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που αρχικά φαίνεται ανέφικτο να αντιμετωπιστούν.