Ο Σταύρος Χριστοδούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1963. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, αλλά δεν άσκησε ποτέ τη δικηγορία. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 εργάζεται ως δημοσιογράφος. Το “Hotel National” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Το 1957, ο νεαρός Γρηγόρης Μιχαήλ στέλνεται από το κόμμα στη Ρουμανία για να παρακολουθήσει τη σχολή του κόμματος. Γνωρίζει τον Θοδωρή, πρώην αντάρτη στο Βουνό, τη σύζυγό του Θάλεια και τα πεθερικά του, τον Καπετάν Βάσια και την κυρα-Ισμήνη. Σύντομα με τον Θοδωρή θα γίνουν φίλοι. Όταν επιστρέφει στην Κύπρο, θα δουλέψει ως έμμισθο μέλος του κόμματος, προτού το τελευταίο του αναθέσει μια αποστολή: θα γίνει ο άνθρωπος μέσω του οποίου οι σύντροφοι στη Ρουμανία θα περιλάβουν την Κύπρο σε ένα δίκτυο επιχειρηματικών, και όχι μόνο, δραστηριοτήτων στο εξωτερικό. Ο Γρηγόρης θα αποδειχθεί ικανός επιχειρηματίας, θα αποκτήσει χρήματα και διασυνδέσεις και στις επόμενες δεκαετίες θα επισκέπτεται συχνά το Βουκουρέστι για τις συναντήσεις με τον «σύντροφο υπουργό» – έναν τύπο που αν και ποτέ δεν έγινε πραγματικά υπουργός αναλαμβάνει (διαχρονικά…) «δουλειές» για το καθεστώς. Στη διάρκεια των χρόνων η σχέση του με τον Θοδωρή θα ατονήσει, αν και εκείνος και η Θάλεια θα παραμείνουν στην καρδιά του. Το ζευγάρι θα παρασταθεί στον Γρηγόρη, στη γυναίκα του Σοφία και στον εντεκάχρονο γιο τους  Θανάση, όταν η τουρκική εισβολή τον Ιούλιο του 1974 τους βρίσκει να παραθερίζουν στην Κωνστάντζα.  Το βιβλίο διατρέχει μια περίοδο πενήντα τόσων χρόνων: από την εποχή που ο Γρηγόρης, ο Θοδωρής και η Θάλεια ήταν νέοι μέχρι σχεδόν τα γεράματά τους (2014), με όλες τις φάσεις της ζωής σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο να περιγράφονται με ακρίβεια από τον συγγραφέα ως προς τα ιστορικά γεγονότα (την κυριαρχία και την πτώση του Τσαουσέσκου, τη μετάβαση σε μια άλλη εποχή), αλλά και τους τόπους, κυρίως το Βουκουρέστι, το οποίο είναι φανερό ότι γνωρίζει καλά ώστε να μπορεί να εκτυλίξει με αληθοφάνεια το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του σε αυτό. Το Hotel National του τίτλου θα παίξει έναν ξεχωριστό  ρόλο, συνδέοντας κατά κάποιον τρόπο το παρελθόν με το παρόν μέσω μιας κοπέλας, της Ερμίνας, την οποία θα γνωρίσει και θα ερωτευθεί πρώτα ο Θοδωρής, ενώ και ο Γρηγόρης θα έχει μαζί της μια σύντομη σχέση.

Ο Σταύρος Χριστοδούλου μοιάζει να διαθέτει τις αφηγηματικές αρετές και να χειρίζεται επιδέξια τις τεχνικές που θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Θα θέλαμε επίσης να σημειώσουμε τον κοσμοπολιτισμό τρόπον τινα της γραφής του, που προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο βιβλίο. Η ιστορία του Γρηγόρη, η ανέλιξή του, όσα έχασε στην πορεία (κυρίως τη σχέση με τον φίλο του) πιστεύοντας πως παραμένει ένας πιστός «στρατιώτης» της ιδεολογίας του παρουσιάζονται παράλληλα με την ιστορία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης: αυτών που έμειναν πάντα πρόσφυγες, που πέθαναν με τη νοσταλγία μιας πατρίδας που δεν τους δέχθηκε ποτέ σαν παιδιά της.