Τελευταία πράξη – Σπαράγματα ζωής

Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι μια σπουδαία ηθοποιός που έχει υπηρετήσει –και εξακολουθεί να το κάνει– την τέχνη της υποκριτικής με συνέπεια, ευσυνειδησία και διακριτικότητα τόσο μέσα από τον κινηματογράφο όσο και μέσα από το θέατρο. Ταλαντούχα, άξια καλλιτέχνης, αναγνωρίσιμη παρουσία, καινοτόμησε στο παιδικό και βρεφικό θέατρο της χώρας μας.

Το πρώτο της πεζό με τίτλο «Γράμμα στον Κωστή» είναι ένα μακροσκελές γράμμα προς τον σύζυγό της, Κωστή Σκαλιόρα, που άρχισε να γράφει αμέσως μετά τον θάνατο του τελευταίου στην προσπάθειά της να παρατείνει την ύπαρξή του δίπλα της. Και με αφορμή αυτό ξετυλίγει το κουβάρι ολόκληρης της ζωής της.

Με αμεσότητα στη γραφή και οικειότητα πιάνει κουβέντα με τον αγαπημένο της σύζυγο. Εκμυστηρεύσεις, ενθυμίσεις, μυστικά, όλα αποτυπώνονται σε αυτό το «γράμμα». Βγάζει τα εσώψυχά της, αποκαλύπτει τις πιο μύχιες σκέψεις και όσα τη βασανίζουν, αφηγείται την κοινή τους ζωή.

Αφηγούμενη σε πρώτο ή δεύτερο πρόσωπο, ανάλογα με το ποιος είναι ο αποδέκτης των λόγων της, ξεκινάει από τα μικράτα της και φτάνει μέχρι το σήμερα. Από τα παιδικά της χρόνια γίνεται αισθητό το γεγονός ότι μεγαλώνοντας θα ακολουθήσει τα βήματα της υποκριτικής. Με ζωηρή φαντασία και ονειροπόλα, δεν είναι λίγες οι φορές που φαντασιώνεται ότι είναι κάποια άλλη, κάποια ηρωίδα μυθιστορήματος. Ενώ από μικρή «κατασκευάζει» δικές της πρωτότυπες ιστορίες παίζοντας στον κήπο ή διαβάζοντας βιβλία στην ανιψιά της. Και αργότερα, όταν μεγαλώνει, μιλάει για την πορεία της στον κινηματογράφο και στο θέατρο, την παραλίγο διεθνή καριέρα της, την πολύπλευρη προσφορά της στο παιδικό θέατρο. Δε μένει όμως μόνο στην απλή περιγραφή, μιλάει και για τις δυσκολίες, που χρειάστηκε να ξεπεράσει, τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, για τα συναισθήματα που βίωσε, για τα «θέλω» της και τις επιθυμίες της.

Εμπειρίες προσωπικής ζωής, εμπειρίες από το θέατρο, εμπειρίες από τον κινηματογράφο. Στο κείμενό της παρελαύνουν πολλοί φίλοι, άνθρωποι του θεάτρου, των γραμμάτων, των τεχνών. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, ζωγράφοι, ποιητές. Που άλλοι από αυτούς ζουν ακόμα, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν «φύγει».

Μια εκ βαθέων εξομολόγηση, γνήσια, ατόφια, αυθόρμητη, ειλικρινής. Με χιούμορ και στοιχεία κριτικής και ειρωνικής κάποιες φορές διάθεσης, η Ξένια Καλογεροπούλου μας αποκαλύπτεται – γλυκιά, ευαίσθητη, παρορμητική, αξιαγάπητη, διακριτική.