Αυτόπτης μάρτυρας στο γραφείο που ονομάζεται φόβος

Μια πόλη, η Αθήνα, βουτηγμένη στην οικονομική κρίση. Ένας δημοσιογράφος, παλαιάς κοπής, του αστυνομικού ρεπορτάζ, που απολύεται. Όλη του η ζωή ως τώρα περιστρεφόταν γύρω από τη βία, τις ληστείες και τα εγκλήματα. Που κάλυπτε με ευσυνειδησία και επιμονή για την αντικειμενική αλήθεια τόσα χρόνια. Τώρα, στις απαρχές του νέου κόσμου, με την τεχνολογία να τρέχει ιλιγγιωδώς, αρνείται να «βγάλει την μπαταρία και τον φορτιστή και να παραμείνει αδρανής». Από τη στιγμή που μένει εκτός εφημερίδας, άνεργος, συνεχίζει να δραστηριοποιείται μόνος του παρουσιάζοντας τις αστυνομικές ειδήσεις σε δική του ιστοσελίδα. Τότε είναι που από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκεται μπλεγμένος μέχρι τα μπούνια σε μια απίστευτη ιστορία, στην οποία είναι αναγκασμένος να συμμετάσχει, θέλει δε θέλει – τόσα χρόνια εξάλλου στο κουρμπέτι σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση. Και η ζωή του μετατρέπεται σε έναν διαρκή φόβο.

Έπειτα από μια σειρά αποκαλύψεων προσωπικού περιεχομένου, ο Άρης Στεριανός, εκτός από επαγγελματικά, γκρεμίζεται και εσωτερικά. Όλα τα μέσα του καταρρέουν. Ό,τι θεωρούσε ως τώρα δεδομένο, ανακαλύπτει ότι δεν είναι όπως φαίνεται.

Η Σταυρούλα Σκαλίδη στη νουβέλα της «Γραφείον ο φόβος» παίζει με τις λέξεις. Με τη διττή σημασία τους. Με άμεσο, στακάτο και με ορμή λόγο και με γλώσσα ίδιο μαχαίρι. Με σταράτα λόγια, ακριβώς όσα χρειάζονται. Ούτε λέξη παραπάνω. Ο αφηγητής της, ο Άρης Στεριανός, αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία του εισχωρώντας στα άδυτα της δημοσιογραφίας. Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από όσα «αποκαλύπτουν» τα ΜΜΕ και οι εφημερίδες; Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, «προστασία», συμβόλαια θανάτου, επιβολή του ισχυρότερου στην πιάτσα. Αντίποινα, εκφοβισμός, εκδίκηση. Ναρκωτικά, εμπόριο θανάτου. Συμπλοκές και σπάσιμο μαγαζιών από αναρχικούς. Διάφορα περιστατικά άσχετα μεταξύ τους – εκ πρώτης όψεως, φαινομενικά. Στην πραγματικότητα όμως;

Ένα βιβλίο-σχόλιο για την κρίση. Για τον νέο τεχνολογικό αδηφάγο κόσμο. Της ταχύτητας και της επιφάνειας. Του περιτυλίγματος. Ένα κείμενο-γροθιά στο στομάχι για την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Της διαφθοράς, της αδικίας, της ανομίας, της σαπίλας της χώρας.

Στο τέλος όμως πάντα εμφανίζεται η ελπίδα, κουβαλώντας μαζί της ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι τίποτα δεν έχει χαθεί.