Μόνο μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει το “God Hates Astronauts”: θεότρελο. Είναι τόσο τρελό που γίνεται απίστευτο. Είναι παράξενο, ακατανόητο και τόσο τραγελαφικό που απλά πρέπει ή να το μισήσεις ή να αρχίσεις να γελάς. Ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση επιλέγεις το δεύτερο. Το κόμικ αυτό είναι πέρα από κάθε κατανόηση ή προσπάθεια εξήγησης, με μια εντελώς δική του γραμμή λογικής, αλλά τυχαίνει να είναι και ό,τι πιο διασκεδαστικό κυκλοφόρησε μέσα στη χρονιά.
Το σενάριο αποτελείται από δύο διαφορετικές ιστορίες. Στην πρώτη, ο «Βασιλιάς Τίγρης που τρώει ένα τσίζμπεργκερ», ναι, αυτό είναι και το όνομά του και η πιο πιστή περιγραφή τού τι κάνει, καταστρώνει ένα σχέδιο εκδίκησης εναντίον της Γης ως αντίποινα για μια ομάδα αγροτών-αστροναυτών που παραβίασε τη διαστημική συνθήκη ειρήνης. Αυτή περιλάμβανε το να μην έρχονται άνθρωποι στον Αστερισμό του Κάβουρα. Αλλά παραβιάστηκε με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο γιος του, ο «Ναύαρχος Τίγρης που τρώει ένα τσίζμπεργκερ».
Στη δεύτερη, αρκετοί αστροναύτες-αγρότες προσπαθούν να εκτοξευτούν στο διάστημα, όπου δεν υπάρχουν νόμοι εναντίον του γάμου του αρχηγού τους με τη Hennifer, μια κότα την οποία αγαπάει και έχει μεταφέρει μέσα στο σώμα μιας γυναίκας. Η ΝΑΣΑ στέλνει αρκετές διαστημικές αρκούδες και τους “Power Persons Five” – των οποίων ηγείται ο Star Grass, ένας υπερ-ήρωας με κεφάλι φαντάσματος-αγελάδας, για να διακόψουν κάθε παράνομη ενέργεια.
Αν και η ιστορία ακούγεται παράξενη, είναι καλογραμμένη, με δυνατή γραμμή εξιστόρησης. Η ροή της είναι πολύ καλή και γεμάτη χιούμορ, κάτι που επιτρέπει στον συγγραφέα να υποστηρίξει το εγχείρημά του πειστικά. Το χιούμορ είναι ακραίο και όχι τόσο παραδοσιακό αλλά πετυχαίνει τον σκοπό του.
Ο Browne έχει και ενδιαφέρον σχέδιο. Χρησιμοποιεί κάθε οπτικό τρικ για να υπηρετήσει το χιούμορ του, το τεύχος είναι γεμάτο ηχητικά αστεία και πλούσιο σε λεπτομέρειες. Δεν θα βρείτε πουθενά να λείπει η παραμικρή λεπτομέρεια στα πάνελ του. Άνδρες με κεφάλια κάβουρα, γελοίες εκφράσεις, τονισμένες σκηνές, εκρήξεις, όλα τα στοιχεία σε αυτό το κόμικ τονίζουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του.
Ο Browne έχει δημιουργήσει κάτι χαρακτηριστικά δικό του. Δεν νομίζω να έχω διαβάσει κάτι παραπλήσιο όσον αφορά τα κόμικ. Άλλωστε σε ποια ιστορία βρίσκουμε χαρακτήρα με το όνομα «ο Βασιλιάς Τίγρης που τρώει τσίζμπεργκερ»; Ο Browne συνδύασε όλα αυτά τα τρελά στοιχεία και μας δίνει την πιο διασκεδαστική ιστορία της χρονιάς!!!