«Ο έρωτας πάνω απ΄όλα»

Ο Χρήστος Σιάφκος είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται σε εφημερίδες και περιοδικά, συνήθως ως υπεύθυνος καλλιτεχνικών σελίδων. Η «Γλυκιά ζωή» είναι το τρίτο του μυθιστόρημα. Έχουν προηγηθεί τα: «Ένας χωρισμός» (Εκδ. Αστάρτη, 1999) και «Υγρός Αύγουστος» (Εκδ. Καστανιώτη, 2004).

Η «Γλυκιά ζωή» είναι ένα απάνθισμα ιστοριών από τη ζωή ελλήνων φοιτητών (και όχι μόνο) στη Σικελία τη δεκαετία του ’70, κυρίως την περίοδο της χούντας, γραμμένες άλλοτε σε πρώτο και, συνηθέστερα, σε τρίτο πρόσωπο. Υπάρχουν «ομάδες» ιστοριών με τα ίδια πρόσωπα ή ζευγάρια προσώπων και το φως πέφτει πότε στο ένα και πότε στο άλλο, δικαιολογώντας και το χαρακτηρισμό «σπονδυλωτό μυθιστόρημα». Υπάρχουν όμως και ιστορίες που δεν κατατάσσονται μαζί με άλλες, καθώς κι εκείνες που δίνουν δύο εκδοχές του ίδιου γεγονότος από διαφορετικά πρόσωπα. Όλες, όμως, φαίνεται να κατατείνουν σε μία, την ιστορία του Χριστόφορου, που είναι ο πραγματικός ήρωας του βιβλίου και ο άλλος εαυτός του συγγραφέα. Ο Χριστόφορος, που δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από τους υπόλοιπους, είναι καθηγητής Ελληνικών σε ένα τοπικό πανεπιστήμιο. Το πορτρέτο του θα φτιάξει στο «Επιμύθιο» ένας ιταλός φίλος του, ο Μίμο. Όλοι οι ανδρικοί χαρακτήρες αποτελούν στην ουσία ανεστραμμένα είδωλα αυτού του ήρωα.

Θέμα του βιβλίου είναι ο έρωτας. Γλυκιά ζωή για τους νεαρούς Έλληνες του Σιάφκου σημαίνει κορίτσια, κρασί, φαγητό στις τρατορίες, βόλτες με το αυτοκίνητο νυχτιάτικα, παρέες, όνειρα, πολιτικοποίηση. Το ύφος είναι περιγραφικό, δημοσιογραφικό, μερικές φορές νοσταλγικό, ιδίως στα κείμενα στα οποία ο συγγραφέας επιστρέφει κάμποσα χρόνια μετά στους τόπους των ερώτων (όπως στο προτελευταίο κεφάλαιο με τίτλο «Το σώμα του καλοκαιριού»).

Οι ιστορίες είναι σύντομες, αυτοτελείς και, χωρίς να τις συνδέει απαραίτητα ένα χρονικό νήμα, διαβάζονται εύκολα και με ενδιαφέρον. Ένας πίνακας περιεχομένων με τους τίτλους των 34 κεφαλαίων στην αρχή ή το τέλος του βιβλίου θα έκανε την έκδοση πιο εύχρηστη.