Für Elise

Ελίζα και Λούνα. Μάνα και κόρη. Προέρχονται από εβραϊκή οικογένεια, πάππου προς πάππου, της Θεσσαλονίκης. Η Ελίζα, παιδί ακόμα, βιώνει τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, χάνει σχεδόν όλη την οικογένειά της, αλλά επιζεί. Επιστρέφει στον κόσμο, συνέρχεται, αγωνίζεται να φτιάξει τη ζωή της. Αλλά το παρελθόν το βρίσκει πάντα εμπρός της, στους εφιάλτες της. Παντρεύεται τον Τζέραλντ, έναν Άγγλο που συναντά στο τρένο κατά την επιστροφή στη γενέτειρά της και γεννάει μια κόρη, τη Λούνα. Σύντομα, ωστόσο, έπειτα από μια παραπλανητική «αποκάλυψη», ο κόσμος της και ο γάμος της καταρρέουν.

Η Λούνα, φοιτήτρια πια και μετά τον θάνατο της μητέρας της, γνωρίζει την ιστορία της τελευταίας μέσα από τα γραπτά της και αφηγείται την ιστορία και το παρελθόν της μητέρας της, επιχειρώντας να την κατανοήσει. Αλλά αφηγείται και το παρόν το δικό της, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να οικοδομήσει το μέλλον της, αφήνοντας πίσω το βαρύ φορτίο και τα τραύματα που έχει κληρονομήσει

Η αφήγηση, σε πρώτο πρόσωπο κυρίως, από την ίδια τη Λούνα, κυλάει ομαλά. Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που παρεμβάλλονται διαφορετικές αφηγηματικές φωνές, όπως της μάνας της, μέσω των σκέψεων που έχει καταγράψει στο χαρτί, και του πατέρα της, σε τρίτο πρόσωπο. Χαρακτηριστικό δε είναι ότι, παρά τα πολλά διαφορετικά κομμάτια της αφήγησης, η συγγραφέας τα ενώνει με μαεστρία χωρίς αφηγηματικά κενά ή αίσθηση ασύνδετου, καταλήγοντας σε μία σφιχτοδεμένη αφήγηση και ένα άρτιο αποτέλεσμα.

Στο μυθιστόρημά της «Για την Ελίζα», η Τζένη Μανάκη θίγει ζητήματα μνήμης, τραυμάτων και Ιστορίας. Μνήμης ατομικής και πώς αυτή επηρεάζει τις ζωές των άμεσων μαρτύρων αλλά και των απογόνων τους, μνήμης συλλογικής. Με ποιον τρόπο και τελικά τι περνάει στην επίσημη Ιστορία και τι παραμένει στις συνειδήσεις; Και τα τραύματα αποθεραπεύονται κάποτε ή διαιωνίζονται από γενιά σε γενιά μολύνοντας τους πάντες;

Πιστή στο μοτίβο των προηγούμενων μυθιστορημάτων της, και εδώ δεν λείπουν τα παραθέματα από κλασικά λογοτεχνικά κείμενα, ούτε η διακειμενικότητα που χαρακτηρίζει τη γραφή της. Κάτι που ενισχύεται από τους «ήχους» της κλασικής μουσικής.

Ένα δυνατό ιδιαίτερο μυθιστόρημα από μια συγγραφέα στην πιο ώριμη στιγμή της.