Συνεχίζοντας μιαν άτυπη περιπλάνηση σε συλλογές διηγημάτων από σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, παρουσιάζουμε άλλο ένα «βιβλιοφιλικό» βιβλίο και μάλιστα με αξιώσεις. Γιατί εδώ «ξαναζωντανεύουν» οι ήρωες σπουδαίων, έως και κλασικών, λογοτεχνικών έργων και διεκδικούν το ενδιαφέρον και την προσοχή του αναγνώστη που, αν τους γνωρίζει ήδη, ενδεχομένως θα είναι πιο αυστηρός κριτής και, αν δεν τους γνωρίζει, θα πρέπει να συμπληρώσει μόνος του ένα είδος λογοτεχνικού παζλ, προσθέτοντας τις ψηφίδες που λείπουν.

Η συλλογή εγγράφεται στη σειρά «Οκτώ» των εκδόσεων Πατάκη, όπου «οκτώ συγγραφείς, κάθε φορά, θα συσπειρώνονται γύρω από ένα θέμα και θα το φωτίζουν μέσα από το βλέμμα της γραφής τους». Ο επόμενος τόμος, με τίτλο «Ερωτικά εγκλήματα», φέρει τις υπογραφές άλλων οκτώ γνωστών συγγραφέων.

Από τα πιο εντυπωσιακά διηγήματα του παρόντος τόμου είναι αυτό του Αριστείδη Αντονά, με τον τίτλο «Βούληση και μεταστροφή», που υφαίνεται πάνω στον μύθο του «Ροβήρου του κατακτητή» του Ιουλίου Βερν μ’ ‘έναν παράδοξο αλλά  μάλλον περίτεχνο τρόπο. Εδώ το αερόπλοιο στέκει σαν υπόμνηση (και τρόπος διαφυγής) σε μια ιστορία ανθρωποφαγικού γεύματος και ο Ροβύρος Χαίηγκ (με αυτή την ορθογραφία) είναι ένας «επιχειρηματίας, ήρωας της επιστήμης και πουλημένος στον διάβολο» Φάουστ, σύμφωνα με τον δύστυχο πατέρα Βακόνδιο. Ανθρωποφαγικό, εν μέρει, είναι και το γεύμα που ετοιμάζει ο Α.Χ., ήρωας του Βασίλη Γκουρογιάννη, στον Γέρο και στον Χέμινγουεϋ («Ψαρόσουπα αλά Χέμινγουεϋ»), αλλά παίρνει κοινωνιολογικές και δικονομικές διαστάσεις (το «κυνηγητό» του συνεπιβάτη του ήρωα στον ηλεκτρικό, που έχει κλέψει τον χρόνο του μέσα σε τριάντα συναπτά έτη διαδρομών στο προτελευταίο βαγόνι). Η Δήμητρα Κολλιάκου αναπαριστά με ακρίβεια ένα καφκικό σκηνικό με τον ήρωα της «Μεταμόρφωσης», Γκρέγκορ Ζάμζα (Σάμσα), σε εντομοφαγικό γεύμα με τον «διώκτη» του, Μπολεσλάβ Πολίβκα («Έκδυση»). Ο Φαίδων Ταμβακάκης ξεναγεί τον Νίκολας Ερφ, alter ego του Τζον Φώουλς, σε τοπία της Αττικής και της Πελοποννήσου, σε ένα διήγημα με πολλές παρεκβάσεις («Η επιστροφή του μάγου»). Ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος γράφει για ένα διαφορετικό γεύμα με αφορμή ένα διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη («Οι τέσσερεις δεκάρες του Αποστόλη του Κακόμη»). Η Τατιάνα Αβέρωφ συναντά τον Χανς Κάστορπ σε ένα ξενοδοχείο, πρώην σανατόριο, όπου αναζητά τα ίχνη του πεθαμένου πατέρα της («Στο μαγικό βουνό»). Ο Αλέξης Πανσέληνος δεξιώνεται τρεις διάσημες λογοτεχνικές ηρωίδες, την Άννα, την Έμμα και τη Νανά, στην ελληνική εκδοχή τους («Λουλουδοκόρες»). Τέλος, ο Αχιλλέας Κυριακίδης γευματίζει με τον Ιρενέο Φούνες από το διήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες «Φούνες ο Μνήμων».

Οι ιστορίες εκτυλίσσονται συνήθως με αυξανόμενο ενδιαφέρον από πλευράς πλοκής, εκτός αν το τέλος επιφυλάσσει εκπλήξεις. Το γεύμα, αν και συστατικό τους στοιχείο, μάλλον λειτουργεί ως πρόσχημα. Πιο σημαντική είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργείται όταν ξεδιπλώνονται στο χαρτί (ενδεχομένως και στην οθόνη) – κι αυτή σπάνια (ευτυχώς) έχει σχέση με τη γαστριμαργία, σε πείσμα του «προκλητικού» υπότιτλου «οκτώ Έλληνες πεζογράφοι αφηγούνται γαστριμαργικές ιστορίες».