Η φήμη είναι μια πολύ χοντρή κυρία που δεν πλαγιάζει μαζί μου, αλλά όταν ξυπνάω βρίσκεται πάντα εκεί μπροστά μου και με κοιτάζει κατά πρόσωπο στο κρεβάτι.

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Ο Ντάνιελ Κέλμαν γεννήθηκε το 1975 στο Μόναχο. Σε ηλικία 22 ετών δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα. Έγινε πασίγνωστος στη Γερμανία με το μυθιστόρημα «Εγώ και ο Καμίνσκι», ενώ το 2005 με το μυθιστόρημα «Η μέτρηση του κόσμου» έμεινε για μήνες στην πρώτη θέση των ευπώλητων βιβλίων της χώρας του και μεταφράστηκε στις σπουδαιότερες γλώσσες του κόσμου. Θεωρείται το νέο μεγάλο ταλέντο της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

Το βιβλίο του Ντάνιελ Κέλμαν «Φήμη» είναι ένα μυθιστόρημα σπονδυλωτό, που αποτελείται από εννέα ιστορίες. Ένας τεχνικός αγοράζει καινούργιο κινητό και ξαφνικά δέχεται κλήσεις που απευθύνονται σε κάποιον άλλο και μετά από αρκετούς ενδοιασμούς ενδίδει στο να υποδυθεί το ρόλο. Ένας συγγραφέας ταξιδεύει με μια γυναίκα που ο μεγαλύτερος φόβος της είναι να γίνει ηρωίδα σε κάποιο βιβλίο του. Μια ηλικιωμένη κυρία, όταν της ανακοινώνεται ότι της μένουν λίγες εβδομάδες ζωής, στρέφεται προς το συγγραφέα – δημιουργό της και του ζητάει να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Ένας ηθοποιός μετά από χρόνια στην πρώτη γραμμή, γεμάτος δόξα και λεφτά, αποστρέφεται πλήρως τη θέση, τον πλούτο και τη φήμη του. Μια συγγραφέας ταξιδεύει στην Κεντρική Ασία και βρίσκεται χαμένη σε μια άγνωστη πόλη, όπου κανείς δεν την γνωρίζει. Διάσημος συγγραφέας βιβλίων εσωτερισμού, λίγο πριν αυτοκτονήσει, απαντά στην ηγουμένη κάποιου μοναστηριού, θέτοντας σε κρίση εκείνα τα οποία πρέσβευε μια ολόκληρη ζωή. Κάποιος παράξενος μπλόγκερ, μόλις συναντά τον αγαπημένο του συγγραφέα, τον κυνηγά για να τον βάλει ήρωα σε κάποιο βιβλίο του. Ο διευθυντής μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας χάνει τα λογικά του, όταν βρίσκεται ανάμεσα σε δυο γυναίκες, τη σύζυγο και την ερωμένη του.

Το συγκεκριμένο έργο είναι ένα απολαυστικό βιβλίο, όπου κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει η φήμη και πώς αυτή επηρεάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις ζωές των ανθρώπων. Η γραφή του Ντάνιελ Κέλμαν είναι ρέουσα και δεν κομπιάζει σε κανένα σημείο. Η γλώσσα του συγγραφέα είναι απλή, όμως ενέχει τις ιδιαίτερες πινελιές, ώστε να σκιαγραφηθούν αναλόγως οι χαρακτήρες του. Η αφήγηση είναι άλλοτε τριτοπρόσωπη και άλλοτε πρωτοπρόσωπη, ενώ οι διάλογοι του κειμένου διακρίνονται για την  αφοπλιστικότητά τους.

Η «Φήμη» είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα και κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση για την εξέλιξη που έπεται, ενώ το σύνολο των χαρακτήρων και της πλοκής αποζημιώνουν με το παραπάνω το κοινό για τις ώρες που διαθέτει κατά την ανάγνωση.