O Φίλιπ Κερ έγινε ευρύτερα γνωστός από την «Τριλογία του Βερολίνου» όπου ο ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ εξιχνιάζει εγκλήματα στη Γερμανία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με φόντο τις ναζιστικές φρικαλεότητες. Έχει δοκιμαστεί όμως και σε άλλα έργα, προσπαθώντας να ξεφύγει από την αποκλειστικότητα της επιτυχίας του Γκούντερ. Τα «Φιλοσοφικά Εγκλήματα» είναι ένα από αυτά, καθώς συνδυάζει την επιστημονική φαντασία με τις φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές αναφορές.

Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ότι γράφτηκε το 1992 και περιγράφει ένα μελλοντικό Λονδίνο του 2013. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί αρκετά, η οικονομική ανισότητα μεταξύ πλούσιων και φτωχών έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο, ενώ η εγκληματικότητα βρίσκεται επίσης σε δραματική άνοδο. Οι Αρχές δοκιμάζουν καινούριους τρόπους αντιμετώπισής της αλλά και καταδίκης των συλληφθέντων – οι εγκληματίες μπαίνουν σε μια κατάσταση «στάσης», ένα κώμα που διατηρεί τις ζωτικές τους λειτουργίες σταθερές, αποφεύγοντας έτσι τη θανάτωσή τους και δίνοντας την δυνατότητα επαναφοράς τους σε περίπτωση αναθεώρησης της υπόθεσής τους.

Εν τω μεταξύ, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει μια περιοχή του εγκεφάλου, τον μέσο κοιλιακό πυρήνα (ΜΚΠ), που μπορεί να λειτουργήσει ως αναστολέας της ανθρώπινης επιθετικότητας. Αν ο ΜΚΠ απουσιάζει ή έχει πληγεί σημαντικά, τότε η επιθετικότητα του ατόμου αυξάνεται σε επικίνδυνο βαθμό. Σε αυτή τη γενική αρχή βασίζεται ένα πειραματικό πρόγραμμα της αστυνομίας του Λονδίνου που έχει εξετάσει μια σειρά εθελοντών για να ελέγξει την έφεσή τους στην εγκληματικότητα. Για λόγους προστασίας των προσωπικών τους δεδομένων σε κάθε εθελοντή έχει δοθεί ένα ψευδώνυμο, ονόματα που αντλούνται κυρίως από τον χώρο της φιλοσοφίας και των ιστορικών προσωπικοτήτων. Μέχρι που ένας από αυτούς, ο «Βιτγκενστάιν», συγκλονισμένος από το γεγονός του χαρακτηρισμού του από το σύστημα, θα αποφασίσει να το χακάρει, θα υποκλέψει τα στοιχεία των άλλων ατόμων και θα αρχίσει να τους σκοτώνει σταδιακά.

Την υπόθεση του serial killer θα αναλάβει η ντετέκτιβ Ιζαντόρα «Τζέικ» Τζέικβιτς. Σκληροτράχηλη και απόμακρη, η Τζέικ έχει το δικό της σκοτεινό παρελθόν. Τα ξεσπάσματα του βίαιου πατέρα της οδήγησαν τη μητέρα της στην αυτοκτονία και στο δικό της άσβεστο μίσος εναντίον του, που διαχέεται πλέον γενικά στις σχέσεις της με το άλλο φύλο. Όμως, καθώς η Αστυνομία θέλει μια διακριτική διαχείριση της υπόθεσης του «Βιτγκενστάιν» για να μην φανεί η αποτυχία του προγράμματος, αυτή σταδιακά θα εξελιχθεί σε ένα παιχνίδι για δύο, καθώς διώκτης και θύτης θα έρθουν τόσο κοντά ώστε να μπορεί ο ένας να νιώσει τη θέση του άλλου, μέχρι την τελική λύση.

Ο Φίλιπ Κερ μας δίνει κι εδώ ένα καλοδουλεμένο και πειστικό μυθιστόρημα, στο οποίο όμως το «πάνω χέρι» το έχει περισσότερο η φιλοσοφία και λιγότερη η αστυνομική πλοκή. Ο δολοφόνος-Βιτγκενστάιν έχει ταυτιστεί με τον συνονόματό του φιλόσοφο, του οποίου το βασικό έργο έχει να κάνει με την ανθρώπινη γλώσσα, τον τρόπο που δημιουργεί την πραγματικότητά μας αλλά και περιορίζεται από αυτή.  Τα κεφάλαια που αποκαλύπτουν την ιστορία και τον τρόπο σκέψης του  δίνονται σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από τις ημερολογιακές του σημειώσεις που είναι γεμάτες με φιλοσοφικές αναζητήσεις και ιδεολογικές αναφορές. Από την άλλη πλευρά, σε τριτοπρόσωπη γραφή παρακολουθούμε την ιστορία της ντετέκτιβ Τζέικοβιτς, που έχει να παλέψει με τους δικούς της δαίμονες αλλά και να λύσει αυτή την αιματηρή υπόθεση.

Ο Φίλιπ Κερ επαναλαμβάνει συχνά ότι του αρέσει να χρησιμοποιεί την αστυνομική φόρμα για να σχολιάσει την Ιστορία κι ότι προτιμά ένα μυθιστόρημα που δεν ψυχαγωγεί μόνο αλλά ενημερώνει και αφυπνίζει ταυτόχρονα. Τα «Φιλοσοφικά Εγκλήματα» είναι ίσως η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό.