Η γέννηση και ο θάνατος είναι πιθανόν τα δύο μοναδικά γεγονότα που ενώνουν όλους τους ανθρώπους όπου κι αν βρίσκονται. Ο τρόπος, όμως, που η αρχή και το τέλος της ζωής ενός ανθρώπου αντιμετωπίζεται από διαφορετικούς λαούς δίνει μια γενικότερη εικόνα του πολιτισμού τους. Μια ματιά, λοιπόν, στον ιαπωνικό πολιτισμό και στη σχέση του με τον θάνατο δίνει στον αναγνώστη το τελευταίο βιβλίο της Αγγελικής Ράδου με τον τίτλο «Φάντασμα στο χιόνι».

«Οι καλοκαιρινές νύχτες της Παλιάς Ιαπωνίας είναι στοιχειωμένες, κι οι άνθρωποί της το ξέρουν» (σ. 11) Με αυτή τη φράση ανοίγει την εισαγωγή της η συγγραφέας για να δώσει την πορεία της λέξης καϊντάν, την αφετηρία της από το τελετουργικό παιχνίδι με τις εκατό ιστορίες, ιστορίες τρομακτικές που αφηγούνται γύρω από κεριά όσοι λαμβάνουν μέρος σε αυτό, μέχρι τη μαζική κυκλοφορία συλλογών καϊντάν-σου.  Το πέρασμα του χρόνου μπορεί να έχει μεταβάλει συνθήκες, καταστάσεις και έθιμα στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, η πίστη στις «στοιχειωμένες νύχτες», όμως, δεν έχει μεταβληθεί στο ελάχιστο. Αναλλοίωτη παραμένει και  η εικόνα του γιουρέι, του αρχετυπικού ιαπωνικού φαντάσματος που παραμένει ανάμεσα στους ζωντανούς προσπαθώντας να εκπληρώσει ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις ή να εκδικηθεί για τον βίαιο θάνατό του. Είναι αναγκαίο φυσικά να τονιστεί ότι το γιουρέι δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον ορισμό που δίνει ο δυτικός πολιτισμός στο φάντασμα. Όπως σημειώνεται στην εισαγωγή, τα γιουρέι «είναι φιγούρες που έχουν πολιτιστική αξία και εκφράζουν μια σειρά πεποιθήσεις που προέρχονται από τα βάθη της ιαπωνικής παράδοσης». (σελ. 20) Έχοντας αυτό το βασικό στοιχείο στο μυαλό της, η συγγραφέας ξεκινά την περιήγησή της στον κόσμο των γιουρέι από τα ταφικά έθιμα και τις τελετουργίες θανάτου, τελετουργικά που συνδέουν διά βίου τους Ιάπωνες με τους νεκρούς τους για να συνεχίσει με την παρουσίαση των οιωνών θανάτου που εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της ιαπωνικής κουλτούρας ακόμα και σήμερα.

Η περιήγηση στην Ιαπωνία των φαντασμάτων συνεχίζει με την τριάδα των αρχετυπικών γιουρέι, τριών γυναικών που βίωσαν την προδοσία, τον πόνο ή την απουσία αγάπης για να φτάσει μέχρι τους σύγχρονους αστικούς μύθους για φαντάσματα που στοιχειώνουν ολόκληρα οικοδομήματα και να καταλήξει στο Japanese horror και στον τρόπο που αυτό ενσωμάτωσε και προσέγγισε κινηματογραφικά την ιαπωνική παράδοση φαντασμάτων. Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου προσφέρει μια συλλογή ιστοριών από την ευρύτερη λαογραφική παράδοση της Ιαπωνίας προσφέροντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να δει κι άλλες όψεις αυτού του τόσο σημαντικού πολιτισμού.

Το «Φάντασμα στο χιόνι» είναι ένα ενδιαφέρον ταξίδι σε έναν μακρινό πολιτισμό και στη σχέση του με τον θάνατο και τα φαντάσματα. Με σεβασμό σε αυτό τον πολιτισμό και έχοντας κάνει σημαντική έρευνα –ολοφάνερη από τη βιβλιογραφία που παραθέτει– η συγγραφέας δίνει στους αναγνώστες της την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τις παραδόσεις της Ιαπωνίας, την προσέγγιση του θανάτου, τις δεισιδαιμονίες της, τις τόσο στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητα των κατοίκων της.