Ανακαλύπτοντας την ουσία της ζωής
Η Κβιέτα Λεγκάτοβα είχε μια απρόσμενη λογοτεχνική εξέλιξη. Γεννημένη στην Τσεχία το 1919, άρχισε να γράφει διηγήματα στη δεκαετία του 1960. Τα διηγήματα αυτά εκδόθηκαν σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, το 2001 με τον τίτλο Ζέλαρι και είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Αυτή η επιτυχία ώθησε τη συγγραφέα να γράψει το Έρωτας στα δάση της Μοραβίας, βιβλίο που χαρίζει στην ογδοντάχρονη συγγραφέα το Εθνικό βραβείο Τσέχικης Λογοτεχνίας. Το 2003, το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Τσέχο σκηνοθέτη Όντρεϊ Τρόγιαν και ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην κατεχόμενη Πράγα, η Έλισκα, μια μορφωμένη και ανεξάρτητη γιατρός, μεταφέρει μηνύματα για την αντίσταση και διατηρεί μια σχέση με τον Ρίχαρντ, έναν παντρεμένο συνάδελφο της. Όταν κάποια μέλη της αντίστασης συλλαμβάνονται, η Έλισκα αλλάζει όνομα και φυγαδεύεται στο Ζέλαρι, ένα χωριό στα σύνορα Τσεχίας-Σλοβακίας. Εκεί αναγκάζεται να παντρευτεί τον Γιόσα, έναν άντρα που αυτή είχε σώσει στο νοσοκομείο και τον οποίο όλοι φωνάζουν «τον βλάκα του χωριού». Αρχικά, η Έλισκα πανικοβάλλεται, αρνείται να αντιμετωπίσει την αλλαγή στη ζωή της και να προσαρμοστεί στο νέο της σπίτι. Σταδιακά, όμως, θα αγαπήσει τον τόπο, τη χειρωνακτική εργασία και τον Γιόσα, αυτόν τον απλό, δυνατό άντρα που της αφηγείται παραμύθια και της μαθαίνει τη φύση.
Μέσα από μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η Λεγκάτοβα παρουσιάζει την ιστορία της Έλισκα και την αλλαγή στη ζωή της. Μια χειραφετημένη γυναίκα πρέπει να δεχτεί να εγκαταλείψει όσα γνώριζε για να ζήσει σε ένα μικρό χωριό. Προδομένη από τον εραστή της και παραδομένη στα χέρια του Γιόσα, ενός απλού ανθρώπου, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, προσπαθεί να ορθοποδήσει. Και είναι σε αυτό το απομονωμένο χωριό που θα ανακαλύψει την ουσία της ζωής, την αξία της χειρωνακτικής εργασίας και την ανιδιοτελή αγάπη ενός άντρα που προσφέρει απλόχερα, χαμογελώντας και χωρίς ποτέ να ζητάει αντάλλαγμα. Αυτή η εμπειρία αλλάζει την πρωταγωνίστρια και την κάνει να συνειδητοποιήσει πόσο άδειο υπήρξε το παρελθόν της.
Η πολύ καλή μετάφραση της κυρίας Στάμου-Ντορνιάκοβα, ο γρήγορος ρυθμός της αφήγησης και η προσεκτική σκιαγράφηση των χαρακτήρων δημιουργούν ένα απολαυστικό μυθιστόρημα.
