Και στο βάθος, μοναξιά

Σύγχρονη Αθήνα. Το κέντρο της και οι περιοχές γύρω από αυτό. Τσιμέντο, καυσαέριο, γκρίζο παντού. Βρομιά, πολυκοσμία, κορναρίσματα. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών περιδιαβαίνουν τους δρόμους της είτε με τα πόδια, είτε με τα μέσα μεταφοράς και όσο «ταξιδεύουν», μέσα από εσωτερικούς μονολόγους, ξεδιπλώνουν τις σκέψεις τους, περιγράφουν με λεπτομέρειες τα μέρη γύρω τους και τα διαμερίσματα, στα οποία διαμένουν, αφηγούνται κομμάτια από τη ζωή τους. Ολιγόλογοι, κλεισμένοι στον εαυτό τους, λυπημένοι, βαριεστημένοι, κουρασμένοι από την καθημερινή ρουτίνα, αγωνιούν για το σήμερα και για το μέλλον.

Και στο βάθος, μοναξιά.

Μετανάστες με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής στο βλέμμα, φοιτήτριες από την επαρχία, που εργάζονται σε ροζ γραμμές για τα προς το ζην, τυπικές μεσοαστικές οικογένειες που διαλύονται, θλιμμένοι έφηβοι που κανείς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά γι’ αυτούς, κοπέλες «βολεμένες», αφού τα όνειρα των μαμάδων τους έγιναν πραγματικότητα, άρρωστα παιδιά, ηλικιωμένες που μοιράζονται τον πόνο τους με αγνώστους στην πρώτη ευκαιρία, μεροκαματιάρηδες που με νύχια και με δόντια παλεύουν να αναστήσουν τα παιδιά τους, γιαγιάδες με Αλτσχάιμερ και θρυμματισμένη μνήμη.

Και στο βάθος, απογοήτευση.

Όλοι τους παρατηρούν τον περίγυρο και πάντα ανακαλύπτουν άλλους ανθρώπους, πολυάσχολους, επιτυχημένους, υπολογίσιμους. Και η διαφορά τους φαντάζει τεράστια. Φτώχεια, μιζέρια, αγώνας για επιβίωση, αλλά ουσιαστική ζωή από τη μία, πλούτη, αμέτρητα υλικά αγαθά, προσεγμένο ντύσιμο, επίδειξη, αλλά στην ουσία αέρας κοπανιστός από την άλλη.

Η Μάρτυ Λάμπρου στη νέα της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ενοικιάζεται το παρόν» με την ορμητική, γεμάτη ένταση και ρεαλισμό γραφή της αφηγείται και εικονοποιεί μικρές ιστορίες καθημερινών, ασήμαντων ανθρώπων. Σε μια πόλη όπου όλοι θέλουν, όλοι βιάζονται, όλοι καταναλώνουν. Σχολιάζει το κοινωνικό γίγνεσθαι δίνοντας φωνή στους αθέατους ανθρώπους που κατοικούν πίσω από κλειστές πόρτες, που σωπαίνουν, ενώ φλέγονται να ουρλιάξουν τα όνειρα, τα θέλω και τις επιθυμίες τους, που συμβιβάζονται.

Μέσα σε ατμόσφαιρα παλιομοδίτικη που μπλέκεται με το σύγχρονο, με άμεση και αποστασιοποιημένη αφήγηση και με τους τίτλους των διηγημάτων να ξεχειλίζουν μεσοαστική ζωή, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα επιτυχές.