Τα χαμένα μέρη

Μετά το συγγραφικό του ντεμπούτο (Χωρίς Πρόσωπο, Διόπτρα 2017) το οποίο έγινε μπεστ σέλερ, ο Stefan Ahnhem επιστρέφει με τη δεύτερη υπόθεση του επιθεωρητή Φάμπιαν Ρισκ.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Σουηδίας εξαφανίζεται με το που βγαίνει από τη Βουλή. Ο Φάμπιαν Ρισκ αναζητά στοιχεία μέσω των καμερών που βρίσκονται στον περίγυρο του κτηρίου. Όμως, καμιά εικόνα δεν φωτίζει την εξαφάνιση του υπουργού. Παράλληλα, στη Δανία η Ντούνια Χούγκορντ καλείται να διαλευκάνει μια περίεργη δολοφονία.

Καθώς, ο Φάμπιαν και η Ντούνια διεισδύουν βαθύτερα στις έρευνες των δύο υποθέσεων, γίνονται και άλλες δολοφονίες. Υπάρχει συσχετισμός μεταξύ των υποθέσεων; Ο Φάμπιαν, ευρισκόμενος σε μια τεταμένη οικογενειακή κατάσταση, όπου ο γάμος του ισορροπεί σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, αφήνει κατά μέρος τα προβλήματα και επιχειρεί να ανακαλύψει τι συμβαίνει με την εξαφάνιση του υπουργού και τις δολοφονίες. Από την άλλη η Ντούνια, ούσα και η ίδια σε μια σχέση που έχει οικοδομηθεί σε σαθρά θεμέλια, επικεντρώνεται στην αναζήτηση στοιχείων. Αναζητούν εκείνο το στοιχείο που θα συνδέσει τα θύματα και θα τους οδηγήσει στον δολοφόνο. Η εξιχνίαση της υπόθεσης είναι πιο δύσκολη απ’ όσο μπορούν να φανταστούν. Και οι δύο θα βυθιστούν στον παγωμένο σκανδιναβικό χειμώνα, παραμελώντας το προσωπικό τους κόστος.

Ο Στέφαν ‘Ανχεμ έχει γράψει ένα πολύπλευρο αστυνομικό μυθιστόρημα, με δύο παράλληλες ιστορίες να ξετυλίγονται ενώπιον του αναγνώστη μέχρι το σημείο όπου οι δύο αφηγήσεις ενώνονται. Ρέον κείμενο, έντονο αφηγηματικό ύφος, σασπένς σε κάθε κεφάλαιο. Η ιστορία εκτυλίσσεται ομαλά, χωρίς μακρηγορίες και χωρίς να κουράσει τον αναγνώστη κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Αυτό που επιτυγχάνει ο συγγραφέας είναι ότι μολονότι ο πρωταγωνιστής του βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, χειρίζεται και διεισδύει σε μεγάλο βαθμό και στους δευτεραγωνιστές, δίνοντάς τους χώρο και έκταση να εκφραστούν. Ο ρεαλισμός στην παγωμένη ατμόσφαιρα του βιβλίου –και της Σουηδίας– αγκαλιάζει όλο το κείμενο και παρεισφρέει σε κάθε σελίδα, σε κάθε λέξη. Ο συγγραφέας δεν στρογγυλοποιεί τις καταστάσεις, τις αφήνει να εξελιχθούν, να διαδραματίσουν τον ρόλο τους σε μια επίπονη πραγματικότητα.

Ο ‘Ανχεμ αναδεικνύεται σ’ ένα από τα δυνατά χαρτιά της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας, ανεβάζοντας τον πήχη ψηλότερα.