Eικονογράφηση Σβετλίν Βασίλεβ

Πάρα πολλές σειρές Ελληνικής Μυθολογίας απευθύνονται σε παιδιά και βασίζονται στην αφήγηση. Πρόκειται για ένα απαιτητικό εγχείρημα. Δεν είναι μόνο το υλικό της ελληνικής μυθολογίας που παρουσιάζει δυσκολίες (πολλές παραλλαγές του ίδιου μύθου, αμφισημίες, πολυσημίες, σύμβολα, σύνθετα γεγονότα, φαινομενικές αντιφάσεις κ.λπ.), αλλά και η οριστική απώλεια της αρχικής λειτουργίας των μύθων που καθιστούν την αφήγησή τους ένα ανοιχτό ερώτημα. Σαν τον σκηνοθέτη, ο αφηγητής πρέπει να έχει μια ξεκάθαρη ματιά και μια στέρεη αφηγηματική τεχνική, για να μην ξεπέσει ο πολυσήμαντος μύθος σε μια περιπέτεια με αλλόκοτα γεγονότα.

Η Μαρία Αγγελίδου κατορθώνει να δώσει την ουσία του μύθου χωρίς περιττά ερμηνευτικά σχόλια και παρεμβάσεις και χωρίς να υστερεί στο πλέξιμο της πλοκής και τη διατήρηση του ενδιαφέροντος του μικρού αναγνώστη. Στον πρώτο τόμο της τρίτομης αυτής σειράς (οι άλλοι δυο τόμοι της σειράς είναι το Από τους Θεούς στους Ανθρώπους και το Από τους Ανθρώπους στους Ήρωες). ξεδιπλώνεται η δημιουργία του κόσμου μέσα από τους μύθους του Κρόνου, του Άτλαντα, του Δευκαλίωνα, του Προμηθέα, της Πανδώρας, του Κένταυρου Χείρωνα και του Πρωτέα. Το συνδετικό υλικό είναι εφτά πρωταρχικές έννοιες που αντιστοιχούν στους εφτά μυθικούς ήρωες: ο χρόνος, η γη και το βάρος, το νερό, η φωτιά, ο αέρας, το δίκαιο και η αλήθεια. Η επιλογή αυτή είναι καίρια. Οδηγεί τον αναγνώστη στον πυρήνα της κοσμογονίας.

Η γλώσσα και το ύφος άλλοτε χαρακτηρίζονται από συντομία και περιεκτικότητα κι άλλοτε από περιγραφικότητα. Το αποτέλεσμα είναι άψογος ρυθμός. Σα χρησμοί διαβάζονται οι προτάσεις που αναφέρονται στις καίριες έννοιες των μύθων. Για το χρόνο: «Στην αρχή του κόσμου, ο κόσμος ζούσε ακίνητος. Δεν υπήρχε ούτε το πριν ούτε το μετά. Μόνο η Γη υπήρχε κι ο Ουρανός». Και στη συνέχεια ξετυλίγεται ένας πλανήτης χωρίς βάρος, χωρίς κρύο και ζέστη, με το νερό πάντα γαληνεμένο, τους ανέμους να φυσούν με τάξη και σωφροσύνη. Δίκαιο και άδικο ήταν ένα και η αλήθεια έννοια ασύλληπτη αφού τίποτα δεν ήταν αυτό που φαινόταν. Η πρωτεϊκή μορφή του κόσμου που περιγράφει η συγγραφέας θίγει το αιώνιο ερώτημα της καταγωγής των πραγμάτων και του κόσμου που υφέρπει στις απορίες των παιδιών.

Μαγικοί πίνακες ζωγραφικής (που θυμίζουν λίγο Jugendstil), οι εικόνες του Σβετλίν αποδίδουν άψογα τη ρευστή κατάσταση των απαρχών του κόσμου. Μια κατάσταση έκρηξης και δημιουργίας, τιτάνιων συγκρούσεων και μεταμορφώσεων. Στέκεσαι στην εικόνα και τη χαζεύεις για ώρα γιατί αφηγείται ξανά το μύθο.

Η Μαρία Αγγελίδου είναι γνωστή στο ενήλικο κοινό από τις λογοτεχνικές μεταφράσεις της. Έχει στο ενεργητικό της πάνω από 300 μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων (ανάμεσα στα οποία το «Άρωμα» του Ζύσκιντ, ο «Κόσμος της Σοφίας» του Γκάαρντερ και ο «Θεός των Μικρών πραγμάτων» της Αρουντάτι Ρόι). Έχει τιμηθεί δυο φορές με το Βραβείο Μετάφρασης της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας. Το συγγραφικό της έργο για παιδιά περιλαμβάνει Το τετράδιο με τις συμπτώσεις, τη σειρά «Τα Κλασικά», με εικονογραφημένες αποδόσεις γνωστών κλασικών έργων (και τα δύο από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος), και άλλη μια σειρά ελληνικής μυθολογίας από τις εκδόσεις Πατάκη: Οι άνθρωποι που δεν έβλεπαν όνειρα, (έπαινος του Κύκλου Παιδικού Βιβλίου), Οι άνθρωποι που έκλεψαν τα γράμματα από τους θεούς και Οι άνθρωποι που δεν εννοούσαν να πεθάνουν.

Ο Σβετλίν Βασίλεβ γεννήθηκε και σπούδασε Καλές Τέχνες, με ειδίκευση στη ζωγραφική, στη Βουλγαρία. Από το 1997 ζει στην Ελλάδα. Από το 1992 εικονογραφεί παιδικά βιβλία όπως το Ο Νίκος και ο Λύκος του Κ. Πούλου, το Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Δον Κιχώτης, Μόμπυ Ντικ, Οι Περιπέτειες του Βαρόνου Μυνχάουζεν, Η Μετακόμιση, της Αμ. Μιχαλοπούλου. Το 2004 τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης για τον «Δον Κιχώτη» (εκδόσεις Παπαδόπουλος).