«Τι μυθιστόρημα ήταν η ζωή μου!»

Με τον Βοναπάρτη ομολογώ ότι είχα να ασχοληθώ από το μάθημα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά αυτό μικρό βιβλιαράκι που διάβασα στις διακοπές μου ˗στην εξαιρετική σειρά microMega από τις εκδόσεις Ροές˗, το βρήκα όχι απλά ενδιαφέρον, αλλά και απολαυστικό ανάγνωσμα.

Ο Ναπολέων «μιλά» σε πρώτο πρόσωπο: στο κείμενο συγκεντρώνονται αρκετές ρήσεις (ορισμένες πραγματικά εντυπωσιακές) αλλά και απόψεις του για διάφορα θέματα από την προσωπικότητά του έως τον πόλεμο και την πολιτική, αλλά επίσης για τη θρησκεία, τις τέχνες, τα πάθη και τις αρετές… Μοιάζει να δημιουργεί ο ίδιος μια τοιχογραφία της αληθινά μυθιστορηματικής ζωής του: από την ιδιοφυία του ώς το σύνδρομο μεγαλείου, από τον πολιτικό καιροσκοπισμό του ώς το «τρελό» θάρρος του απέναντι σε επικίνδυνες καταστάσεις, από τη θηριώδη προσωπικότητά του ώς ορισμένες εξαιρετικά διαυγείς και διαχρονικές παρατηρήσεις για την ανθρώπινη φύση.

Διαβάζοντας τις σκέψεις του και τις προσωπικές του εξομολογήσεις, επιβεβαιώνεται απόλυτα η άποψη ότι ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου είναι τελικά η μοίρα του. Και είναι γεγονός ότι ο Βοναπάρτης σφράγισε την Ιστορία, αλλά σημαντικότερο κατά την άποψή μου είναι ότι η προσωπικότητά του καταγράφηκε για πάντα στη συλλογική μνήμη.

Η πολύ προσεγμένη έκδοση περιλαμβάνει χρονολόγιο, προλεγόμενα από τον Αλέξανδρο Βέλιο για «την κρυφή γοητεία του Βοναπαρτισμού» και ένα πραγματικά υπέροχο επίμετρο από τον Ralf Waldo Emerson, με τον επίλογο του οποίου θα κλείσω αυτήν παρουσίαση: «Όσον ο πολιτισμός μας στηρίζεται ουσιαστικά στην ιδιοκτησία, στους φραγμούς, στην αποκλειστικότητα, θα ξεγελιέται πάντα με ψευδαισθήσεις. Τα πλούτη μας θα μας αρρωσταίνουν, το γέλιο μας θα είναι πικρό και το κρασί θα μας καίει το στόμα. Το μόνο κέρδος που μας κάνει καλό είναι αυτό που μπορούμε να γευτούμε με όλες τις πόρτες ανοιχτές, αυτό που εξυπηρετεί όλους τους ανθρώπους».