Φόνοι, τσάι και συμπάθεια
Ιδανική συντροφιά για ένα βροχερό σαββατοκύριακο (έστω και καλοκαιρινό), αποτελεί ένα «παλαιάς κοπής» βικτοριανό μυστήριο. Και η Αγγλίδα συγγραφέας, ηθοποιός και δημοσιογράφος, Kate Saunders, δημιουργεί ακριβώς αυτό: ένα καλογραμμένο μυστήριο εποχής που διαβάζεται σε μια καθισιά, έχοντας ως έμπνευση το ειδύλλιο μιας «παραστρατημένης» ηρωίδας του Καρόλου Ντίκενς από τον «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ», για την τύχη της οποίας δε μαθαίνουμε τίποτα περισσότερο στο βιβλίο του κλασικού συγγραφέα.
Η βασική ηρωίδα της Saunders, η Λετίσια Ροντ, είναι η χήρα ενός πάστορα που συμπληρώνει το πενιχρό εισόδημά της αναλαμβάνοντας το ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ, για λογαριασμό των πλούσιων πελατών του δικηγόρου αδελφού της. Χαμηλών τόνων, περνά σχεδόν απαρατήρητη, αλλά κάτω από τη σεμνή της εμφάνιση και τους τρόπους μιας κυρίας, το έξυπνο μυαλό της, το γυναικείο ένστικτο και κυρίως η επιμονή της να βρει την αλήθεια πάση θυσία, την καθιστούν εξαιρετικό «λαγωνικό»… Αλλά αυτή τη φορά, η υπόθεση που αναλαμβάνει δεν είναι αυτό που φαίνεται εξαρχής, να γλιτώσει δηλαδή έναν αριστοκράτη και την οικογένειά του από ένα κοινωνικό σκάνδαλο και έναν εκβιασμό. Η γυναίκα που ο γιος της οικογένειας έχει ερωτευτεί και επιμένει να παντρευτεί παρά τη χαμηλή κοινωνική της θέση και την έλλειψη περιουσίας, κρύβει πίσω της ένα περίπλοκο παρελθόν το οποίο επανέρχεται στην επιφάνεια αιματοβαμμένο, καθώς φόνοι αρχίζουν να συμβαίνουν προκειμένου να κλείσουν τα στόματα όσων γνωρίζουν. Τι ακριβώς γνωρίζουν όμως; Ποιο φοβερό μυστικό προσπαθεί να κρατήσει θαμμένο ο δολοφόνος; Η Λετίσια Ροντ, παρά τον κίνδυνο που διατρέχει και η ίδια και παρά τη στενοκεφαλιά των αντρών της εποχής, είναι αποφασισμένη να το φέρει στο φως…
Εξαιρετική η συγγραφέας στην απόδοση της εποχής, της ατμόσφαιρας και των ηθών (αν αγαπάτε οτιδήποτε έχει σχέση με τη βικτοριανή εποχή όπως εγώ, θα τη λατρέψετε γι’ αυτό), χτίζει ένα ντινκενσιανό μυθιστόρημα μυστήριου, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στις επιπτώσεις της βικτοριανής ηθικής στο γυναικείο φύλο. Όλοι οι χαρακτήρες είναι πειστικοί και ολοζώντανοι, αλλά εκτιμώ ότι την παράσταση από τη βασική ηρωίδα, κλέβει η «πέτρα του σκανδάλου», η Έλεν Ορμ, ίσως γιατί αυτή ήταν ο γυναικείος χαρακτήρας του Ντίκενς από τον οποίο η συγγραφέας άντλησε την πρώτη της έμπνευση.
Συμπερασματικά, ένα μυθιστόρημα με το οποίο θα περάσετε πολύ καλά από κάθε άποψη, και με ορισμένες ιδιαίτερα διαυγείς στιγμές στο κείμενο όπου η πένα της συγγραφέως γράφει μερικές απλές ίσως, αλλά πολύ δυνατές αλήθειες…
