Το «Έγκλημα στην Αντίπαρο» είναι το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του Νίκου Φαρούπου.

Στο βιβλίο αυτό μάς συστήνει τον αστυνόμο Αντρέα Ρούσσο, αριστούχο της Νομικής και νυν αξιωματικό του τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής, αφού αποφάσισε να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση με «παππού στην βασιλική χωροφυλακή και πατέρα αστυφύλακα στην Άμεση Δράση». Μελαχρινός, σαρανταπεντάρης, χωρίς οικογένεια, με ευρείς πνευματικούς ορίζοντες και έναν ελαφρύ σαρκασμό απέναντι στα ευτράπελα της καθημερινότητας, ο Ρούσσος ξεκινά να απολαύσει τις ολιγοήμερες διακοπές του στον τόπο καταγωγής του, στην Αντίπαρο, όμως ένα τηλεφώνημα από τον προϊστάμενό του τού ανατρέπει τα δεδομένα: απ’ ό,τι φαίνεται θα είναι «διακοπές μετά φόνου».

Το έγκλημα στο νησί αφορά στην δολοφονία του μεγαλοϊδιοκτήτη γης –«βασιλιά του real estate»– Κωνσταντίνου Κωστόπουλου, ο οποίος έπειτα από διαπληκτισμό στο κατάστρωμα του υπερπολυτελούς του γιοτ με έναν άγνωστο άντρα έπεσε χτυπημένος στην θάλασσα. Το γιοτ τυλίχτηκε στις φλόγες ενώ το πτώμα δεν βρέθηκε. Το αστυνομικό τμήμα στην Αντίπαρο στελεχώνεται από τρεις νεαρούς αστυνομικούς, τους οποίους ο Ρούσσος καλείται να συνδράμει στις έρευνες. Ο Κωστόπουλος ήταν παντρεμένος με το πάλαι ποτέ μοντέλο και διάσημη ηθοποιό Αλίκη Παπά –αλλά, όπως σύντομα θα γίνει γνωστό, τα τελευταία χρόνια συνήθιζαν και οι δύο τις ερωτικές παρασπονδίες–, ενώ στο κάδρο των κοντινών του προσώπων μπαίνει κι ο πρώην συνεργάτης του, εφοπλιστής Τάσος Μυλωνάς, με τον οποίο όμως ήταν πλέον ανταγωνιστές. Ο Μυλωνάς θα φτάσει στο νησί με το δικό του σκάφος, θα προσκαλέσει τον Ρούσσο σε μια μικρή θαλάσσια περιήγηση και θα προθυμοποιηθεί να συνδράμει τις έρευνες ανεύρεσης του Κωστόπουλου.

Παράλληλα, ο Ρούσσος δεν είναι απαλλαγμένος από συναισθηματικές «περιπλοκές». Όπως κάθε φορά που βρίσκεται στην Αντίπαρο, θα διαμείνει στον ξενώνα Μεσαχτή, ιδιοκτησίας της παλιάς του αγαπημένης Μάριον –της Μάριον που σπούδασε στην Καλών Τεχνών και που προτίμησε τελικά τον πρώην αριστερό, μόνιμο υποψήφιο βουλευτή μικρού αριστερίστικου κόμματος και νυν αρχιτέκτονα Χάρη–, ενώ θα βρει τον χρόνο και για μια τρυφερή σχέση με την νεαρή παραθερίστρια Χριστίνα.

Καθώς όμως οι μέρες θα περνούν, το πτώμα του Κωστόπουλου θα παραμένει εξαφανισμένο, και νέες αποκαλύψεις θα έρχονται για να ρίξουν φως ή να περιπλέξουν την κατάσταση, η αιγαιοπελαγίτικη ατμόσφαιρα, που αποτυπώνεται επιτυχημένα στο μυθιστόρημα του Φαρούπου, θα εναλλάσσεται όλο και πιο συχνά με εκείνη του κλασικού νουάρ. Φωτορεπόρτερ, δαιμόνιοι δημοσιογράφοι, άνθρωποι του υποκόσμου, λαμπερά ονόματα από τον κόσμο του θεάματος, και οι υπόγειες συγκρούσεις του επιχειρηματικού κόσμου, συγκεντρώνονται σε αυτό το μικρό νησί, στο αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι, σε μια μικρογραφία της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Το «Έγκλημα στην Αντίπαρο» αποτελεί ένα καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα, που διακρίνεται κυρίως για την άνετη και γοητευτική αφηγηματική φωνή του συγγραφέα του, που στην προκείμενη περίπτωση ταυτίζεται με την φωνή του αστυνομικού Αντρέα Ρούσσου. Η αστυνομική αναζήτηση αποτελεί παράλληλα το όχημα μέσω του οποίου ο συγγραφέας επιλέγει να εκφραστεί, να παρατηρήσει ανθρώπινους τύπους και συμπεριφορές, ενώ το κυνήγι του δολοφόνου προσδίδει το απαραίτητο σασπένς στο βιβλίο.

Όλα τα πρόσωπα του βιβλίου είναι καλοσχηματισμένα, με ενδιαφέροντα στοιχεία ταυτότητας και χαρακτήρα, ενώ ο Αντρέας Ρούσσος δεν χαρακτηρίζεται μόνο από το κοφτερό μάτι του έμπειρου αστυνομικού, αλλά, σε αντίθεση με τους τυπικούς διώκτες του εγκλήματος, εμφανίζεται διαβασμένος και με ευρύτερες γνώσεις, διανθίζοντας την ιστορία του και με τα απαραίτητα εγκυκλοπαιδικά στοιχεία – από την αρχαιότητα, την αστυνομική λογοτεχνία και την ιστορία. Έτσι, παραμένοντας μέσα στο πλαίσιο της παραδοσιακής εξιχνίασης, οι αναγνωστικοί ορίζοντες επεκτείνονται, η πλοκή συνδυάζεται εύστοχα με την δοκιμιακότητα και το αίνιγμα με την ειδολογική αυτοαναφορικότητα.

Όσον αφορά στο αστυνομικό μυστήριο, ο συγγραφέας επιλέγει να μην δείξει από την αρχή τα χαρτιά του αλλά μαεστρικά, με το πέρασμα των σελίδων, αποκαλύπτει όσα πιστεύει πως πρέπει να αποκαλυφθούν. Έτσι ο αναγνώστης διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του, υποβάλλεται σε ένα πλήθος ερωτημάτων και υποθέσεων, μέχρι την καλά σχεδιασμένη τελική λύση.

Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που διαθέτει όλα τα στοιχεία της καλής, κλασικής, αστυνομικής λογοτεχνίας, και ένα βιβλίο που βρίσκει αναμφισβήτητα σύμμαχό του το ελληνικό καλοκαίρι.