Σκοτεινό ταξίδι

Αν και ήδη έχει κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος της σειράς «Εφιάλτες» της Άρτεμις Βελούδου («Ψευδαίσθηση», επίσης από τις εκδόσεις iWrite), εγώ μόλις ξεκίνησα το σκοτεινό ταξίδι στο σύμπαν που δημιούργησε η συγγραφέας με το πρώτο βιβλίο της, «Συμβόλαιο ψυχής». Ένα σύμπαν ομιχλώδες και ονειρικό, μεταξύ πραγματικότητας και μύθου: το μυθιστόρημα είναι σίγουρα ιδιαίτερο αφού συνδυάζει το ψυχολογικό θρίλερ με την εσωτερική αναζήτηση, καθώς και μια δραματική ερωτική ιστορία με το υλικό των θρύλων…

Ο βασικός ήρωας, ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που τα έχει βρει όλα έτοιμα στη ζωή του και γι’ αυτό δεν εκτιμά τίποτα, θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να χάσει, μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που προκάλεσε, όσα θεωρούσε δεδομένα και κυρίως την ελευθερία του: ο αυστηρός έως και ψυχρόαιμος πατέρας του (ένας από τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες του βιβλίου), τον αναγκάζει να ζήσει με τους παππούδες του στην Αγγλία, σχεδόν υπό περιορισμό, και να εργαστεί στο ξενοδοχείο που διατηρούν. Εκεί θα συναντήσει μια παράξενη κοπέλα, υπάλληλο στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, που θα δημιουργήσει μέσα του έντονα αλλά αντιφατικά συναισθήματα: πότε τη βρίσκει αποκρουστική και πότε δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά της… Το παράξενο είναι ότι αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων δεν οφείλεται μόνο στη συμπεριφορά της κοπέλας, αλλά και στη φυσική της εμφάνιση, που μοιάζει να αλλάζει, λες και τη φωτίζει υπό διαφορετικές γωνίες ένα ιδιαίτερο φως… Πιο σωστά, ένα φως που δεν ανήκει στον κόσμο που αναγνωρίζουμε ως «πραγματικότητα»… Παράλληλα, ο ήρωας θα αρχίσει να βυθίζεται σε έναν ψυχολογικό ωκεανό γεμάτο από εφιάλτες, απειλητικές μορφές και θρύλους της περιοχής που μπερδεύουν ακόμα περισσότερο το μυαλό και την καρδιά του… Τα όσα θα συμβούν στη συνέχεια, και είναι πολλά, θα οδηγήσουν στη δραματική κορύφωση μιας ιστορίας γεμάτης ανατροπές…

Το είδος της Φαντασίας είναι από τα αγαπημένα μου, επομένως ήταν σίγουρο ότι θα διάβαζα το βιβλίο με ενδιαφέρον και ευχαρίστηση. Αλλά η Άρτεμις Βελούδου με εξέπληξε με το πόση έρευνα έχει κάνει στο, ας το θέσουμε έτσι, μεταφυσικό κομμάτι του βιβλίου και πόσο καλά έχει συνδυάσει αυτό το στοιχείο, που άνετα χαρακτηρίζει το βιβλίο ως τρόμου, με εκείνο της εσωτερικής ψυχολογικής αναζήτησης του ήρωα. Το αποτέλεσμα μου θύμισε αρκετά μεσαιωνικούς θρύλους και αλληγορίες από την παράδοση του εσωτερισμού, σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή, και εκτιμώ ότι για τους μυημένους υπάρχει ένα άλλο βιβλίο μέσα στο βιβλίο. Αλλά γι’ αυτό το θέμα δεν μπορούν ειπωθούν περισσότερα, ο μίτος υπάρχει για όποιον έχει το θάρρος να εισέλθει στο λαβύρινθο.

Ανεξάρτητα με τα παραπάνω, οι «Εφιάλτες» είναι μια ιστορία που μπορεί να διαβαστεί από ένα ευρύτερο κοινό, πέρα από τους λάτρεις του Φανταστικού, και παρά το γεγονός ότι το πλαίσιο του μύθου τους είναι πολύ μακριά από την ελληνική πραγματικότητα, παράδοση και ψυχοσύνθεση, οι χαρακτήρες που δημιουργεί η Βελούδου (ένα από τα υπέρ του βιβλίου) είναι στέρεοι, πειστικοί και αναγνωρίσιμοι γύρω μας, σε όλες τις κοινωνίες. Κι αφού πρόκειται για το ντεμπούτο της, περιμένω πολλά παραπάνω στα επόμενα βιβλία της. Αρχής γενομένης από την «Ψευδαίσθηση» που σκοπεύω να διαβάσω άμεσα.