Αναζητώντας την επιθυμία

Υπάρχουν συγγραφείς που δεν χρειάζονται συστάσεις. Τους έχεις διαβάσεις ξανά και ξανά ή κάποιος σου έχει μιλήσει για αυτούς και σκοπεύεις κάποια στιγμή να διαβάσεις κάτι δικό τους. Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο Μάνος Κοντολέων: παιδική λογοτεχνία, εφηβική (τα «Γεύση πικραμύγδαλου» και «Μάσκα στο φεγγάρι» είναι αγαπημένα βιβλία της εφηβείας μου), μυθιστορήματα για ενήλικες.

Το τελευταίο του μυθιστόρημα είναι μία ερωτική ιστορία που ξεκινάει το φθινόπωρο του 1986, όταν η νεαρή Ανθή γνωρίζει σε ένα πάρτι της σχολής της τον Δημήτρη. Οι δυο τους θα ερωτευτούν και μία αναπάντεχη εγκυμοσύνη οδηγεί σε έναν εσπευσμένο γάμο. Ο Δημήτρης αρχίζει να δημιουργεί σπουδαία πράγματα στη δουλειά του και η Ανθή φροντίζει την οικογένειά τους – έχουν αποκτήσει ακόμα ένα παιδί. Η μαγεία, όμως, της σχέσης τους έχει χαθεί και κάποια στιγμή η Ανθή ανακαλύπτει ότι ο άντρας της έχει ερωμένη. Οι ισορροπίες στο γάμο διαταράσσονται. Και λίγο αργότερα, η Ανθή θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις δικές της επιθυμίες: να δημιουργήσει, να εργαστεί, να νιώσει ποθητή. Και… θα ερωτευτεί ξανά, έναν άντρα γεμάτο ταξίδια και θάλασσα, τον φωτογράφο Μανουήλ, αλλά όταν θα έρθει η ώρα δεν θα τον ακολουθήσει. Επιλέγει να μείνει με την οικογένειά της στην οποία θα προστεθεί ένα τρίτο παιδί, ένα κορίτσι. Ο χρόνος περνά, αλλά οι συνέπειες των επιθυμιών δεν χάνονται. Οι τρεις πρωταγωνιστές θα συναντηθούν ξανά δώδεκα χρόνια αργότερα για να σώσουν τη ζωή ενός παιδιού που κινδυνεύει.

Μία ερωτική ιστορία, λοιπόν. Ένα ερωτικό τρίγωνο που μπορεί να έχουμε συναντήσει κι αλλού, μία ιστορία με πρωταγωνιστές ανθρώπους απλούς, συνηθισμένους. Κι όμως, δεν είναι κοινότυπη, δεν είναι βαρετή. Η μουσικότητα της γλώσσας, η γνησιότητα των χαρακτήρων και αγωνία για την έκβαση της ιστορίας καθηλώνουν τον αναγνώστη. Μα πάνω από όλα νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί για την προσοχή που δίνει ο συγγραφέας στον κεντρικό χαρακτήρα του, την Ανθή. Με κατανόηση και τρυφερότητα ακολουθεί τα μονοπάτια που εκείνη διαλέγει και παρουσιάζει ως απαραίτητη την ανάγκη της να γνωρίσει τον εαυτό της, να καλύψει τις ανάγκες της και να κυνηγήσει τις επιθυμίες της. Δεν τη λυπάται, δεν την κρίνει, τη σέβεται.

Το «Δύο φορές άνοιξη» είναι, εκτός από μία ιστορία αγάπης, και μία ιστορία για τα όνειρα και τις επιθυμίες. Διαβάζεται με μία ανάσα και όταν τελειώνει σου αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση…