Τέλος σημαίνει

πως κάποτε υπήρξε ένας κόσμος.

(στίχοι από το ποίημα «Κενό και παμπάλαιο»)

Η Ελένη Δημητριάδου-Εφραιμίδου γεννήθηκε και ζει στην Ξάνθη. Ασχολείται με τα γράμματα και τον πολιτισμό της πόλης και έχει διατελέσει επί σειρά ετών πρόεδρος και μέλος σημαντικών πολιτιστικών φορέων της. Στα γράμματα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1974 με ποιήματα που δημοσίευσε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος». Εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές, καθώς και τη θεατρική απόδοση του διηγήματος του Γ.Μ. Βιζυηνού «Μοσκώβ-Σελήμ» το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο Ιπεκτσί (1997-99). Επιμελήθηκε επίσης την ανθολογία «Σύγχρονοι Θράκες ποιητές», εκδ. Σπανίδης, 2007. Ποιήματά της διακρίθηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Δοκίμια και κριτικές της για την ποίηση έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Θράκης.

Η ποιητική συλλογή της Ελένης Δημητριάδου-Εφραιμίδου με τον εξαίρετο τίτλο «Δωριείς και ξυλοκόποι» χωρίζεται σε τρία μέρη: το πρώτο μέρος, μια γέφυρα ανάμεσα στο ονειρικό και το πραγματικό, το παρελθόν και το παρόν. Η οπτική του συνόλου υπό το πρίσμα του ενός και «αμείλικτο είναι το φως επάνω/ στη γραμμή της σκόνης».

Το δεύτερο μέρος πιο προσωπικό, η αμεσότητα του ενός στις ριπές του χρόνου και με τους οικείους συνοδοιπορεί στην άκρη του τούνελ. Στιγμές που εσωκλείουν το Είναι ως υπόσταση ζωοδότρα και ανθεκτική, με εφόδια τις εικόνες που έχει κρατήσει προσεκτικά στο σεντούκι του χρόνου, «σαν μυρωδιά από λεμόνι/ και λεβάντα».

Το τρίτο μέρος είναι οι μνήμες που κατεργάζονται εκ των έσω την ψυχή, θεριεύουν και άλλοτε καλύπτουν το κενό και άλλοτε ρίχνουν αλάτι στην πληγή. Η λήψη της έλλειψης, μια αδυσώπητη μυθωδία, «αφού το παγωμένο χθες/ καπνίζει πάντα/ σκοτεινό χρόνο».

Η ποιητική συλλογή της Ελένης Δημητριάδου-Εφραιμίδου είναι μια πολύ ιδιαίτερη σύνθεση και σύνδεση συναισθημάτων, εννοιών και λέξεων. Τρία μέρη που αλληλοσυμπληρώνονται, με την εξαιρετική λεκτική υφή της ποιήτριας να αποδομεί και να ανασυνθέτει τον κόσμο μέσα από τον άνθρωπο (ή μήπως το αντίστροφο;). Η μουσικότητα των στίχων αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, ως ένα κύμα που παρασύρεσαι στο ρυθμικό παφλασμό του και όταν σκάει στα βράχια εκρήγνυται το μεγαλείο της ομορφιάς.

Λυρισμός, συναίσθημα και χαρισματική γραφή μάς δίνουν μια ποιητική συλλογή που αξίζει να δώσετε την προσοχή σας. Και είμαι βέβαιος ότι δεν θα σας απογοητεύσει.