«The past will catch you up as you run faster»

Συχνά χρησιμοποιούμε τη φράση «παρελθόν σβησμένο»: τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λάθος από αυτή την άποψη. Ό,τι έγινε δεν ξεγίνεται και κυρίως δεν σβήνεται, οι συνέπειές του και το πώς τις χειριστήκαμε είναι άμεσα συνδεδεμένα με όσα μας συμβαίνουν σήμερα. Και αυτό είναι όχι μόνο λογικό και αναμενόμενο, αλλά μια ιδιαίτερη μορφή δικαιοσύνης από την οποία δεν ξεφεύγει κανένας. Αυτή είναι η βασική ιδέα πάνω στην οποία ο William Landay (συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Υπόθεση Jacob») χτίζει τη «Διπλή παγίδα», ένα ιδιαίτερο δικαστικό θρίλερ όπου μέχρι την τελευταία σελίδα επιφυλάσσει στον αναγνώστη αποκαλύψεις.

Τρεις φόνοι, τρεις ακραίες πράξεις βίας, δύο στο παρελθόν και μία στο παρόν, συνθέτουν έναν ιστό διαφθοράς και εξαπάτησης, όπου αστυνομικοί και υπόκοσμος κινούνται στην γκρίζα ζώνη μεταξύ των δύο αντίπαλων στρατοπέδων, καταργώντας τις επιφανειακές διαχωριστικές γραμμές. Ένας εισαγγελέας βρίσκεται νεκρός σε μια μικρή πόλη, δίπλα σε μια λίμνη. Το πτώμα ανακαλύπτει ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος, που είναι και αφηγητής της ιστορίας, ένας νεαρός που εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιστορία για να μείνει μαζί με τη μητέρα του που έπασχε από Αλτσχάιμερ. Τώρα η μητέρα του είναι νεκρή, αλλά ο ήρωας παραμένει στην επαρχιακή πόλη, βαλτώνοντας στη ρουτίνα μιας ζωής χωρίς συγκινήσεις. Ώσπου η ανακάλυψη του πτώματος θα αλλάξει τα πάντα: εμπλέκεται στην υπόθεση με ζήλο και καταλήγει στη Βοστώνη να ερευνά τις ανοιχτές υποθέσεις πάνω στις οποίες εργαζόταν ο νεκρός εισαγγελέας. Και ακριβώς όπως ένας ιστορικός, αρχίζει να ανασυνθέτει το παρελθόν, ψηφίδα-ψηφίδα…

Η πλοκή, χτισμένη προσεκτικά και ρεαλιστικά από τον William Landay που υπήρξε για αρκετά χρόνια βοηθός εισαγγελέα, κρύβει μια ανατροπή για την οποία βέβαια δεν μπορώ να πω τίποτα παραπάνω, παρά μόνο ότι γίνεται με έναν ύπουλο, αθόρυβο τρόπο που αιφνιδιάζει τον αναγνώστη. Όπως λέει ο συγγραφέας σε ένα απόσπασμα του βιβλίου: «Οι κακοί πάντοτε μας απογοητεύουν. Δεν δείχνουν ποτέ κατάλληλοι για το ρόλο τους.[…] Περιμένουμε από τα τέρατα του κόσμου να δίνουν καλύτεροι παράσταση». Με τον ίδιο ύπουλο τρόπο ο συγγραφέας παρουσιάζει τα πρόσωπα και τους χαρακτήρες τους, δίνοντάς τους στον αναγνώστη κομμάτι-κομμάτι και όχι εξαρχής, φέρνοντάς τους σιγά σιγά από το σκοτάδι στο φως της αποκάλυψης. Εξαιρετική δουλειά έχει κάνει ο Landay και με το σκηνικό της πλοκής, τόσο στη μικρή πόλη όπου τίποτα δεν συμβαίνει, όσο και στις γκετοποιημένες γειτονιές της Βοστώνης όπου το έγκλημα είναι τρόπος βιοπορισμού για τους κοινωνικούς παρίες που τις κατοικούν. Επίσης, με εντυπωσίασε θετικά το γεγονός ότι το κείμενο δεν επιλέγει πλευρά (διεφθαρμένοι ή ηρωικοί αστυνομικοί, αδίστακτοι ή αδικημένοι από το σύστημα παράνομοι), αλλά αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, χωρίς να αναπαράγει στερεότυπα.

Η «Διπλή παγίδα» είναι ένα θρίλερ με δράση και ανατροπές, ιδανικό για εκείνους που αγαπούν τα δικαστικά δράματα, στα οποία για να φτάσεις στην αλήθεια πρέπει να την αναζητήσεις εκεί όπου την έχουν θάψει όσοι έχουν συμφέρον να το κάνουν – και, στη διαδρομή, θα πρέπει να τους αντιμετωπίσεις, αποφασισμένους να παλέψουν μέχρι τέλους. Έρχεται, όμως, πάντα η αλήθεια στο φως; Θα το ανακαλύψετε στην τελευταία σελίδα του βιβλίου…