Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965 και κατοικεί στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει συγγράψει εκπαιδευτικά βιβλία και διατηρεί το ιστολόγιο e-Τράπεζα Φιλολογικών Θεμάτων. Οι «Δημόσιες ιστορίες» (Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, 2013) είναι η πρώτη του συλλογή διηγημάτων.

Τα δεκαέξι διηγήματα του Δημήτρη Χριστόπουλου, που γεννήθηκαν όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης, διαδραματίζονται κυρίως σε αστικά τοπία. Ωστόσο, ίσως γιατί είναι Πειραιώτης, η ματιά του έχει μια ανοιχτωσιά που ίσως δεν βρίσκουμε σε άλλα διηγήματα του είδους. Δεν υπάρχει εδώ το αδιέξοδο γκρίζο της Αθήνας, αν και το μαύρο μπορεί να είναι πιο σκληρό. Είναι ιστορίες που διαδραματίζονται στους σημερινούς δίσεκτους καιρούς και  πραγματεύονται θέματα, όπως η ρατσιστική βία («Το ροτβάιλερ», που μπορεί να διαβαστεί αντιστικτικά με τη σκληρότητα του τελευταίου διηγήματος «Μπιφτεκάκια για τα παιδιά»), η ανεργία («Συμφωνία τρόμου», «Κόντρα στον άνεμο επιβιώσαμε»), η οικονομική κρίση («Ματωμένο μέταλλο»), η μετανάστευση, η αστυνομική και άλλη βία («Ξέρει αυτός από δέντρα και λιπάσματα»), αλλά και ιστορίες πιο ανθρώπινες («501», «Ο διαχειριστής»), διαχρονικές («Venceremos», «G.O.A.T.»), νοσταλγικές («Πουαντερί, μια ανάποδη και μια καλή»).

Οι ιστορίες είναι όλες καλογραμμένες και ο μεταφορικός, υπαινικτικός λόγος κυριαρχεί. Ωστόσο ως σύνολο τα διηγήματα είναι άνισα, άλλα αναπτύσσονται κανονικά και φτάνουν σε ένα τέλος, και άλλα μοιάζουν να χρειάζονται περισσότερη επεξεργασία για να αποδώσουν το μήνυμα που ο συγγραφέας θέλησε ίσως να δώσει. Ως καταγραφές μιας εποχής και μιας κοινωνικής κατάστασης που δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί πλήρως παραμένουν πολύτιμα, ιδίως εκεί όπου η φαντασία δίνει διέξοδο στη σκληρή πραγματικότητα.