Δυο πρόσωπα, μια εξαφάνιση…

Ένα πολύ ενδιαφέρον παρακλάδι του αστυνομικού είδους είναι όταν η πλοκή δεν επαφίεται στις ανατροπές και τις εκπλήξεις, αλλά στηρίζεται κυρίως στους ίδιους τους χαρακτήρες και τη διαδρομή τους μέχρι την εξιχνίαση της υπόθεσης. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον κράμα αστυνομικού και λογοτεχνίας.

Στο βιβλίο του Πέτρου Μαρτινίδη συναντιούνται δύο ήρωες από άλλα έργα του συγγραφέα, ο Δημήτρης Σκούρας από τους «Τέσσερις ακαδημαϊκούς φόνους» και ο Αλέξης Ολμέζογλου από την τριλογία «Θεατρικοί θάνατοι». Ο Αλέξης Ολμέζογλου, άνεργος δημοσιογράφος, όταν τον καλεί ο θείος του, δέχεται να συνδράμει στην αναζήτηση της εξαφανισμένης  συζύγου ενός πολύ γνωστού καθηγητή και δημοσίου προσώπου. Παράλληλα, μια παλιά του σύντροφος τον προσλαμβάνει για να διαλευκάνει τον θάνατο ενός νεαρού καθηγητή στα επεισόδια της Αθήνας.

Στην άλλη πλευρά ο Δημήτρης Σκούρας, κάτοικος Παρισιού, δουλεύοντας σε βιβλιοπωλείο, βρίσκεται τυχαία έπειτα από χρόνια με μια παλιά του γνώριμη. Εκείνη, γνωρίζοντας και προσωπικά την εξαφανισμένη, τον καλεί να βοηθήσει στην αναζήτησή της, καθώς η τελευταία φορά που εμφανίστηκε ήταν στο Παρίσι.

Το βιβλίο του Πέτρου Μαρτινίδη είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, στο οποίο εναλλάσσονται στη διαδρομή των κεφαλαίων οι δύο ήρωες. Άμεση γλώσσα, ρεαλιστική απλότητα των διαλόγων και καθ’ όλα πειστικοί χαρακτήρες συνθέτουν ένα σκηνικό άκρως ενδιαφέρον. Το ύφος του συγγραφέα είναι θελκτικό με την απλότητα και τη μεστότητά του, κάνοντας τον αναγνώστη, από την πρώτη κιόλας σελίδα να έχει την αίσθηση ότι πρόκειται για πρόσωπα γνωστά, οικεία.

Οι σκέψεις των δύο ηρώων γίνονται γνωστές κατά την εξέλιξη της πλοκής και είναι δοσμένες με ιδιαίτερο τρόπο, χωρίς να κουράζουν ή να αποκαλύπτουν τη συνέχεια. Προσδίδουν στο έργο μια μορφή ακόμα πιο ανθρώπινη. Όμως αυτό που με κέρδισε από την πρώτη κιόλας γραμμή, είναι ότι το στυλ γραφής του Πέτρου Μαρτινίδη έχει κάτι από τα εξαιρετικά λογοτεχνικά έργα που εμφανίστηκαν στο δεύτερο μισό του 20^ού αιώνα, την τεχνική και τη φαντασία δεμένες με την απλότητα και την ανθρωπιά.

«Χωρίς αποζημίωση», ένα εξαιρετικό βιβλίο που διαβάζεται απνευστί, προσφέροντας στον αναγνώστη μερικές ώρες αληθινής λογοτεχνίας, επενδυμένης με αστυνομικά στοιχεία.