Ο John Green θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς νεανικών (young-adult) μυθιστορημάτων των τελευταίων χρόνων. Τα τέσσερα μυθιστορήματα που έχει γράψει μέχρι τώρα –στα ελληνικά κυκλοφορούν τα τρία από αυτά– έχουν κερδίσει πολλά βραβεία και διακρίσεις και έχουν συμπεριληφθεί στην λίστα ευπωλήτων των “New York Times”. Είναι ενδιαφέρον ότι η “Wall Street Journal” σε σχετικό άρθρο της αναγνωρίζει στον Green ότι κατορθώνει να επαναφέρει στο προσκήνιο μια σύγχρονη, ρεαλιστική μυθοπλασία για νέους, με λογοτεχνικές αξιώσεις, χωρίς τα μεταφυσικά-βαμπιρικά στοιχεία που είχαν κατακλίσει το είδος τα τελευταία χρόνια.

Στις «Χάρτινες Πόλεις» οι ήρωές μας είναι ο Κουέντιν και η Μάργκο, δύο γειτονόπουλα στην ήσυχη πόλη του Ορλάντο της Φλόριντα, που κάνουν παρέα από μικρά παιδιά, κόβοντας βόλτες με τα ποδήλατά τους, με την Μάργκο να είναι πιο δραστήριο και ερευνητικό πνεύμα από τον φιλήσυχο Κουέντιν. Ως τελειόφοιτοι πλέον στην τελευταία τάξη του λυκείου, ο Κουέντιν είναι ο συμβατικός καλός μαθητής, χωρίς απουσίες και με τους καλούς βαθμούς που θα τον οδηγήσουν στο πανεπιστήμιο, ενώ η Μάργκο είναι η όμορφη δημοφιλής τελειόφοιτη, εξίσου έξυπνη αλλά και ιδιαίτερα εκκεντρική. Όταν ένα βράδυ η Μάργκο θα εμφανιστεί στο παράθυρο του Κουέντιν και θα του ζητήσει μια χάρη, να την συνοδέψει σε μία ακόμη νυχτερινή της περιπέτεια –το αγόρι της την απατά με την καλύτερή της φίλη και κάποιος πρέπει να τους δώσει ένα καλό μάθημα–, ο κρυφά ερωτευμένος μαζί της συμμαθητής της νομίζει πως οι σχέσεις τους μπορεί να αναθερμανθούν. Όμως η νυχτερινή μύηση που του επιφυλάσσει η όμορφη Μάργκο κρύβει περισσότερες εσωτερικές ανακατατάξεις απ’ ό,τι ο ίδιος νομίζει.

Η επομένη είναι μια συνηθισμένη μέρα για τον Κουέντιν στο σχολείο αλλά η Μάργκο έχει εξαφανιστεί. Η κοροϊδία των πρώην φίλων της φαίνεται πως την απελευθέρωσε για μία ακόμη μεγαλύτερη περιπέτεια αυτή την φορά. Πού μπορεί να βρίσκεται όμως η Μάργκο; Έχει φύγει πάλι για μια τριήμερη εκδρομή στον Μισισιπή, όπως άλλοτε; Μήπως αποφάσισε να διανυκτερεύσει ξανά στην Ντίσνεϊλαντ; Μήπως ακολούθησε κάποιον περιοδεύοντα θίασο; Ο Κουέντιν θα αποφασίσει να ακολουθήσει τα στοιχεία που έχει αφήσει πίσω της, να ξεχάσει για λίγο το άγχος για την αποφοίτησή του, και να μπλεχτεί πραγματικά στην αναζήτησή της, σε ένα ταξίδι που τελικά θα του μάθει περισσότερα πράγματα για τον ίδιο του τον εαυτό.

Το μυθιστόρημα του Green είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, υπό την οπτική γωνία του Κουέντιν, που μαζί με τους φίλους του, Μπεν και Ρέινταρ, μπλέκονται στην εξιχνίαση της μυστηριώδους, αν και οικιοθελούς, εξαφάνισης. Η αφήγηση κυλά με μία κεφάτη και πρόσχαρη διάθεση όσο και με τους απαραίτητους, όπου χρειάζεται, προβληματισμούς. Η περιπαικτική ματιά του συγγραφέα στην καθημερινότητα των ηρώων του αξιοποιείται σωστά μέσα από την αφηγηματική του άνεση, ενώ σε ορισμένα σημεία ο συνδυασμός της πλοκής με ευρύτερους προβληματισμούς –για την τυπική και περιορισμένη ζωή στις μεγαλουπόλεις, για τις υποχρεώσεις που μας βαραίνουν, για το ρίσκο αλλά και την απόλαυση της απελευθέρωσης από τα κοινωνικά δεσμά– γίνεται με τρόπο επιτυχημένο. Με όμορφο τρόπο εισάγεται επίσης και το στοιχείο της διακειμενικότητας, καθώς η Μάργκο έχει αφήσει πίσω της ως στοιχείο για τον Κουέντιν ορισμένες υπογραμμίσεις στο ποίημα του Ουόλτ Ουίτμαν «Το τραγούδι του εαυτού μου».

Συμπερασματικά, οι «Χάρτινες Πόλεις» συνιστούν ένα καλογραμμένο και ευχάριστο μυθιστόρημα, μια εθιστική ιστορία, που συνδυάζει το μυστήριο και το χιούμορ, τον ρομαντικό έρωτα και τον κοινωνικό προβληματισμό.