Χαμένος

Η Τζέιν  Χάρπερ, μετά την «Ξηρασία» και την «Άγρια φύση», γράφει το τρίτο κατά σειρά βιβλίο, το «Χαμένος», που, όπως και στα δύο προηγούμενα, η δράση λαμβάνει χώρα στην Αυστραλία.

Στην ενδοχώρα, στην έρημο, εκεί όπου οι άνυδρες εκτάσεις είναι τεράστιες και αχανείς και ο ήλιος ανελέητος. Εκεί όπου αν κάποιος ξεστρατίσει, αν πάρει λάθος δρόμο, χάθηκε –  κυριολεκτικά. Με τις αγροικίες να απέχουν μεταξύ τους ολόκληρα χιλιόμετρα, με τους κατοίκους τους να σημειώνουν σε ένα ημερολόγιο τις επικείμενες κινήσεις τους και τα δρομολόγια της ημέρας, ώστε αν κάτι πάει στραβά και δεν επιστρέψουν, να σημάνει έγκαιρα συναγερμός. Ενώ τα τζιπ τους είναι πάντα εφοδιασμένα με νερό, τρόφιμα και φάρμακα.

Δύο αδέρφια, ο Νέιθαν και ο Μπαμπ Μπράιτ, συναντιούνται στα όρια των αγροκτημάτων τους, στον «τάφο του κτηνοτρόφου», ένα μνημείο η ιστορία του οποίου έχει γίνει θρύλος στην περιοχή. Στην ανύπαρκτη σκιά του, εντοπίζουν το άψυχο σώμα του Κάμερον, του μεσαίου αδερφού τους. Έχει πεθάνει από τη ζέστη.

Ενώ η οικογένεια θρηνεί, ιστορίες παλιές ξυπνούν και έρχονται να στοιχειώσουν το παρόν. Περιστατικά, αμφιβολίες, ενοχές που η οικογένεια θέλει να ξεχάσει, αναστατώνοντάς τους όλους.

Τι συνέβη στον Κάμερον; Ήταν αυτοκτονία ή κάτι άλλο; Όσο οι υποψίες φουντώνουν, ο Νέιθαν ξεκινάει έρευνα. Κάτι απασχολούσε τον Κάμερον. Οδηγήθηκε στον θάνατο, επειδή έχασε κάθε ελπίδα ή η λύση του αινίγματος βρίσκεται στο παρελθόν;

Μια οικογένεια στη μέση ενός αχανούς αγροκτήματος, με τις συνέπειες της μακροχρόνιας απομόνωσης αισθητές. Μια οικογένεια που, εκ των πραγμάτων, έχει μάθει να λύνει μόνη της τα προβλήματα. Ένας οικογενειακός πυρήνας σαθρός και σάπιος. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, κάτω από την ευγένεια και την καλοσύνη κρύβεται κάτι πολύ κακό που διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά. Βία, κακοποίηση, άξεστη και άθλια συμπεριφορά, χειραγώγηση, φόβος.

Όσο οι σελίδες γυρίζουν, ο αναγνώστης περιπλανιέται στο άνυδρο τοπίο της αυστραλιανής ενδοχώρας και εισχωρεί στα άδυτα της οικογένειας Μπράιτ, παρακολουθώντας άφωνος τις εσωτερικές έριδες και τους τριγμούς της.

Γοργός ρυθμός αφήγησης, διαρκή flash back, συχνή εναλλαγή ευθύ λόγου και αφήγησης, κάτι που οξύνει τις αισθήσεις. Αριστοτεχνικό στήσιμο, για άλλη μια φορά, της δομής από τη συγγραφέα, που τίποτα δεν αφήνει στην τύχη, και άψογη κινηματογραφική αφήγηση.

Καθηλωτικό, εθιστικό, συναρπαστικό, γεμάτο ανατροπές, αγωνία και ένταση, το «Χαμένος» δεν σε αφήνει να το αφήσεις.