Ο Eoin McNamee γεννήθηκε το 1961 στο Κίλκιλ της Ιρλανδίας και σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου. Αφού μετακινήθηκε σε Δουβλίνο, Λονδίνο και Νέα Υόρκη, σήμερα κατοικεί στη δυτική ακτή της Ιρλανδίας. Έχει γράψει αρκετά μυθιστορήματα, καθώς και μια ποιητική συλλογή. Επίσης έχει γράψει το σενάριο της ταινίας I want you του Michael Winterbottom, ενώ το μυθιστόρημά του Resurrection Man (1994) γυρίστηκε σε ταινία το 1998.

Το Blue Tango είναι ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το 1952, σε ένα χωριό κοντά στο Μπέλφαστ, βρίσκεται δολοφονημένη η δεκαεννιάχρονη Πατρίσια Κάραν, κόρη του δικαστή Κάραν. Μετά από έρευνες που δεν οδηγούν σε κανένα συμπέρασμα για το τι συνέβη και μετά από πιέσεις της πολιτικής εξουσίας, συλλαμβάνεται ο Ίαν Χέι Γκόρντον, ένας φαντάρος. Ο Γκόρντον, έπειτα από μια παράξενη ανάκριση, κρίνεται ένοχος «λόγω παραφροσύνης» και περνάει εφτά χρόνια στο ψυχιατρείο. Τα επόμενα σαράντα χρόνια τα περνάει σε απομόνωση προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποδείξει την αθωότητά του και τελικά το καταφέρνει το 2000. Τα πρόσωπα- κλειδιά στην υπόθεση -ο παθιασμένος τζογαδόρος δικαστής, η ψυχολογικά ασταθής γυναίκα του και ο υπερβολικά θρησκευόμενος γιος της οικογένειας Κάραν- έχουν πια χαθεί παίρνοντας μαζί και το μυστικό της δολοφονίας της Πατρίσια.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την τριτοπρόσωπη αφήγηση και μια αποστασιοποιημένη ματιά για να εκθέσει τα δεδομένα της υπόθεσης. Παράλληλα με μια πιο σκεπτική στάση, προσπαθεί να παρουσιάσει την Πατρίσια, το δολοφονηένο κορίτσι και την οικογένειά της. Ο McNamee μέσα από τις καταθέσεις των μαρτύρων, αλλά και μέσα από τις φήμες που κυκλοφορούσαν τότε σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας αντισυμβατικής κοπέλας που τόλμησε να προκαλέσει την οικογένεια και το περιβάλλον της. Όταν ο συγγραφέας αρχίζει να περιγράφει και τα άλλα μέλη της οικογένειας, τότε αρχίζουν να φωτίζονται και τα αίτια της συμπεριφοράς του κοριτσιού: πρόκειται για ένα παιδί που αντιδρά σε μια σάπια και αδίστακτη οικογένεια.

Το ύφος του McNamee μιμείται το στυλ των κλασικών αστυνομικών μυθιστορημάτων, αλλά πάντα φροντίζει να υπενθυμίζει ότι όσο εξοργιστικά κι αν φαίνονται όσα περιγράφει, είναι απλώς τα γεγονότα όπως συνέβησαν. Έμφαση δίνεται στο πώς οι πολιτικές δυνάμεις πίεσαν και κατάφεραν να κατασκευάσουν έναν δολοφόνο για να καλύψουν τις δικές τους αμαρτίες, διαπράττοντας με αυτό τον τρόπο μια κοινωνική δολοφονία.

Πολύ καλή η μετάφραση της κυρίας Παπαδημητρίου, με χρήσιμες υποσημειώσεις για να διευκολυνθεί ο αναγνώστης ο οποίος δεν γνωρίζει τοποθεσίες ή ονόματα που αναφέρονται.