Μάλλον παράδοξο θέμα για παιδικό βιβλίο, η μπίρα μάς προϊδεάζει για την αντικομφορμιστική, χιουμοριστική και πρωτότυπη ματιά του συγγραφέα.
Η μικρή Γκρέισι Πέρκελ, πέντε ετών, αναρωτιέται γιατί αρέσει τόσο πολύ στους μεγάλους να πίνουν μπίρα. Ο μπαμπάς της, απορροφημένος από έναν αγώνα ράγκμπι στην τηλεόραση και ένα μεγάλο αφρισμένο ποτήρι μπίρα, δεν έχει καμία όρεξη να αναλύσει το θέμα με την κόρη του. Ο θείος Μο, όμως, ο απίθανος φιλόσοφος θείος, αντικομφορμιστής, με χιούμορ και σαρκαστική διάθεση απέναντι στο σύστημα, έχει μια θαυμάσια επικοινωνία με τη μικρή, ανήσυχη και γενναία ανιψιά του. Της δίνει να δοκιμάσει μια γουλιά μπίρα και της υπόσχεται μια επίσκεψη σε ζυθοποιείο. Αυτό ήταν. Σε άγιο και σε παιδί μην τάξεις… Η Γκρέισι μετράει τις μέρες και τις ώρες. Μια σειρά όμως από ατυχίες καταστρέφουν το όνειρο. Από ένα ατύχημα που οδηγεί τον θείο Μο στο χειρουργείο μέχρι τον θυελλώδη έρωτά του με την όμορφη «γιατρό ποδιών» και τη φυγή τους στην Κόστα Ρίκα, τη θαυμαστή χώρα που κατάφερε να καταργήσει το στρατό και να προστατεύσει το περιβάλλον της. Η Γκρέισι είναι απαρηγόρητη. Ανοίγει το ψυγείο και επιτίθεται σε μια μπίρα…πίνοντάς την. Τα αποτελέσματα είναι βέβαια εξαιρετικά δυσάρεστα. Αλλά ανάμεσα στις λιμνούλες εμετού και στις απαίσιες ζαλάδες εμφανίζεται η μικρή νεράιδα της μπίρας που θα οδηγήσει τη μικρή σε ένα χρυσό κριθαροχώραφο και από εκεί σε όλα τα στάδια παραγωγής της μπίρας. Μαθαίνουμε λοιπόν για τη διαδικασία παραγωγής της μπίρας, αλλά και για τις καλές και κακές επιπτώσεις της στη συμπεριφορά και τη ζωή των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα η Γκρέισι παίρνει ένα συναρπαστικό μάθημα ζωής, πολύ καλύτερο από αυτά που παίρνει στο νηπιαγωγείο ή, ακόμη χειρότερα, στο κατηχητικό. Ένα μάθημα σε γλώσσα που καταλαβαίνει πολλές φορές διαισθητικά μάλλον παρά λογικά, μια και τόσο ο θείος της όσο και η νεραϊδούλα τής μιλάνε σα να είναι μεγάλη. Δεν της χαρίζονται, δεν την παινεύουν με γλυκανάλατα λογάκια, δεν χαριεντίζονται. Μιλάνε κατευθείαν στο κομμάτι του εαυτού της που θέλει να μάθει για την ουσία της ζωής. Και τα νήπια διψάνε να μάθουνε για πολύ ουσιαστικά θέματα. Ο συγγραφέας τολμάει να χρησιμοποιήσει ως όχημα γι’ αυτά που θέλει να πει την μπίρα, μια και το αλκοόλ είναι η αγαπημένη εύκολη δίοδος προς εκείνες τις σπάνιες στιγμές επαφής με το «Μυστήριο». Έξι δισεκατομμύρια γαλόνια μπύρα καταναλώνονται το χρόνο σε όλο τον κόσμο, τονίζει ο συγγραφέας. Επομένως δεν είναι καθόλου παράλογο να μιλήσουμε στα παιδιά για τις πραγματικές δυνατότητες του αλκοόλ. Φυσικά στιγματίζεται η κατάχρηση του αλκοόλ και εξαίρεται η ικανότητα ψυχικής αγαλλίασης και ρώμης χωρίς αλκοόλ. Αλλά αναγνωρίζεται και η ακαταμάχητη έλξη της λελογισμένης χρήσης. Τελικά όμως το αφρισμένο ποτήρι μπίρας καταλήγει να γίνεται μια μεταφορά του πραγματικού κόσμου που δεν είναι παρά ο αφρός. Πέρα και κάτω από τον αφρό μάς περιμένει ένας κόσμος που τα παιδιά ξέρουν καλύτερα και οι μεγάλοι χρειαζόμαστε δυο τρεις γερές γουλιές για να τον αφουγκραστούμε πάλι.
Ένα βιβλίο γνώσης για τη διαδικασία παραγωγής μπίρας και το αλκοόλ, ένα βιβλίο για τη ζωή, με ατμόσφαιρα λογοτεχνίας «οn the road». (Δεν είναι τυχαίο που ο θείος Μο αυτοσχεδιάζει πάνω σε μια φράση του Τζακ Κέρουακ.)
Ο Τoμ Ρόμπινς είναι Αμερικανός συγγραφέας ενήλικης λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1936 στη Βόρεια Καρολίνα. Τα μυθιστορήματά του χαρακτηρίζονται από την πολύπλοκη πλοκή, τις πολλές και καλά τεκμηριωμένες λεπτομέρειες και τη σάτιρα. Το βιβλίο του «Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γκας Βαν Σαντ το 1993, με πρωταγωνίστρια την Ούμα Θέρμαν.