Κανένας συγγραφέας δεν χειρίστηκε ποτέ τον τρόμο με τόση μαεστρία όσο ο Lovecraft. Τα έργα του επηρέασαν γενεές με το απαράμιλλο πνεύμα τους, τη γνήσια φλέβα μυστηρίου και την ικανότητά τους να κινούνται έξω από τα συνηθισμένα πλαίσια σκέψης. Ο τρόπος που έγραφε με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, τοποθετώντας τον στο πάνθεον των αγαπημένων μου συγγραφέων.
Το «Στα βουνά της τρέλας» είναι η επιτομή μιας καλής ιστορίας τρόμου. Χαρακτηρίζεται από ένα γνήσιο αίσθημα φόβου και περιέργειας, στο οποίο όμως δεν μπορείς να αντισταθείς, γιατί πρέπει να μάθεις τι υπάρχει εκεί έξω. Όποιος είπε ότι δεν υπάρχουν άλλα μέρη για να εξερευνηθούν είχε δίκιο εν μέρει,… ο Lovecraft θα γελούσε μαζί του και θα απαντούσε, «μέρη ίσως όχι αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι διαστάσεις».
Αυτή η μεταφορά της ιστορίας του Lovecraft σε graphic novel έγινε το 2010 από τον συγγραφέα και καλλιτέχνη I. N. J. Culbard. Αποτελεί μια πιστή μεταφορά όχι μόνο ως προς το σενάριο αλλά και ως προς το σχέδιο. Βρισκόμαστε στο 1930 και μια εξερευνητική, επιστημονική αποστολή του Πανεπιστημίου Μισκατόνικ κατευθύνεται προς την Ανταρκτική, με σκοπό να εξετάσει το αχανές πεδίο της αφιλόξενης και ανεμοδαρμένης αυτής περιοχής. Παράξενα απολιθώματα θα κάνουν την εμφάνισή τους, γεγονός που θα οδηγήσει δύο από τα μέλη της ομάδας να ανακαλύψουν τυχαία μια γιγάντια, αρχαία πόλη, η οποία κατοικούνταν από αγνώστου προελεύσεως βδελυρά πλάσματα. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βάλει τέλος στη ζωή όπως την ξέρουμε, γι’ αυτό οι δύο πρωταγωνιστές ορκίζονται να την κρατήσουν μυστική. Θα μπορέσουν, όμως; Καθώς σκοτεινές δυνάμεις πασχίζουν για την αποκάλυψη των ευρημάτων αυτών.
Αυτό που μου άρεσε πάντα σε αυτήν την ιστορία ήταν ο τρόμος που υπονοείται. Ένας αθώος τρόμος, που προέρχεται από την ανάγκη του ανθρώπου να εξερευνήσει, να δει τι βρίσκεται στις παρυφές της συνείδησής του και του κόσμου γύρω του. Ό,τι καραδοκεί στις σκιές, όμως, σε λήθαργο, δεν είναι τόσο αγνό. Οι περισσότερες μεταφορές ιστοριών του Lovecraft πάντοτε έχαναν κάτι από την αρχική ατμόσφαιρα με τις περιορισμένες αναφορές τους σε γιγάντιες, βλάσφημες υπάρξεις με πλοκάμια.
Η προσέγγιση, όμως, του I. N .J. Culbard είναι διαφορετική. Με άνετη εξιστόρηση και γραφικό σχέδιο καταφέρνει να μας μεταβιβάσει τον θαυμασμό και την αίσθηση μεγαλείου που νιώθουν οι επιστήμονες και εξερευνητές της ιστορίας. Έχει επίσης πολύ καλό ρυθμό αφήγησης, ενώ αφήνει και αρκετό χρόνο για διαλόγους και επαφές ανάμεσα στους χαρακτήρες ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να ταυτιστεί μαζί τους. Και όλα αυτά ενώ τριγύρω υπάρχει μια υφέρπουσα ένταση, μια απειλή που απλώνεται υποχθόνια στο υποσυνείδητο.
Για όσους λοιπόν τολμούν να εξερευνήσουν ακατονόμαστους τρόμους από την άβυσσο άλλων διαστάσεων, για όσους δεν διστάζουν να εκτεθούν στους Αρχαίους Παλαιούς και για όσους διατηρούν ακόμα το κέφι τους για μυστήρια, αυτή είναι μια κλασική και μεγαλειώδης ιστορία, η απαρχή ενός νέου είδους, που πρέπει να διαβάσουν και να έχουν στη βιβλιοθήκη τους. Σε ξεχωριστό ράφι, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος κοιτάει…
