Έγκλημα από το παρελθόν

Στο τρίτο βιβλίο της πολύ επιτυχημένης σειράς του John Verdon με τον εξαίρετο τίτλο «Άσε το διάβολο ήσυχο», ο συνταξιούχος αστυνομικός Ντέιβ Γκάρνεϊ επιστρέφει για να λύσει μια υπόθεση με μια σειρά φόνων που συνέβησαν δέκα χρόνια παλιότερα.

Μια δημοσιογράφος που πριν από χρόνια είχε γράψει ένα εγκωμιαστικό άρθρο για τον Ντέιβ Γκάρνεϊ προσδίδοντάς του φήμη και αναγνώριση, παίρνει τηλέφωνο τον Ντέιβ και του ζητάει να βοηθήσει την κόρη της, Κιμ, η οποία ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για το φαινόμενο του Καλού Ποιμένα, ο οποίος σκότωνε πλούσιους ανθρώπους μέσα στο αυτοκίνητό τους, στέλνοντας ένα μανιφέστο στα ΜΜΕ εναντίον τραπεζιτών, χρηματιστών και κάθε είδους πλούσιου και δεν συνελήφθη ποτέ. Ο Ντέιβ, που δεν μπορεί ακόμα να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή και την ηρεμία της εξοχής, αποφασίζει να βοηθήσει τη νεαρή Κιμ.

Πηγαίνει σε κάποιες συναντήσεις με τους συγγενείς των θυμάτων, συμβουλεύει την Κιμ για το πώς να χειριστεί την όλη κατάσταση, προσπαθώντας ωστόσο να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από τα φώτα της τηλεόρασης. Όμως μια νέα σειρά φόνων των συγγενών των θυμάτων θα οδηγήσει τον Γκάρνεϊ και την αστυνομία στη διαπίστωση ότι ο Καλός Ποιμένας ανέλαβε δράση ξανά. Ο Ντέιβ όσο κι αν προσπαθεί να κρατήσει κάποια απόσταση από την υπόθεση, τελικά καθώς περνούν οι ημέρες θα βρεθεί στο στόχαστρο του Καλού Ποιμένα, βάζοντας σε κίνδυνο και την ίδια του την οικογένεια.

Και στο τρίτο βιβλίο του John Verdon γίνεται μια εξαιρετική σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Ντέιβ Γκάρνεϊ. Ο Verdon βάζει τον πρωταγωνιστή του να υφίσταται ένα ανελέητο κυνηγητό από τον Καλό Ποιμένα, όπως η γάτα με το ποντίκι, με τα περιθώρια να στενεύουν ασφυκτικά καθώς εξελίσσεται η υπόθεση. Η αφήγηση είναι  τριτοπρόσωπη, ενώ η δομή και σ’ αυτό το βιβλίο είναι χωρισμένη σε κεφάλαια με τίτλους.

Και εδώ το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα του τρόπου που έγιναν οι φόνοι τίθεται σε δεύτερο επίπεδο, καθώς η πλοκή περνά σε πρώτο πλάνο και ξετυλίγεται σαν κουβάρι με μπλεγμένες κλωστές. Ο συγγραφέας τοποθετεί προσεκτικά τους χαρακτήρες της ιστορίας, αλλά και τους διαλόγους, ώστε να επιτύχει δύο πράγματα: τη στοιχειοθέτηση των προσώπων και την εξέλιξη της υπόθεσης. Και είναι γεγονός πως επιτυγχάνει και τα δύο σε πολύ καλό βαθμό, δίνοντας στο αναγνωστικό ένα καθ’ όλα απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημα.