Το 1989, με το μυθιστόρημα «Η γειτονιά των καλών κλεφτών», πρωτοεισήχθη στον ελληνικό λογοτεχνικό χώρο η Ελιάνα Χουρμουζιάδου. Έπειτα, το 1998 με το μυθιστόρημά της «Η ιδιαιτέρα», κέρδισε το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω». Το 2003 εκδόθηκε ένα παιδικό βιβλίο της, το «Μια ιστορία από τα σύννεφα». Ακολούθησε το 2005 η έκδοση του  μυθιστορήματός  της, «Δεύτερη γυναίκα», και η νουβέλα «Μακάρι να ήσουν εδώ», το 2011.

Στο μυθιστόρημά της, «Απώλεια Σοφίας», που επανεκδόθηκε φέτος από τις εκδόσεις «Μίνωας», η συγγραφέας συνθέτει με ιδιαίτερη τεχνική μια ιστορία αντλώντας το υλικό της από την καθημερινότητα και τα προβλήματα-δυσκολίες με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο άνθρωπος ιδίως κατά τις κοινωνικές του συναλλαγές με τους άλλους. Η πορεία του εξαρτάται από την ικανότητά του να διαχειρίζεται με λογική τις δύσκολες καταστάσεις, αποφεύγοντας το δρόμο της αυτοκαταστροφής.

Συχνά όμως η αδυναμία και ο παραλογισμός, η παρορμητικότητα και οι ανεξέλεγκτες κινήσεις τον φέρνουν όλο και πιο κοντά στα άκρα και στο ανεπανόρθωτο. Πολλές φορές δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές του, προκαλώντας τη μοίρα του, και λίγες φορές στέκεται απόλυτα τυχερός. Η αναζήτηση του «άπιαστου», το κυνήγι της εκδίκησης, η έλλειψη ισορροπίας στον εσωτερικό του κόσμο, το συνεχές αίσθημα του ανικανοποίητου πυροδοτούν καταστάσεις ανεπιθύμητες για τον ίδιο και προκαλούν την απώλεια της ευτυχίας του.

Σε τέτοιου είδους συνθήκες διαδραματίζεται η ιστορία της ηρωίδας του βιβλίου, της Σοφίας, την οποία αφηγείται η καλύτερή της φίλη, η Δάφνη. Άραγε θα μπορέσει να γλυτώσει από το δρόμο της αυτοκαταστροφής; Και αν τελικά γλυτώσει, ποιο θα είναι το τίμημα; Η αφηγήτρια περιγράφει την κάθε στιγμή και σκέψη της ηρωίδας με κεντρικό σημείο αναφοράς ένα τραγικό γεγονός το οποίο έλαβε χώρα κατά την παραμονή τους σε ένα ερημικό νησί. Το συμβάν αυτό θα επιφέρει αλλαγές στη ζωή και των δύο, καθώς επίσης θα δημιουργήσει ρήγματα στη φιλική τους σχέση. Κατά πόσο αυτά θα είναι οριστικά ή όχι; Πώς βιώνει η καθεμιά το συμβάν; Θα πληρώσουν εντέλει το τίμημα;

Μας δίνεται η ιστορία μέσα από δύο οπτικές, και της αφηγήτριας που συμμετείχε στα γεγονότα και της κύριας ηρωίδας που βίωσε περισσότερο τις αρνητικές συνέπειες. Έτσι, ο αναγνώστης μπορεί να κρίνει καλύτερα τα όσα διαδραματίζονται. Η αφηγήτρια παρουσιάζεται να γνωρίζει κάθε μύχια σκέψη της φίλης της και να μας περιγράφει με απίστευτη λεπτομέρεια τις κινήσεις της σαν να ήταν σε όλες μπροστά.

Η ιδιοσυστασία και η ψυχοσύνθεση της καθεμιάς είναι εντελώς διαφορετικές και αντικρουόμενες. Η Δάφνη μέχρι το τέλος αγωνίζεται για να περισώσει τη φιλική τους σχέση παλεύοντας με την απαισιοδοξία και τις ανασφάλειες της Σοφίας. Ενώ η Σοφία μοιάζει να παραδίνεται σε όσα της συμβαίνουν. Η τυχαία συνάντησή τους τέσσερα χρόνια μετά το τραγικό γεγονός που βίωσαν μαζί και τις οδήγησε στο χωρισμό θα είναι καθοριστική για τη συνέχεια της σχέσης τους.

Η συγγραφέας επιλέγει ένα καταλυτικό γεγονός από τη ζωή της ηρωίδας ως αφορμή για την αφήγηση της πορείας μιας φιλικής σχέσης και την ανάδειξη καίριων θεμάτων της ζωής που αφορούν όλους μας. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι απλή και απέριττη, καθώς προσιδιάζει καλύτερα στο ρεαλιστικό ύφος του αφηγήματος. Τα όσα περιγράφονται θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα μας. Η οπτική του καθενός μας, όμως, ταιριάζει με τη θέση της Δάφνης ή της Σοφίας;