Η Μόνα Λίζα των sixties

All the dreams we held so close,

seemed to all go up to smoke…

The Rolling Stones, Angie

Το πασίγνωστο πλέον τραγούδι των Rolling Stones, Angie (1973), στοιχειώνει η μορφή της μυστηριώδους γυναίκας για την οποία γράφτηκε. Κατά την επίσημη εκδοχή, το έγραψε ο Κιθ Ρίτσαρντς για τη νεογέννητη κόρη του, Angela – αν και το τραγούδι μιλά ξεκάθαρα για έναν ερωτικό χωρισμό. Σύμφωνα όμως με τον αστικό μύθο, είναι αφιερωμένο από τον Μικ Τζάγκερ στην τότε σύζυγο του Ντέιβιντ Μπάουι, με την οποία είχε σχέση. Ο Γάλλος συγγραφέας David MacNeil, γιος του ζωγράφου Μαρκ Σαγκάλ, στο έβδομο μυθιστóρημά του, μας προτείνει μια τρίτη εκδοχή για την αινιγματική Angie…

Κάπου στα 1963, ο αφηγητής της ιστορίας, ένας άνεργος μουσικός της κάντρι, αφήνει το Παρίσι και κάνοντας οτοστόπ αναζητά την τύχη του στις Βρυξέλλες. Κι η θεά τύχη είναι με το μέρος του: στα σύνορα της χώρας, μια λευκή Ρολς Ρόις (τι πιο ταιριαστό για την εμφάνιση μιας θεάς) σταματά και τον επιβιβάζει. Στο τιμόνι της ο θρυλικός μπλουζίστας Μέμφις Σλιμ και στο πίσω κάθισμα, ως ”Ωραία Κοιμωμένη”, η Angie: το ομορφότερο όμορφο κορίτσι που έχει δει στη ζωή του, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, έκθαμβος. Κι έτσι αρχίζει το οδοιπορικό του στην Ευρώπη, ως road manager ή, πιο σωστά, άνθρωπος για όλες τις δουλειές του διάσημου μπλουζίστα που δίνει συνεντεύξεις και συναυλίες. Κι ανάμεσα στα καθήκοντά του είναι να προσέχει τη λαμπερή και αυτοκαταστροφική Angie, που είναι εξαρτημένη από τα ναρκωτικά και μπλέκει ερωτικά με ανερχομένους μουσικούς της ροκ, όπως ο Κιθ Ρίτσαρντς και η παρέα του. Ερωτευμένος μ’ ένα κορίτσι που δεν μπορεί να έχει, γίνεται ο φύλακας-άγγελός της και ζει στη σκιά της, ελπίζοντας και παίζοντας μουσική…

Το κείμενο, που είναι γραμμένο με χιούμορ και γρήγορους ρυθμούς, αποτελεί μια ξέφρενη μουσική και ερωτική οδύσσεια, που μας ταξιδεύει στη μυθική δεκαετία του ’60, υπό τους ήχους της μπλουζ και ροκ σκηνής. Mods και hell’s angels, ροκάδες κι απένταροι καλλιτέχνες, συναυλίες και συγκρούσεις, ολονύχτια parties κι άφθονα ναρκωτικά, είναι το σκηνικό όπου ο MacNeil τοποθετεί τον ήρωά του – ως κομπάρσο ενός πολύχρωμου θιάσου με διάσημους αστέρες, όπως οι Stones, ο Τζον Λι Χούκερ και η Μάριαν Φέιθφουλ. Ένα μυθιστόρημα που μοιάζει με κινηματογραφική ταινία (μου θύμισε αρκετά το αγαπημένο ”Almost Famous”), όμορφο και ταξιδιάρικο, με το οποίο θα περάσετε καλά – αλλά ταυτόχρονα γλυκόπικρο και γοητευτικά μελαγχολικό, όπως το ομώνυμο τραγούδι…