Σχέδιο: Θανάσης Πέτρου
Ένα από τα καλύτερα ελληνικά graphic novel που έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό είναι το «Αμανίτα Μουσκάρια». Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που περιλαμβάνονται στην αυτοβιογραφία του Στέφανου Χουζούρη «Γιατρός σε τρεις πολέμους». Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γνώση και με την απαράμιλλη κινηματογραφική αίσθηση που έχει, μας ταξιδεύει στην πιο απίστευτη ιστορία.
«Αμανίτα Μουσκάρια», ένα παραισθησιογόνο μανιτάρι, ένας μύκητας με την ιδιότητα να διεισδύει βαθιά στην ψυχή των ανθρώπων και να απελευθερώνει αγγέλους και δαίμονες μαζί. Ένα μανιτάρι που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για μπουν στον κόσμο των πνευμάτων.
Η ιστορία μας ταξιδεύει στο όρος Πάικο της κεντρικής Μακεδονίας. Εκεί θα βρεθεί ο Ηλίας Πανταζής, ένας σαραντάρης δημοσιογράφος, ανύπαντρος, με τον θάνατο του αδελφού του από ναρκωτικά να τον βαραίνει και με μια δουλειά που δεν τον πολυενδιαφέρει αφού κατά βάθος θέλει να γίνει συγγραφέας, και θα γνωρίσει τον Ντρούγκαρο, έναν ιδιόρρυθμο ογδοντάρη ιδιοκτήτη ξενώνα.
Έπειτα από τσίπουρα, ένα τρίφυλλο και ένα πιάτο αμανίτες, ο Ντρούγκαρος, ο τελευταίος αντάρτης από τους δυο επιζήσαντες της αλληλοσφαγής που ακολούθησε την κατάποση των μανιταριών το ’43, θα διηγηθεί στον Ηλία την πιο απίστευτη ιστορία.
Το 1943, μια διμοιρία 20 ανταρτών, άντρες και γυναίκες, κρύβεται στο Πάικο περιμένοντας διαταγές και τρόφιμα. Οι προμήθειές τους έχουν τελειώσει κι οι αντάρτες αρχίζουν να λιμοκτονούν. Η πειθαρχία χαλαρώνει. Προσπαθούν να τραφούν από τους άγριους καρπούς του δάσους, αλλά η πείνα τους θεριεύει. Τότε βρίσκουν αυτά τα μανιτάρια και, απελπισμένοι από την πείνα, αποφασίζουν να τα φάνε. Οι συνέπειες είναι ολέθριες.
Ο συγγραφέας αφηγείται τη σκληρή πραγματικότητα για το χρέος και τα πάθη, για τις ουσίες και για τους ανθρώπους που μαθαίνουν πως λαχτάρα σημαίνει επιθυμία αλλά και τρόμο. Αυτό που συγκινεί είναι το γεγονός πως οι χαρακτήρες του Παύλου Μεθενίτη κινούνται σε γκρίζες ζώνες, ούτε καλοί, ούτε κακοί, απλά άνθρωποι. Όπως ακριβώς ο Ηλίας και ο Ντρούγκαρος, που θα καπνίσουν ένα τρίφυλλο, θα ανοίξουν τις καρδιές τους, θα εξομολογηθούν ο ένας στον άλλο, και τελικά θα φάνε αμανίτες για να ταξιδέψουν και να λυτρωθούν.
Το σχέδιο του Θανάση Πέτρου υποστηρίζει την ιστορία, προσδίδοντάς της μια γραφική χροιά. Σε πολλούς θα δώσει την αίσθηση ότι βλέπουμε την ιστορία πίσω από μια κάμερα. Η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στις εκφράσεις των προσώπων των χαρακτήρων μεταφέρει την ατμόσφαιρα που επικρατούσε ενώ πολύ καλή είναι και η χρωματική παλέτα που χρησιμοποιήθηκε.
Το «Αμανίτα Μουσκάρια» είναι από αυτά τα graphic novel που μιλούν στον αναγνώστη. Η ιστορία τους είναι μια τραγωδία, ένα βάρος που μόνο η αλήθεια θα αφήσει να πέσει. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να προχωρήσουν μπροστά και οι πρωταγωνιστές της. Αξίζει να το διαβάσετε!
