«Πώς θα νιώσουμε διαβάζοντας την Οδύσσεια, όταν θα έχει ερημοποιηθεί ολόκληρη η λεκάνη της Μεσογείου; Πόσο θα αλλάξουν τα χρώματα των ελληνικών νησιών, όταν ο ουρανός τους θα είναι μονίμως σκεπασμένος από το νέφος της αφρικανικής σκόνης;» (σελ.39)
«Για να αλλάξω το μέλλον… Πρέπει να δράσω ανόητα. Η ομορφιά Του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι στα άτομα αλλά στον Καταστροφικό ρυθμό, τις βαριές και κινούμενες μάζες, στον χορό των Ονειροπολούντων μαζών καθώς κατεβαίνουν το σκοτεινό βουνό» (σελ. 252)
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος David Wallace-Wells ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη και είναι γνωστός για τις μελέτες του σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Brown του Ρόουντ Άιλαντ, από όπου αποφοίτησε το 2004. Είναι παντρεμένος με την καλλιτέχνιδα Risa Needleman. Από το 2017 γράφει εκτενώς επιστημονικά και πολιτιστικά άρθρα και δοκίμια στη βρετανική εφημερίδα The Guardian και στο αμερικανικό περιοδικό New York, όπου εργάζεται ως συντάκτης. Το εν λόγω βιβλίο βασίστηκε στο ομώνυμο δοκίμιο που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2017 στο περιοδικό New York. Σύμφωνα με τη βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφο και συγγραφέα Elizabeth Kolbert, ο Ντέιβιντ Γουάλας-Γουέλς υποστηρίζει ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα είναι πολύ πιο σοβαρές από ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, και έχει δίκιο. Το βιβλίο βρέθηκε στην κορυφή της λίστας των μπεστ σέλερ των New York Times.
Ο συγγραφέας μας εξοικειώνει με το καταστροφικό ντόμινο του φαινομένου της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, αλλιώς κρίσης, και τον γοργό ρυθμό με τον οποίο αυτό εξελίσσεται παγκοσμίως και μας φωνάζει θυμωμένος ότι τα πράγματα είναι άσχημα, πολύ άσχημα. Ο πλανήτης μας έχει αντιμετωπίσει πέντε μαζικούς αφανισμούς ζωής (τέσσερις από τα αέρια θερμοκηπίου της κλιματικής αλλαγής και έναν από πτώση αστεροειδούς) τα τελευταία 450 εκατομμύρια χρόνια και να, τώρα βιώνει τον επί του παρόντος σε εξέλιξη έκτο, τον Ολόκαινο ή αλλιώς επονομαζόμενο «Ανθρωπόκαινο», λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση.
Η υψηλή συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και ρύπων στην ατμόσφαιρα και η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγούν σε απειλές ή αλλιώς στα στοιχεία του χάους. Ακολουθούν οι καύσωνες λόγω αύξησης της θερμοκρασίας, η πείνα λόγω μείωσης των καλλιεργειών και λόγω της ερημοποίησης. Επιπλέον, οι πλημμύρες και οι πνιγμοί εξαιτίας της ανόδου της στάθμης της θάλασσας και το λιώσιμο των τραπεζών πάγων στους πόλους. Τα στοιχεία του χάους συνεχίζονται με τις πυρκαγιές, τις αφύσικες καταστροφές (τυφώνες, ξηρασίες, τσουνάμι), τη λειψυδρία, τα ωκεάνια οικοσυστήματα που αργοπεθαίνουν, τον δηλητηριασμένο με διοξείδιο αέρα, τους λοιμούς και τις μάστιγες της υπερθέρμανσης. Στα παραπάνω προστίθενται η οικονομική κατάρρευση, οι κλιματικές συγκρούσεις και οι κλιματικοί πρόσφυγες. Στη συνέχεια αναλύεται το νόημα του καλειδοσκόπιου του κλίματος, με τα αφηγήματα, τον καπιταλισμό σε κρίση, τον ναό της τεχνολογίας, τις πολιτικές της κατανάλωσης, την Ιστορία μετά την πρόοδο και την ηθική κατά το τέλος του κόσμου. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την ανθρωπική αρχή.
Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα μέρη, τις ευχαριστίες του συγγραφέα και τις εξαιρετικά πλούσιες σημειώσεις που συνιστούν τη βιβλιογραφία αλλά και την τρέχουσα θέση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Ο διευθυντής της Greenpeace Ελλάδας, Νίκος Χαραλαμπίδης, χαρακτηρίζει το βιβλίο ως ξυπνητήρι συμπληρώνοντας ότι ξέρουμε πώς θα μοιάζει το αύριο αν δεν κάνουμε σήμερα αυτά που πρέπει. Ο σύγχρονος Αμερικανός συγγραφέας Jonathan Safran Foer αναφέρεται σε αυτό ως εξαιρετικά διεισδυτικό που προκαλεί ταυτόχρονα τρόμο και αισιοδοξία, ενώ ο συγγραφέας και ιστορικός Timothy Snyder αναφέρει ότι αν δεν θέλουμε να μας καταριούνται τα εγγόνια μας, καλά θα κάνουμε να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο (από το οπισθόφυλλο). Ο συντάκτης της Καθημερινής Θοδωρής Γεωργακόπουλος γράφει ότι πρόκειται για ένα διαφορετικό βιβλίο για την κλιματική αλλαγή, και ότι ο συγγραφέας είναι έξαλλος επειδή δεν είναι όλοι έξαλλοι γι’ αυτό που συμβαίνει και για όσα πρόκειται να συμβούν τις αμέσως επόμενες τρελές δεκαετίες. Και όπως πολύ γλαφυρά περιγράφει, ο αναγνώστης σχεδόν τον ακούει να κοπανά τα πλήκτρα με τους δείκτες, φτύνοντας σαλάκια στην οθόνη (από το οπισθόφυλλο).
Ο συγγραφέας, αν και αναφέρεται, εντούτοις δεν εστιάζει στις λύσεις του προβλήματος. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και διευκρινίζει την κλιμάκωση του ζητήματος και τον τρόμο των επιπτώσεών του. Σκοπός του βιβλίου είναι η μελέτη του από σκεπτόμενους και συνειδητοποιημένους αναγνώστες. Θα πρέπει να αναλογιστούν από πλευράς τους και να εξετάσουν με υπεύθυνο προσωπικό ή συλλογικό τρόπο την κλίμακα της κρίσης που αντιμετωπίζουμε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα γίνει ευρέως κατανοητή η κατάρρευση της διάκρισης μεταξύ απλής ανησυχίας και απλού ρεαλισμού. Η αποτυχία του να βρίσκεται ο κόσμος σε ετοιμότητα είναι η αποτυχία του να μην σκέφτεται το πρόβλημα, η οποία οδηγεί στην παραίτηση από κάθε ελπίδα εξεύρεσης της λύσης του.