Η περιοχή που ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ αναφέρει ως «αιματοβαμμένες χώρες», καλύπτει μια τεράστια έκταση από την κεντρική Πολωνία έως τις δυτικές επαρχίες της Ρωσίας περιλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τις Βαλτικές χώρες. Κατά την περίοδο εδραίωσης του χιτλερικού και του σταλινικού καθεστώτος (1933-1938), του διαμελισμού και της διπλής κατοχής της Πολωνίας (1939-1941) και του Γερμανορωσικού Πολέμου (1941-1945), η περιοχή αυτή βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα πρωτοφανές σε όλη την παγκόσμια Ιστορία κύμα μαζικής βίας. Τα θύματα ήταν κυρίως Εβραίοι, αλλά και Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Πολωνοί,, Ρώσοι, Λιθουανοί, Λετονοί, Εσθονοί. Πρόκειται για δεκατέσσερα εκατομμύρια που εξοντώθηκαν σε διάστημα μόλις δώδεκα ετών, από το 1933 έως το 1945, ενόσω o Xίτλερ και ο Στάλιν ήταν και οι δύο στην εξουσία. Παρόλο ότι οι χώρες αυτές έγιναν πεδίο πολλών μαχών κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, αυτοί οι άνθρωποι δεν υπήρξαν θύματα των πολεμικών επιχειρήσεων αλλά μαζικής εξόντωσης.

Συχνά συνδέονται τα εγκλήματα του Στάλιν με τη Ρωσία και εκείνα του Χίτλερ με τη Γερμανία· όμως, πολλά από αυτά έγιναν εκτός ρωσικών και γερμανικών συνόρων αντίστοιχα. Υπάρχει επίσης η τάση να θεωρούνται ως κατεξοχήν τόποι μαρτυρίου του 20ού αιώνα τα στρατόπεδα εξόντωσης. Και όμως, τα περισσότερα από τα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού και του σταλινισμού δεν πέθαναν σε ειδικά στρατόπεδα, αλλά στον πόλεμο που ήταν τα σπίτια τους, ή κάπου εκεί κοντά. Αυτές οι παρανοήσεις και οι εσφαλμένες αντιλήψεις αναφορικά με το ποιοι ακριβώς, πώς και πού εξοντώθηκαν θολώνουν την εικόνα που έχουμε για αυτό το αποτρόπαιο κεφάλαιο της Ιστορίας του 20ού αιώνα.

Στην εποχή μας υπάρχει σχεδόν συμφωνία ότι τα μαζικά εγκλήματα του 20ού αιώνα έχουν ιδιαίτερη σημασία, από ηθική άποψη, και για τον 21ο αιώνα. Κι όμως, οι διαδικασίες μαζικής εξόντωσης διαφοροποιούν την Ιστορία των Εβραίων από την Ιστορία της Ευρώπης, όπως και την Ιστορία της Ανατολικής Ευρώπης από εκείνην της Δυτικής.

Η Ιστορία αυτών των μαζικών εκκαθαρίσεων και εκτελέσεων των ανθρώπων που βρήκαν τον θάνατο λόγω πολιτικών αποφάσεων έμεινε επί αρκετά χρόνια στο ημίφως. Ο Τίμοθι Σνάιντερ εξετάζει το ναζιστικό και το σοβιετικό καθεστώς από κοινού. Κατά τον ίδιο τρόπο επίσης εξετάζει και την Ιστορία των Εβραίων με εκείνην των άλλων λαών της περιοχής, ή την Ιστορία των επιμέρους λαών της ευρύτερης περιοχής. Εξετάζει εξονυχιστικά τα στοιχεία που τεκμηριώνουν αυτά τα εγκλήματα, επιχειρώντας παράλληλα να εμβαθύνει στα πραγματικά κίνητρα και στους πολιτικούς σχεδιασμούς του Χίτλερ και του Στάλιν. Αξιοποιώντας αρχεία και στοιχεία από πολλές χώρες, ο Σνάιντερ δεν παραλείπει συγχρόνως να εστιάσει σε γραπτές ή προφορικές προσωπικές μαρτυρίες θυμάτων, Εβραίων και μη.

Προϊόν πολύχρονης και εις βάθος έρευνας σε πηγές και σε αρχεία, έχοντας πάντα επίκεντρο τον άνθρωπο, οι «Αιματοβαμμένες χώρες» είναι βιβλίο αναφοράς όσον αφορά την αντικειμενική ενημέρωση για μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Νεότερης Ιστορίας, αλλά και εμβάθυνσης στα συμφραζόμενά της, στρατιωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά.