Ένα σπίτι, τρεις ζωές
Δύο ιστορίες σε διαφορετικές εποχές, τρεις γυναίκες που αναζητούν τη θέση τους στον κόσμο και την ελευθερία στις επιλογές τους και ένα σπίτι με θέα τον ωκεανό, συνθέτουν τον καμβά της ιστορίας που ξετυλίγει κομμάτι κομμάτι η Kimberley Freeman, δημιουργώντας μια γέφυρα στον χρόνο που ενώνει τις ζωές των ηρωίδων.
Η πρώτη ιστορία, στα 1891, είναι εκείνη μίας νεαρής γυναίκας με ισχυρή θέληση που κουβαλάει μέσα της ένα ένοχο μυστικό και την απογοήτευση από έναν έρωτα με οδυνηρό τέλος: φεύγει με άλλη ταυτότητα από το σπίτι της και βρίσκει καταφύγιο στο Μόρτον Μπέι της Αυστραλίας, ως γκουβερνάντα της έφηβης κόρης του διευθυντή των τοπικών φυλακών. Και οι δύο, δασκάλα και μαθήτρια, είναι έξυπνες, ανήσυχα πνεύματα και δεν συμβιβάζονται με τους κανόνες της εποχής τους για το πώς πρέπει να φέρονται οι γυναίκες. Ανάμεσά τους θα δημιουργηθεί ένα ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, ενώ το κορίτσι καταγράφει στα ημερολόγιά της τα πάντα για την γκουβερνάντα της που αγαπά και θαυμάζει – και το μυστικό της… Ο έρωτας όμως της δασκάλας της για τον πατέρα της μαθήτριάς της, που και πάλι δεν θα ευδοκιμήσει, και η έντονη προσωπικότητά της, θα οδηγήσουν τη νεαρή γυναίκα σε μία πράξη με δραματικές συνέπειες…
Στο ίδιο σπίτι, στη σύγχρονη εποχή, βρίσκει καταφύγιο η δισέγγονη της έφηβης: είναι επιτυχημένη συγγραφέας αλλά έχει να αντιμετωπίσει το συγγραφικό μπλοκάρισμα, αδυνατώντας να ολοκληρώσει το επόμενο βιβλίο της, και την κατάρρευση της προσωπικής της ζωής. Καθώς επισκευάζει το σπίτι, βρίσκει κρυμμένα στους τοίχους αποσπάσματα από τα ημερολόγια της προγιαγιάς της. Το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται και το νήμα του ενώνει τις ζωές των τριών γυναικών σε ένα μυστήριο που η συγγραφέας είναι αποφασισμένη να λύσει.
Αν και οπωσδήποτε η αγαπημένη μου είναι η νεαρή γκουβερνάντα με τον δυναμικό χαρακτήρα και το φλογερό ταπεραμέντο, και οι τρεις ηρωίδες, παρά το γεγονός ότι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, είναι γυναίκες με λαχτάρα για ζωή, αλήθεια και ανεξαρτησία, πέρα από συμβιβασμούς και τυπικότητες, έξω από τις κοινωνικές νόρμες. Η συγγραφέας χτίζει με πειστικό τρόπο τα πορτρέτα τους και αφηγείται τις ζωές τους και τον αγώνα που δίνουν για να κερδίσουν αυτό που επιθυμούν με εξαιρετικό τρόπο και με πένα δυνατή που μας τις παρουσιάζει ολοζώντανες και οικείες. Υπέροχες είναι και οι περιγραφές των άγριων τοπίων της περιοχής και του ωκεανού, ενώ και το ρομαντικό στοιχείο της αναζήτησης του έρωτα, όχι του ροζ της φαντασίας, αλλά του αληθινού και του βιωμένου, προσθέτει στο βιβλίο δύναμη και συναίσθημα. Και ανάμεσά τους, κοινό σημείο αναφοράς και καταφύγιο και για τις τρεις, είναι το παλιό σπίτι στο νησί της Φωτιάς, το οποίο ομολογώ ότι ζήλεψα και κατοίκησα σε αυτό με τη φαντασία μου διαβάζοντας το βιβλίο.
Στο σύνολό του, το ”Άγριο κυκλάμινο” είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα στην παράδοση του ρομαντισμού που υμνεί τη γυναικεία δύναμη αλλά και την ομορφιά της άγριας φύσης, που απελευθερώνει τους ανθρώπους από τα δεσμά των συμβάσεων, αλλά παράλληλα, και χωρίς να το φωνάζει, καταγράφει τον μακρύ δρόμο που έκαναν οι γυναίκες για να κερδίσουν το δικαίωμα να ορίζουν τις ζωές τους και να επιλέγουν τον δρόμο τους.
